Libriño editado polo Eixo Atlántico, con catro contos desta terra conxunta que noutros tempos se chamou Gallaecia, entre o Douro e Fisterra.
Os contos son:
-A casa da neve, de Antón Piñeiro (Celanova).
-A preta Dalila, de Bento Gonçalves da Cruz (Trás-Os-Montes, Alto Douro).
-O misterio da gralleira, de Luis Manuel García Mañá (Ourense).
-O padre, o negro e o lobo, de Antonio Lourenço Fontes (Vila Real, Montalegre).

Os catro contos ubícanse na raia, entre Ourense e a Peneda, pola mesma zona onde estaba O Couto Mixto. En todas as historias está presente a emigración (de Galicia para Asturias ou para Portugal, de Angola para Portugal, de Portugal para Brasil ou os Estados Unidos...).
Os dous relatos portugueses son curtiños, os galegos son máis longos.
En "A Casa da Neve" o protagonista é Suso, un neno de Celanova, que traba amizade cun preso que está na cadea do pobo por republicano e galeguista, quen lle vai contando historias de Lisboa, a cidade onde quere ir o pequecho.
"A preta Dalila" é a historia dunha muller que, desede Angola, foi parar a unha pequena aldea trasmontana.
En "O misterio da Gralleira" (Luis Gª Mañá é o único dos catro escritores que xa coñecía), despois da guerra civil, o extraperlo era o único medio de subsistencia nalgunhas aldeas da raia. Un rapaciño queda perdido entre a neve, pero é salvado por un mouro que leva na zona desde a época de don García, aló polo século XI.
O último relato "O Padre, o negro e o lobo" e tamén dun rapaciño guineano de cando a guerra de colonias, e foi adoptado por un curiña dunha aldea do norte de Portugal, onde foi criado e puido estudar. Pero entre os veciños había xente racista.

Gostei bastante dos contos, en especial do de García Mañá.

RELEASE NOTES:

Para el encuentro intergala[ct]ico