Geen vrolijk boek,maar dat had ik dan ook niet verwacht. Wel boeiend en toch iets minder pessimistisch dan waar ik op rekende. Maar het blijft tobben in de zorg .....

NBD|Biblion recensie
De HP/De Tijd-journalist en verpleegkundige geeft op basis van eigen werkervaringen een beeld van werk- en leefomstandigheden in de ouderenzorg, waarin hij enkele maanden als flex-er werkte. Het bracht hem op verschillende afdelingen in een aantal huizen van een Rotterdamse zorginstelling. Nauwgezet brengt hij de concrete leefomstandigheden waarin hij bewoners aantrof, in beeld; de zorg die werd verleend en de aard van de onderwerpen die zijn collega's bespraken. Toegevoegde achtergrondinformatie helpt te begrijpen waarom de zorg zo georganiseerd wordt als het geval is; hoe de zorgfinanciering is geregeld en ook een knelpunten, zoals een elektronisch zorgdossier waarin de flexwerker niet kan inloggen. Tenslotte is er commentaar van deskundigen en van de directeur van de zorggroep. Een goed leesbaar verhaal dat voor familieleden van bewoners en werkers in de zorg de nodige herkenning kan oproepen. Tegelijk biedt het bruikbaar materiaal dat kan helpen stil te staan bij de vraag hoe we een ouderenzorg kunnen organiseren die menswaardig is voor de bewoners en voor de medewerkers.

Gaat met mij mee naar de Xastricum-meeting om vandaaruit met Wurmpje verder te reizen.

Meegenomen van de gezellige meeting!

Zelf werkzaam in een verpleeghuis levert dit boek herkenbare stukken op. helaas. De zorg kan veel beter in Nederland, maar hoe we dit betaalbaar kunnen houden is de vraag. Interessant boek in elk geval.

gereserveerd voor angelfrouk

bij de meeting doorgegeven aan angelfrouk

Ah ja, al veel gehoord over dit boek. Ik ben benieuwd hoeveel ik erin herken. Ik hoop niet al te veel.

Ik herken veel situaties uit mijn tijd bij de vorige werkgever. Gelukkig is het bij mijn huidige werkgever een stuk beter geregeld.

Wel vind ik dat de heer Van Woerden een zeer rooskleurig beeld heeft van de ouderenzorg. Neem het voorbeeld van onrustmedicatie. Dit wordt (bij ons) niet gegeven omdat het voor ons als verzorgenden makkelijker is, maar omdat het voor de client beter is. Immers, bij onrust is de kans op ongelukken veel groter.
Voor mij is dit boek meer een naslagwerk van hoe het niet moet. Iets wat elke verzorgende/verpleegkundige zou moeten lezen. Al was het maar om eens na te denken hoe men omgaat met zijn of haar clienten.

Ik ga dit boek doorgeven aan mijn leidinggevende die, bij navraag, interesse toonde voor het boek.

Dit boek gaat van collega naar collega. Iedereen vindt het een mooi boek om te lezen en iedereen haalt er dingen uit waar we voor willen waken.
Hij blijft denk ik nog wel even onderweg bij ons op het werk.