Η ιστορία είναι απλή και το τέλος δίνεται από την αρχή: αγόρι γνωρίζει κορίτσι, αγαπιούνται-χωρίζουν, εκείνη πεθαίνει, εκείνος θα μείνει μόνος.

Ο Χούλιο και η Εμιλία είναι συμφοιτητές και μελετούν μαζί. Ο Χούλιο θα προτιμούσε κάποια άλλη, αλλά τελικά πλαγιάζει με την Εμίλια και την ερωτεύεται, μοιράζεται μαζί της τα πάντα, τις αλήθειες και τα ψέματά του. Πολύ συχνά, πριν κάνουν έρωτα διαβάζουν και εμπνέονται από τις αναγνώσεις αυτές, τα σεξουαλικά παιχνίδια έχουν άρωμα λογοτεχνίας. Διαβάζουν για παράδειγμα, «Μαντάμ Μποβαρύ». Και, μετά, «πηδιούνται σαν την Έμμα». Μάλιστα, είναι βέβαιοι πως «η Έμμα πηδιόταν ασυνήθιστα καλά». Στην αρχή της σχέσης τους, ο Χούλιο λέει στην Εμίλια ένα ψέμα, ότι έχει διαβάσει Μαρσέλ Προυστ, ολόκληρο το «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο». Η Εμίλια λέει ψέματα ότι και αυτή το έχει διαβάσει. Όταν όμως θα αρχίσουν να το χρησιμοποιούν το «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» σαν προκαταρκτικό, όπως έκαναν με άλλα, αυτό θα τους διαλύσει. Σιγά-σιγά το ερωτικό παιχνίδι γίνεται άχθος, μέσα τους έχουν αποφασίσει ότι, μόλις τελειώσει η ανάγνωση και του έβδομου τόμου, θα βάλουν τέλος στη σχέση τους. Κάποια στιγμή, φτάνουν στη σελίδα 372 τού «Από τη μεριά του Σουάν». Εκεί όπου λέει πως…

Η γνώση δεν σου επιτρέπει πάντα να εμποδίζεις κάτι, αλλά τουλάχιστον όσα γνωρίζουμε τα κρατούμε, αν όχι στα χέρια μας, τουλάχιστον στη σκέψη μας, όπου τα τακτοποιούμε όπως θέλουμε, και μας δίνεται έτσι η αυταπάτη πως με κάποιον τρόπο τα ελέγχουμε.

Άντεξαν μέχρι εδώ: δεν μπόρεσαν να συνεχίσουν αυτή την αυταπάτη — η Εμίλια έφυγε και ο Χούλιο έμεινε πίσω με το βιβλίο ανοιχτό στην αδιάβαστη σελίδα 373 για πάντα.

Ο Αλεχάντρο Σάμπρα με χειρουργικό νυστέρι αφαιρεί καθετί περιττό. Το μόνο που μένει είναι η ουσία της ιστορίας, που δίνεται αποσπασματικά, μέσα από θραύσματα, σχεδόν ποιητικά θα έλεγε κανείς. Ένα κείμενο ελλειπτικό, που ισορροπεί ανάμεσα σε κενά και αποσιωπήσεις.

Μέσα από μια πυκνότατη αφήγηση, παρακολουθούμε πια δύο παράλληλες ιστορίες: της Εμιλία, που τελειώνει κάπου στην Μαδρίτη, και του Χούλιο, που συνεχίζεται σχεδόν ανάπηρα. Οι υπόλοιποι ήρωες που κινούνται γύρω τους θα μπορούσαν να είχαν ο καθένας το δικό τους βιβλίο. Η Αννίτα, κολλητή φίλη της Εμιλία, και ο άντρας της. Ο συγγραφέας Γκασμούρι, το παρ’ ολίγον αφεντικό του Χούλιο. Η «όχι εντελώς πουτάνα» Ισιδώρα. Η Μαρία η λεσβία με την πάλλευκη κόμη. Με σκηνές σαν κι αυτή όπου ο Χούλιο χαζεύει τα τακούνια των γυναικών από το παράθυρο του υπόγειου δωματίου του, όπως ό πρωταγωνιστής στην ταινία του Αλμοδόβαρ, «Ψηλά Τακούνια». Ή όταν παίρνει ένα ταξί με τα τελευταία του χρήματα για μια διαδρομή χωρίς προορισμό μέσα στη σιωπή.

Όμως ο συγγραφέας δεν θυσιάζει την πραγματικότητα χάριν της ποίησης και του στιλ. Οι καταστάσεις, φωτισμένες κάθε φορά από διαφορετικές γωνίες, δεν ωραιοποιούνται, αλλά διασπώνται, αφήνοντας τον υπαινικτικό λόγο —που οι παραλείψεις και οι παύσεις του παίζουν πρωταρχικό ρόλο— να διεισδύσει στο μυαλό του αναγνώστη ώστε να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

Je l' ai libere hier pour arriver chez Lubiette. Le livre etait a sa liste de souhaits mais s' est ecrit en grec mais je sais qu' elle n' a pas de problemes de
la langue.Bonne decouverte chere Lubiette!!!!!

Tι όμορφη έκπληξη ! Χίλια ευχαριστώ για το βιβλίο και το όμορφο τσαντάκι.

Μια ιστορία αγάπης όπου μπλέκονται λογοτεχνία και κηπουρική, σύντομη και ποιητική. Διαβάζεται σε διαφορετικά επίπεδα ερμηνείας. Ένα ωραίο πρώτο μυθιστόρημα από τον Χιλιανό ποιητή Alejandro Sambra.

Meet-up Σεπτεμβρίου. Καλή ανάγνωση !

Βρείτε το και διαβάστε το, περιμένω να δω τον επόμενο προορισμό