Make a Journal Entry

Αναζητώντας καταφύγιο και ανωνυμία στα στενά της Μονμάρτρης, η Ιάν και οι κόρες της, Ροζέτ και Ανί, ζουν ήρεμα πάνω από τη μικρή σοκολατερί τους. Τίποτα δεν ταράζει την καθημερινότητά τους. Ακόμη και ο άνεμος έχει σταματήσει να φυσάει, τουλάχιστον για λίγο. Μέχρι την ημέρα που μπαίνει ορμητικά στη ζωή τους η Ζοζί ντε λ΄ Αλμπά, η κυρία με τις καραμελένιες γόβες, και τότε τα πάντα αλλάζουν...

Ωστόσο, αυτή η καινούργια φιλία που αναπτύσσεται μεταξύ τους κρύβει πολλά μυστικά. Αδίστακτη, υποχθόνια και άκρως γοητευτική, η Ζοζί έχει τα δικά της σχέδια. Η Ιάν βλέπει να απειλείται ό,τι πιο πολύτιμο έχει στον κόσμο και πρέπει να πάρει μια απόφαση: να το σκάσει, όπως έχει κάνει τόσες φορές στο παρελθόν, ή να αντιμετωπίσει τον πιο επικίνδυνο εχθρό, τον ίδιο της τον εαυτό.

Η συνέχεια της "Καυτής σοκολάτας" είναι ακόμη πιο γλυκιά, ακόμη πιο ερεθιστική και απολαυστική!

feltre
taxidiarikopouli
tiffany1972
elenaiah
stasa
valia32
mauvesirene
sοusy
sismografos
vassilka (Λάρισα)

Το δεύτερο βιβλίο με ηρωίδα τη Βιάν Ροσέ, μια γυναίκα με... μαγικές ιδιότητες και ανεπανάληπτη γνώση της σοκολάτας, μετά την Καυτή σοκολάτα, προχωράει την ιστορία ένα βήμα πιο πέρα και τη ζωή της Βιάν ένα βήμα παραπάνω (ή παρακάτω). Το βιβλίο αφορά τις περιπέτειες που ζει μια ανύπαντρη γυναίκα με πλέον δύο κόρες, την εντεκάχρονη Ανούκ και την τετράχρονη Ροζέτ, η οποία είναι ένα κοριτσάκι μάλλον με προβλήματα γιατί δεν έχει μιλήσει ούτε περπατήσει κανονικά ακόμη. Η Βιάν, ως Ιάν Σαρμπονό πλέον, μετά από περιπλανήσεις, εγκαταστάθηκε στη Μονμάρτρη του Παρισιού, ως υπάλληλος σε καφετέρια στην Πλας ντε Φο-Μοναγέρ. Στη ζωή τους μπαίνει η Ζοζί ντε λ' Αλμπά, στην κυριολεξία μια κακιά μάγισσα, η οποία ανακαλύπτει τις μαγικές ικανότητες της οικογένειας και θέλει δική της την προικισμένη Ανούκ, φτάνοντας στα άκρα. Υπέροχοι και ολοκληρωμένοι ανθρώπινοι χαρακτήρες, τρυφερότητα, ανθρωπιά, προδοσία, έρωτας, υπερφυσικό και μαγεία, όλα πολύ όμορφα και πολύ σωστά δοσμένα.

SPOILERS

Έχω συμπαθήσει πάρα πολύ τη Βιάν Ροσέ, την περιπλανώμενη γυναίκα με τα δύο παιδιά, που αγωνίζεται να στεριώσει σε ένα μέρος και να ζήσει επιτέλους ήσυχα και φυσιολογικά. Την ιστορία του βιβλίου αυτού μας την αφηγούνται εναλλάξ η Ζοζί, η Βιάν και η Ανούκ. Η ιστορία φτάνει σε ένα ωραίο σημείο καμπής: η Βιάν έχει μαγικές ιδιότητες και προσπαθεί να προσαρμοστεί ήρεμα σε μια καθημερινή ζωή, χωρίς να εκμεταλλεύεται ξόρκια και φίλτρα. Η Ζοζί όμως είναι αδίστακτη, μηχανορράφος και απατεώνισσα, που δε διστάζει να σκοτώσει ακόμη και την ίδια της τη μητέρα! Τι θα κάνει λοιπόν όταν μπει στη ζωή της Βιάν, ανακαλύψει ότι έχει κι αυτή μαγικές δυνάμεις και η Ανούκ είναι ένα άγραφο χαρτί, πρόθυμο να κατευθυνθεί όοπυ θέλει η Ζοζί; Την εκμεταλλεύεται, την εξαπατά, τη φέρνει αντιμέτωπη με την ίδια της τη μητέρα, μόνο και μόνο για να την κερδίσει και να την κρατήσει κοντά της.

