Agasallo do meu AI de Vigo, moitísimas grazas!!
É un libro singular, dunha beleza sorprendente. Escatolóxico por momentos, mesmo noxento, pero xenial.
Definitivamente, este autor gústame moito.
***************************************
Hat'a leva trinta e cinco anos facendo balas de papel vello cunha prensa hidráulica nun lúgubre soto de Praga, cun feixe de ratos e un xefe explotador como única compaña. Dende o burato do teito do soto, que dá ao chan dun patio, cáenlle moreas de libros e todo tipo de papel usado condenado a ser comprimido e reciclado. Para Hat'a moitos deses libros son tesouros dun valor incalculable, que pasan a enriquecer a súa biblioteca persoal, ocupando todo o espazo da súa casa. Entre xerra e xerra de cervexa e libros de filosofía, arte e literatura, Hat'a desenvolve o seu traballo, que require segundo el polo menos “un seminario de teoloxía”, pois cada bala que fai é unha verdadeira obra de arte, escollendo coidadosamente os libros que as compoñen e decorándoas con láminas de arte. Malia o seu esforzo creativo e a súa bagaxe intelectual, un traballador coma el e unha prensa coma a súa non son rendibles nun mundo máis preocupado pola cantidade que pola calidade, o reflexo dun novo tempo que xa non é o seu...

Un libro moi curioso, co peculiar estilo do seu autor. Gustoume, aínda que nalgún momento se me fixo un pouco repulsivo de tan escatolóxico.
Gustoume a reflexión sobre como se pode chegar a poñer en valor o propio traballo, por moi pequeno ou inútil que este poida parecer a ollos alleos.