Runu is geboren in Bangladesh, maar ze woont al haar hele leven in Nederland. Ze werd geadopteerd toen ze een baby was. Nun Runu zeventien jaar is, gaat ze haar geboorteland bezoeken. Samen met haat moeder en een groep andere geadopteerde kinderen en hun ouders. De reis is spannend, ontroerend en soms ook schokkend. Toch heeft Runu geen seconde spijt. Ze voelt zich perfect thuis in háár land.

--------------------------------------------------------------------

Ik heb van Diane Broekhoven een paar jaar geleden haar wonderbare boek De buitenkant van meneer Jules gelezen en dus Bruin zonder zon direct meegenomen, toen ik het in de kringloopwinkel zag. Pas later realiseerde ik mij dat het een jeugdboek is. En toch heb ik het met veel plezier gelezen. Diane Broekhoven heeft zelf zo'n reis met haar geadeopteerde dochter gemaakt, dus zal de beschrijving van het land en van de mensen best realistisch zijn. Voral het verschil tussen de "rijke" Europeese touristen en de mensen in Bangladesh was heel goed beschreven. Ik ben net in Zuidamerika geweest waar het lang niet zò erg is als in Bangladesh. En toch voel je je steeds een beetje schuldig, gewoon omdat jij het geluk had in een ander land en leven geboren te zijn. Daarvan vond ik ook veel in dit boek terug.

Dit boek komt samen met nog een paar mee naar de tuinen en vindt daar hopelijk een nieuwe lezer.

Nu ik het uit heb, kwam ik erachter dat het een kinderboek was.
Het hele boek was veel herhalingen.
Ik geef het weer graag door.