Το σατανικό σχέδιο της Ζοζί έχει πολλές παραμέτρους. Στήνει ένα φοβερό δίχτυ εξαπάτησης για τη Βιάν και εκμεταλλεύεται στην κυριολεξία όλες της της αδυναμίες. Μάνα και κόρες παρασύρονται από τη γοητεία της, την απλότητά της, τη φιλικότητά της, την αισιοδοξία της και μπλέκονται βαθιά. Όλο το σχέδιο είναι έτοιμο και μπαίνει σε εφαρμογή την παραμονή των Χριστουγέννων. Η ιστορία εκτυλλίσσεται τέσσερα χρόνια μετά την Καυτή σοκολάτα και σε διάστημα τριών μηνών περίπου.

Σε αυτό το βιβλίο έχουμε τον Τιερί, έναν άντρα που προσφέρει στη Βιάν ασφάλεια, σιγουριά, σταθερότητα και χρήματα κι η Βιάν δέχεται την πρόταση γάμου του, χωρίς να παραδεχτεί ότι δεν έχει αισθήματα γι' αυτόν κι ότι στην καρδιά της της είναι πάντα ο Ρούσσος, ο πατέρας της Ροζέτ. Ο Ρούσσος έρχεται στο Παρίσι και αρχίζει ένας αγώνας δικεδίκησης ανάμεσα στους δύο άντρες. Ο Τιερί έχει ήδη έναν γιο πνευματικά καθυστερημένο και γι' αυτό αντιμετωπίζει με απαξία τη Ροζέτ. Όταν η Ανούκ αποκαλύπτει στον Ρούσσο την αλήθεια για την πατρότητα της Ροζέτ, η κατάσταση αλλάζει τραγικά. Η Ζοζί, μεταξύ άλλων, καταφέρνει να ανακαλύψει την πραγματική μητέρα της Βιάν, που είχε εγκαταλείψει την κόρη της για κλάσματα δευτερολέπτων στο αμάξι της, και τις φέρνει αντιμέτωπες, μόνο και μόνο για να ανακαλύψει η Βιάν ότι η θετή της μητέρα επίτηδες παρακολουθούσε τη βιολογική της, για να της πάρει το παιδί! Όλος ο κόσμος της γκρεμίζεται.

Και μέσα σε όλα αυτά έχουμε το καφέ να μεταμορφώνεται μετά το θάνατο της ιδιοκτήτριας σε σοκολατερί, η Βιάν να ξαναπαίρνει τα ηνία της ζωής και μτε τη βοήθεια της Ζοζί να ξαναγίνεται γνωστή και αγαπημένη με τη σοκολάτα της και το χαμόγελό της. Μόνο που η Ζοζί χρησιμοποιεί έντονα τα μαγικά της ξόρκια. Η Βιάν ξανακάνει φίλους και παρέες, δημιουργεί γύρω της έναν κύκλο, που τη βοηθάει σημαντικά την παραμονή των Χριστουγέννων να οργανώσει ένα πάρτι για το χατήρι της Ανούκ. Παράλληλα, από την πλευρά της Ανούκ, ζούμε τις αγωνίες, τις τύψεις, τις ανασφάλειες, τα ερωτικά σκιρτήματα, τον εκφοβισμό που ζουν τα παιδιά της προεφηβικής ηλικίας στο σχολείο: ζήλειες, κακίες, ανταγωνισμοί, υλικό άφθονο για ντο εκμεταλλευτεί η Ζοζί και να δείξει στην Ανούκ ότι κάπου κάπου πρέπει να χρησιμοποιούμε τη μαγεία υπέρ μας κι ας φανεί αυτό σαν ατύχημα στα μάτια των άλλων, δεν πειράζει!

Άραγε, θα πετύχει η Ζοζί τον σκοπό της; Ο δεσμός που ενώνει μάνα και κόρη είναι ισχυρός ή διαβρώθηκε σημαντικά; Θα συγχωρέσει η Βιάν τη δική της μητέρα; Ο Ρούσσος θα αγαπήσει τη Ροζέτ; Θα παραμείνουν όλοι μαζί ευτυχισμένοι κάπου μόνιμα ή θα ξαναφυσήξει ο άνεμος της αλλαγής; Μεστό, πλούσιο, ολοκληρωμένο, υπέροχο, τρυφερό βιβλίο! Επιτέλους, μια συνέχεια καλύτερη από το πρώτο βιβλίο!

Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

"Όταν είσαι μάνα, ζεις μες στο φόβο. Το φόβο του θανάτου, της αρρώστιας, της απώλειας, των δυστυχημάτων, των αγνώστων, του Μαύρου Ανθρώπου ή απλώς των μικρών καθημερινών πραγμάτων που, όλως παραδόξως, μας πληγώνουν περισσότερο απ' όλα: του ανυπόμονου βλέμματος, της θυμωμένης λέξης, του παραμυθιού που έμεινε ανείπωτο, του φιλιού που ξεχάστηκε, της φοβερής στιγμής που η μάνα παύει να είναι το κέντρο του κόσμου της κόρης της και γίνεται άλλος ένας δορυφόρος που κινείται γύρω από ένα λιγότερο σημαντικό ήλιο" (σελ. 46).

"...κι είναι τόσο έντονη η αίσθηση της σιγουριάς και της ασφάλειας ώστε ξεχνώ προς στιγμήν πως είναι χάρτινοι οι τοίχοι μας, γυάλινη η ζωή μας, ότι αρκεί μια πνοή ανέμου για να μας διαλύσει, μια χειμωνιάτικη καταιγίδα για να μας παρασύρει" (σελ. 185).

"Τα παιδιά είναι μαχαίρια, είπε κάποτε η μητέρα μου. Δεν το θέλουν αλλά κόβουν. Γαντζωνόμαστε όμως από πάνω τους -έτσι δεν είναι;- και τα αγκαλιάζουμε ώσπου να τρέξει αίμα" (σελ. 290).

To feltre.

Θα το "φαω" κι αυτό.

Δεν είναι και κανένα αριστούργημα, αλλά διαβάζεται εύκολα και ευχάριστα και κρατάει το ενδιαφέρον. Επίσης ακατάλληλο για όσους κάνουν δίαιτα!

Η μετάφραση τώρα έχει κάτι μαργαριτάρια που ακόμα κι εγώ, που συνήθως δε στέκομαι σ' αυτά, δε μπόρεσα να αγνοήσω.
Δεν υπάρχει η λέξη "απορφανισμένη", δε λέμε "φωτογραφούσε" και στα ελληνικά νομίζω πως μεταφράζουμε Μονμάρτη και όχι Μονμάρτρη, το γαλλικό Monmartre.

Στην επόμενη.

Το πήρα και αυτό από τη συνάντηση του Απρίλη.
Καλέ πότε θα προλάβω;;;

Αν και το ξεκίνησα με σκέψεις όπως "ωχ, αυτά τα εξευγενισμένα άρλεκιν! πώς μου πέφτουν στα χέρια και μου τρώνε το χρόνο;" στην πραγματικότητα το διάβασα με μεγάλη ευχαρίστηση, τα 2 βροχερά ανοιξιάτικα μεσημέρια του Σαββατοκύριακου που μας πέρασε, στο χωριό, σε μια μετα-πασχαλινή ραστώνη.
Πολύ εύκολα, για τα δικά μου δεδομένα, κατάφερε η συγγραφέας να με κάνει να βρεθώ στο χειμωνιάτικο Παρίσι, στη μικρή γειτονιά της Μονμάρτης, παρέα με σοκολατάκια και μάγισσες.
Και καλά οι μάγισσες, μικρές και μεγάλες, αθώες και κακιασμένες. Αυτές τις κατάφερα. Τα κάθε είδους σοκολατάκια όμως;
Βάσανο σκέτο ...
Μπορεί να είμεθα πρότυπα εγκρατείας σε πολλά θέματα αλλά στα σοκολατάκια τα βρήκαμε μπαστούνια ομολογουμένως.
Πέρα από τα αστεία, το βιβλίο ανέδιδε παριζιάνικη ατμόσφαιρα, γλυκύτητα και μυρωδιές, όμορφες εικόνες, ζωντανές περιγραφές και αγάπη για το διαφορετικό, είτε αυτό λέγεται μαγεία είτε αυτό λέγεται διαφορετικό παιδί όπως είναι η Ροζέτ.

Η μετάφραση και η επιμέλεια κειμένου θέλουν ένα γερό, μαγικό ξεσκόνισμα.

Συνεχίζει προς Tiffany.
Panost αξίζεις μία σοκολάτα όταν σε ξαναδώ !!

Από τον αγαπημένο μου panost.

Πολλά φιλιά κι ευχαριστώ πολύ!!!

Υ.Γ: Θα το καθυστερήσω λίγο, μια και προηγούνται άλλα "δαχτυλίδια"

Πρώτα απ' όλα, ευχαριστώ τον panost για το δεύτερο γευστικό "δαχτυλίδι" της τριλογίας.
Με συντρόφεψε στο ταξίδι μου από και προς Ιταλία, όπου ήταν κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτο το υλικό προς ανάγνωση :-)))
Ένα όμορφο και ευανάγνωστο βιβλίο, με πολλά χρώματα και μεθυστικά αρώματα (μιαμμμμμ!). Έχει και ωραίο τέλος (happy ending).
Κάποια στιγμή (μάλλον σύντομα) θα δοθεί στη νέα μαμά elenaiah. Θα της κρατήσει πολύ όμορφη παρέα.

