Ένας ζωηρός μπαμπάς. Μια κόρη που παρατάει τις σπουδές της. Μια σχέση με πολλά χρωστούμενα, συγκρούσεις και στριμωγμένη αγάπη. Ένα οικογενειακό στοίχημα. Μουσικές και πάρτι. Νύχτα και μπαρ. Φίλοι που παραστέκονται στα δύσκολα. Ένα σατέν στρώμα. Και κάτι λόγια που δε λέγονται ποτέ κατάμουτρα.
Ένα μυθιστόρημα για τους δικούς μας ανθρώπους. Που θέλουμε να τους κάνουμε να πονέσουν. Πολύ. Ένα βιβλίο για τη ζόρικη ενηλικίωση των παιδιών και την ατελείωτη εφηβεία των γονιών τους. Ένα βιβλίο γι΄αυτό το δύσκολο πράγμα που λέγεται οικογένεια.

Το βιβλίο γίνεται bookring και ξεκινάει από την Πάτρα.

Οι κανόνες:

Ισχύουν οι γνωστοί κανόνες της apapsa:
1) προσπαθήστε να κρατήσετε το βιβλίο *ΤΟ ΠΟΛΥ* μέχρι δυο μήνες,
2) προσπαθήστε να μην χαθεί στο ταχυδρομείο ή κάπου αλλού,
3) δε δανείζουμε το βιβλίο σε εξωσχολικούς,
4) επικοινωνήστε μαζί μου (ή μπορεί να σας προλάβω εγώ) αν ο επόμενος από σας έχει εξαφανιστεί από το BC ή δεν απαντάει στα PM,
5) αν είστε πολύ - πολύ νέοι, κατ' αρχάς συγχαρητήρια, τόπο στα νιάτα, και δεύτερον «θα μπείτε στο τέλος για να σιγουρευτώ πως θα είστε ακόμη εδώ γύρω και δε θα χαθεί το βιβλίο όπως τόσα άλλα» :o)

Και ένας του aris1:

6) Γράφετε οπωσδήποτε ένα σχόλιο. Και όχι απλώς: «το πήρα, είναι στα χέρια μου» και μετά «μου άρεσε, το έστειλα στον επόμενο». Ο σκοπός είναι να μοιραστούμε τις απόψεις μας.

Η σειρά μέχρι στιγμής :


elenimix
elenaiah
feltre
panost
karjim

Καλή ανάγνωση σε όλους!

Με αγγελιοφόρο στην elenimix. Καλή ανάγνωση!

Βρίσκετε στα χέρια μου από την προηγούμενη εβδομάδα. Διαβάζω ένα άλλο βιβλίο τώρα από ring και αυτό - το οποίο υπολογίζω να έχω τελειώσει σε 3-4 μέρες- και αμέσως μετά θα αρχίσω αυτό. Μικρό είναι, θα το τελειώσω αμέσως, δεν πρόκειτε να το καθυστερήσω πολύ.

Ωραία ιστιοριούλα αν και κάπως "προβλέψιμη" όπως και το τέλος του. Διαβάζεται ευχάριστα όμως και σου κρατάει το ενδιαφέρον καθώς ξεδιπλώνει ένα-ένα τα πρόσωπα.
Επικοινωνώ με την επόμενη στη λίστα για να το στείλω.

Μου άρεσε αρκετά ο τρόπος γραφής και η ιστορία ήταν ενδιαφέρουσα.Μου φάνηκε όμως κάπως ημιτελές και ότι θα μπορούσε να έχει πολύ παραπάνω περιγραφή και το βιβλίο να ήταν το διπλάσιο.Είχε την ευκαιρία να μας πει πολλές ιστορίες για τον πατέρα της και να της άφηνε κάτι διαφορετικό αντί για ένα κλειδί που δεν κατάλαβα τελικά τι άνοιξε και έγιναν λίγο Beverly Hills στο τέλος και ο ένας είχε πάει με τον άλλο.Για τον επόμενο του ring..

Η σειρά μου τώρα!

Καλογραμμένο βιβλίο, "στάζει" συναίσθημα.
Μου ξύπνησε αναμνήσεις της δικής μου δύσκολης σχέσης με τον πατέρα μου. Χαίρομαι που καταφέραμε να λύσουμε τις συγκρούσεις μας όσο ήταν ζωντανός. Είναι μεγάλο βάρος να πεθάνει κάποιος και να μην έχεις "κλείσει λογαριασμούς" μαζί του.

Η περιγραφή του εσωτερικού του μαγαζιού με τα ετερόκλητα έπιπλα μου έφερε στο νου ένα μπαρ στη Φλωρεντία. Άσχετο, αλλά ωραίο (το μπαρ)!

Στον επόμενο.

Ευχαριστώ πολύ όλους. Μετά το Απόψε δεν έχουμε φίλους είχα χάσει τα ίχνη της. Για να δούμε!

Η Σοφία Νικολαΐδου για άλλη μια φορά εξαιρετική. Μετά το υπέροχο Απόψε δεν έχουμε φίλους μάς καλωσορίζει στον κόσμο της νύχτας, όπου τα μπαρ Πιτσίλες (κυρίως) και Ταραχή (δευτερευόντως) είναι το talk of the town της Θεσσαλονίκης. Η Λίζα κληρονομεί τα μπαρ μετά τον θάνατο του πατέρα της και αρχίζει να ανασυγκροτεί τις δυνάμεις της. Με αφορμή αυτο το γεγονός γνωρίζουμε την νταντά της, Μπίλυ, τον Ρώσο αρχιμαφιόζο, την οικιακή βοηθό Ταμάρα, τους γονείς της κοπέλας και τις μεταξύ τους σχέσεις. Με κοφτές, ωμές φράσεις και πολύ σύντομα κεφάλαια ξεδιπλώνεται μια ιστορία με αναγνωρίσιμους χαρακτήρες και μια θλιβερή όψη της ζωής όταν τη στοιχειώνει η κατάθλιψη και η παράλυση.

