Από την εισαγωγή:

Στον Κύριο Πρόεδρο εικονίζεται μια δημοκρατία της Κεντρικής Αμερικής, που υφίσταται μια δικτατορία εγωιστική και υποκριτική, σκληρή και διεφθαρμένη. Ο Πρόεδρος είναι ο Καμπρέρα, υπαρκτό πρόσωπο στη Γουατεμάλα, ένας τύραννος πιο απόλυτος από εκείνους που γνωρίσαμε στην Ευρώπη. Ο Asturias μας δείχνει με πόσο ψυχρή και δαιμόνια σκληρότητα συντρίβει όχι μόνο όσους υποπτεύεται ότι είναι εχθροί του, αλλά και τον οποιονδήποτε αθώο που είχε την ατυχία να μην του αρέσει. Ο γραμματέας, που αναποδογυρίζει ένα μελανοδοχείο, θα πεθάνει από μαστίγωμα γι' αυτό το αθώο παράπτωμα.
Καμιά δικαιοσύνη, αλλά αυθαιρεσία, και όχι μόνο δική του, αλλά και όλων των υπαλλήλων του, τους οποίους παροτρύνει γιατί έτσι γίνονται συνένοχοί του. Διακόσιοι στρατιώτες πεθαίνουν δηλητηριασμένοι από το λάθος ενός κυβερνητικού υπαλλήλου, και ο στρατιωτικός γιατρός, που καταγγέλλει το σκάνδαλο, διακινδυνεύει τη ζωή του μόνο και μόνο γιατί είναι έντιμος.
Το Αγγελικό Πρόσωπο, ο ήρωας του βιβλίου, ευνοούμενος του Προέδρου, καταδικάστηκε τη μέρα του γάμου του με την κόρη του στρατηγού που είχε αποστολή να καταστρέψει. Η αρετή, η αθωότητα είναι ένοχες στα μάτια του κυρίου, και, ύπουλα. παριστάνοντας ότι του αναθέτει μια εμπιστευτική αποστολή, στέλνει στο θάνατο τον έμπιστό του που έγινε ύποπτος.

Για τη Myrto που της το υπσχέθηκα

Ο συγγραφεας ήταν στη λίστα αυτών που θέλω να διαβάσω, αν δεν κάνω λάθος είναι Νομπελίστας, μένει μόνο να μάθω και αν μου αρέσει η γραφή του!
Ευχαριστώ κοριτσάκι..