Μου το έδωσε η TIFFANY1972.Έχω διαβάσει το πρώτο και το τρίτο μέρος,τώρα θα διαβάσω και το δεύτερο!

Όλη η τριλογία με ενθουσίασε.Αυτό το μυστήριο και η μαγεία που πλανιέται.Το ότι υπάρχουν πολλοί χαρακτήρες χρίς να μπερδεύονται και να προσθέτει ο καθένας το λιθαράκι του στην πλοκή του βιβλίου.Γενικά,είναι ένα βιβλίο που σε κρατά και διαβάζεται άνετα χειμώνα-καλοκαίρι.

απο τη συναντηση στη Βυνη ανυπομονω να το ξεκινησω!!!

μου αρεσε πολυ οχι ομως οσο το πρωτο μερος κυλαει γρηγορα και ειχα την περιεργεια πως θα καταληξει και αν θα καταφερει τα υποχθονια σχεδια της η Ζοζι!!!στην επομενη!!!

Από την συνάντηση στην Βύνη!

Μια ακόμα σοκολατερί - στο Παρίσι αυτή τη φορά - κόσμος που πάει κι έρχεται, μπόλικα μαγικά και ξόρκια, ακόμα μια μάγισσα και στο τέλος ένα μεγάλο πάρτυ που όλοι περιμένουν: δηλαδή ένα βιβλίο αντίγραφο του πρώτου. Φλύαρο βαρετό και κουραστικό. Για μένα η Βιάν Ροσέ έμεινε για πάντα στο πανέμορφο χωριουδάκι δίπλα στο ποτάμι φτιάχνει σοκολάτες και αγαπάει για πάντα τον Τζόνυ Ντεπ! Δεν θα επιχειρήσω καν να διαβάσω το τρίτο της σειράς!

Γρήγορα στον επόμενο!

Επεστράφη και ξέχασα να το δηλώσω. Αανμένω τη γνώμη της γουργουρίτσας για το 1ο της σειράς αλλιώς το απελευθερώνω.

Από τον Panost, χέρι με χέρι.

Πάει κι αυτό! Αν κάτι μού άρεσε, ήταν η ατμόσφαιρα της σοκολάτας και το πώς λύθηκε το μυστήριο της καταγωγής της Βιάν. Επίσης μού άρεσε που η Ανούκ είχε περισσότερη δράση και μας εξέφραζε τις σκέψεις της. Βέβαια, δεν μπορώ να μην σκεφτώ αφού πια έχω τελειώσει και τα τρία βιβλία, για ποιο λόγο χαρακτηριζόταν το παιδί σαν "η μικρή μου ξένη" και τι διάολο πρόβλημα είχε στην πραγματικότητα το μικρότερο παιδί. Πάντως ακόμα προσπαθώ να καταλάβω γιατί η Χάρις έχει τέτοια πέραση...

Πάει κι αυτό! Αν κάτι μού άρεσε, ήταν η ατμόσφαιρα της σοκολάτας και το πώς λύθηκε το μυστήριο της καταγωγής της Βιάν. Επίσης μού άρεσε που η Ανούκ είχε περισσότερη δράση και μας εξέφραζε τις σκέψεις της. Βέβαια, δεν μπορώ να μην σκεφτώ αφού πια έχω τελειώσει και τα τρία βιβλία, για ποιο λόγο χαρακτηριζόταν το παιδί σαν "η μικρή μου ξένη" και τι διάολο πρόβλημα είχε στην πραγματικότητα το μικρότερο παιδί. Πάντως ακόμα προσπαθώ να καταλάβω γιατί η Χάρις έχει τέτοια πέραση...

Πίσω σε μένα.

Δικό μου μετά από RABCK! Ευχαριστώ πολύ Panost!

Μα γιατί πάντα η συνέχεια ενός βιβλίου ή μιας ταινίας πρέπει να με απογοητεύει;; Δυστυχώς δε μου άρεσε το βιβλίο αυτό αν και διαβάζεται εύκολα και δε βαριέσαι ωστόσο το περίμενα μάλλον διαφορετικό. Η συγγραφέας το παράκανε με τη μαγεία και με ενόχλησε που η Βιάν παρουσιάζεται εδώ ως μια πολύ διαφορετική προσωπικότητα..έχει μετατραπεί από γοητευτική και μυστηριώδης γυναίκα που ήταν στην καυτή Σοκολάτα σε μια αδιάφορη και άχρωμη γυναικούλα!
Θα συμφωνήσω με το σχόλιο της feltre για τη μετάφραση..έλεος αυτό το 'φωτογραφούσε', θα τραβήξω τις κοτσίδες μου πια, κανείς δεν ελέγχει τη μετάφραση;;