Σίγουρα το κείμενο θα μπορούσε να αναπτυχθεί περισσότερο χωρίς να καταντήσει βαρετό ή φλύαρο. Παρ' όλ' αυτά, έστω κι έτσι, σχεδόν συντομευμένα, με κέρδισε η Λίζα και ο κόσμος που κληρονόμησε. Ανθρώπινες ιστορίες, βαθιές αλήθειες, κατάθλιψη, μοναξιά, απογοήτευση, ερωτικές ιστορίες κι ένα κλειδί που αν κατάλαβα σωστά δεν ανοίγει κάτι ιδιαίτερο, απλώς φέρνει αντιμέτωπη τη Λίζα με τον πραγματικό της εαυτό!

Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που περιγράφει η συγγραφέας τις σχέσεις μεταξύ των γονιών της Λίζας μέσα στο γάμο τους και πώς κατέληξαν σχεδόν ξένοι μεταξύ τους. Ο πατέρας έφτασε να αδιαφορεί για την κατάθλιψη που χτύπησε τη γυναίκα του και αργότερα η κόρη έφτασε να αδιαφορεί για την παράλυση που χτύπησε τον πατέρα της, μιας και για την κόρη, έφταιγε η έλλειψη ενδιαφέροντος και αγάπης του πατέρα της για τη μάνα της που οδήγησε τη μάνα της στην αυτοκτονία. Η περιγραφή της ψυχολογικής κατάστασης της μάνας, η συμπεριφορά της και οι αντιδράσεις της δίνονται με πολύ ωραίο, συγκινητικό και αληθινό τρόπο.

Το βιβλίο μπαίνει στα τρίσβαθα του ανθρώπου, μελετά εξονυχτικά τις αντιδράσεις και τις συμπεριφορές, χωρίς να είναι όμως κουραστικό, βαρετό ή μονότονο. Αντίθετα, πολλά πράγματα η συγγραφέας τα ξεδιπλώνει στην πορεία της ιστορίας και δε σε καλωσορίζει από την αρχή στη ζωή των ηρώων της. Κάπου κάπου υπάρχουν και νότες χιούμορ, που ελαφραίνουν την αφήγηση. Ένα μικρό, πυκνογραμμένο, ειλικρινές και ανθρώπινο βιβλίο που δεν πρέπει να χάσετε.

Διαβάστε ένα μικρό απόσπασμα:

"Αλλά ο γάμος δεν είναι μόνο τίναγμα τα σεντόνια και μαγείρεμα, φιλιά στον καναπέ και τηλεόραση, είναι και πώς μοιράζεται το οξυγόνο μέσα σ' ένα σπίτι, ο τρόπος που κλείνει η εξώπορτα, πώς κατεβαίνει η μπουκιά στο τραπέζι, τι λες, τι κρύβεις, τι ονειρεύεσαι κρυφά από τον άλλον. Κάποια στιγμήμοιράζονται τα πράγματα, καλά κακά ζυγίζονται, δεν αλλάζουν" (σελ. 135).

To karjim.

Συγνώμη που δεν το δήλωσα νωρίτερα, περίμενα να το διαβάσω πρώτα.

Δεν είναι νέο ότι μου αρέσει η Νικολαΐδου. Άξια εκπρόσωπος της Θεσσαλονίκης, άξια συγγραφέας, είναι αυτό που λέμε η επιτομή της συμπυκνωμένης γραφής. Μικροπερίοδος λόγος, σπάνια συναισθηματικός, ουδέποτε γλαφυρός αλλά πάντα καίριος, μεστός και ειλικρινής. Χτυπάει κέντρο σχεδόν πάντα.

Σ' αυτό το μυθιστόρημα δεν έχουμε ιστορικά στοιχεία. Δεν αναλύει ιστορικές περιόδους και υπαρκτά- ανύπαρκτα πρόσωπα. Περιδιαβαίνει όμως τη Θεσσαλονίκη και τη δεκαετία του '80 και του Πασοκ με αυτά που έφερε ως ύφος, κουλτούρα και τρόπο ζωής. Μιλάει για την ενηλικίωση και τον τρόπο που φτάνει ο καθένας να βλέπει τους άλλους και την οικογένιά του αλλά κυρίως τον τρόπο που βλέπει τον εαυτό του.

Η Λίζα θα μεγαλώσει ως κόρη επιχειρηματία και θα βρει μετά το θάνατό του μια διαλυμένη περιουσία, όπως πριν είχε ζήσει σε μια διαλυμένη οικογένεια. Θα ψάξει να βρει τη δική της θέση απέναντι στον πατέρα της, στους συνεργάτες του, στις σχέσεις του και κυρίως απέναντι στον εαυτό της. Για να ανακαλύψει ότι είναι μόνη της: "Κοίτα στον καθρέφτη Λίζα. Είσαι Μόνη σου. Μόνη . Καθένας είναι μόνος στο κουτί του."

Λιγότερο φιλόδοξο σαν βιβλίο από το "Απόψε δεν έχουμε φίλους", αλλά πραγαμτικά αληθινό. Σε κερδίζει ακόμα κι αν τίποτα απ' αυτά που περιγράφει δεν αφορά εσένα. Κι αυτή είναι η μαγκιά του.

Ευχαριστώ για το δαχτυλίδι. Θα επιστρεφεί στην taxidiarikopoul στην επόμενη συνάντηση.

Πίσω σε μένα.
Σας ευχαριστώ όλους για τη συμμετοχή.