De Fransman Maurice woont samen met enkele mensen in een hofje; hij verdient zijn geld als glazenwasser. Hij is de grote vriend van een groepje kinderen dat elke middag bij hem langskomt om te luisteren naar zijn vaak prachtige verhalen over zijn vaderland. Maar over zijn verleden laat hij niets los. Als Maurice verdacht wordt van een roofoverval, doen de kinderen hun uiterste best de ware dader te vinden. Dit verhaal is geschreven in een gevoelige en humoristische stijl; de karaktertekening is goed. De gebeurtenissen volgen elkaar in een snel tempo op, de ontknoping is verrassend. Qua inhoud heeft het in 1976 met een Zilveren Griffel bekroonde boek weinig aan kracht verloren. Enkele zwart-witillustraties; op het omslag in kleur zijn twee kinderen te zien die in opperste spanning, temidden van kartonnen dozen, ergens naar kijken.

In de metrobak bij de toiletten, spoor 1.