Ik las een interview met de schrijver, waardoor ik weet dat Joost Heldeman een pseudoniem is. Niet zo vreemd als je eenmaal weet waar het boek over gaat. Het is een satire, die toch bedoeld is als een aanklacht tegen de werkwijze op ministeries. Het niet zo geheime geheim wordt geopenbaard.
Het verhaal: Joost Heldeman wordt door de secretaris-generaal aangesteld om een plan op te stellen: de zaken moeten anders in zijn ministerie en Heldeman lijkt hem de aangewezen persoon om daar eens het een en ander voor op papier te stellen. Dat die geschiktheid anders bedoeld is dan Heldeman het opvat, dat ontdekt hij pas na vele uren vergaderen en na stapels dossiers en verslagen.
De man is van goede wil, hij wil echt veranderingen aanbrengen, maar omdat hij dat niet alleen kan, moet hij een samenwerkingsverbond aangaan met anderen, moet hij bijeenkomsten beleggen, en verzanden zijn optimistische voornemens in een woordenbrij, die hij zelf niet eens meer begrijpt.
- Hij is niet de enige, deze lezer kan het ook allemaal niet volgen.
Heldeman besluit zijn hele verhaal te vertellen aan de hoogste baas, de minister. Met gevolgen die hij niet mogelijk had geacht, en die ik niet verklap om het beetje spanning dat het boek heeft niet prijs te geven

Naar de Zevensprong