Als kind las ik alles wat los en vast zat. In het tv-loze tijdperk was het alsof ik elke keer weer op wereldreis ging. Het begon natuurlijk op 6-jarige leeftijd met de Donald Ducks van mijn grotere neven. En niet te vergeten de andere prachtige Disney-uitgaven met vergulde hoofdletters. Gelukkig waren er veel boeken in mijn omgeving. Niet alleen thuis, maar ook bij familie, bekenden en vriendinnen. De 'dorpsbieb' in Soesterberg bestond toen uit een kleine ruimte achter het sigarenwinkeltje op een hoek. Met uitzondering van verpleegstersromans en cowboyverhalen, heb ik die collectie ook 'afgegraasd'. Pas op latere leeftijd ben ik begonnen aan boeken over levensvraagstukken, psychologie en esoterie. Ben blij dat ik nu, na een werkzame periode, weer tijd heb om te lezen.