Synopsis:
"Vijf jaar lang was Joris Luyendijk correspondent in de Arabische wereld. In Het zijn net mensen probeert hij de kloof te dichten tussen wat hij als correspondent met eigen ogen zag, en wat hij daarvan kon laten zien op radio, tv en in de krant. Met pakkende voorbeelden legt hij uit waarom nieuwsmedia slechts een klein deel van de werkelijkheid kunnen weergeven en waarom het voor ons zo moeilijk is iets van het Midden-Oosten te begrijpen. Luyendijks stellingname riep goedkeuring en instemming op, maar zorgde ook voor heftige discussies. Zijn boek bereikte honderdduizenden lezers, die nooit meer hetzelfde naar het nieuws keken."

Toen ik het boek kocht, wist ik, dat het een boek was over journalistiek, van de hand van een journalist, over het Midden-Oosten. Ik kocht het eigenlijk, om wat meer te weten te komen over de conflicten in die regio. Wat me verbaasde is, dat ik het boek zo leuk vond (ondanks het onderwerp).

Ik kijk nooit meer naar het nieuws zonder een aantal vragen in mijn achterhoofd: is deze menigte echt een menigte, of alleen maar een aantal mensen, gefilmd vanuit een goede hoek? Is dit nieuws omdat het nieuws is, is er niets anders, of heeft een of andere hoge ome besloten dat dit vandaag zo gebracht moet worden?

Het nieuws zoals wij dat voorgeschoteld krijgen is datgene wat andere mensen, met hun eigen achtergrond, gekleurde ideeën, filters zien als nieuws. En vooral: mensen die geleid worden door de 'waan van de dag', wat de grote nieuwsagentscahppen zien als nieuws, wat de mensen hier in den lande willen horen en zien en / of datgene waarover de reporters achtergrondinformatie kunnen achterhalen.

De Arabische wereld zou nooit bekeken moeten worden met westerse ogen. De mensen daar hebben een andere achtergrond, een andere cultuur, ze leven onder andere omstandigheden. Er zou daarom meer ruimte moeten zijn voor reporters om de mensen thuis, hoe gebrekkig ook, die verschillen te laten zien en ze uit te leggen. Misschien dat de mensen thuis dan door de retoriek van de verschillende kampen heen leren kijken op den duur. De journalisten van daar, die in de westerse wereld werken, zouden het omgekeerde moeten / kunnen doen, zodat er aan beide kanten een meer uitgebalanceerd beeld ontstaat.

Een (impliciete) oproep van de schrijven aan de machthebbers en de nieuwsmakers om ook toe te staan dat de situatie uitgelegd wordt en dan waarom de dingen die het publiek wil / verwacht te horen of te zien niet verteld of getoond kunnen worden en om berichten en beelden toe te staan die tegen de 'mainstream' van de opinie ingaan of ervan verschillen, misschien dat mensen, evenals de beleidsmakers (de roergangers voor die regio) op een gegeven moment ook naar de situatie / meningen / ideeën van mensen 'uit het andere kamp' kunnen en willen luisteren.

Een geweldig boek, een aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in het Midden-Oosten en (hoe) journalistiek (werkt). WOW!

Het boek is beschikbaar, maar alleen als RING omdat ik het wel wil delen maar daarna heel graag zelf wil houden.

Gereserveerd voor CC, te leen of voor een ring, beginnend bij CC.

Het wordt een ring:
1. creativechaos
2. gerbie7
3. Reijsje <------- boek is hier
.....
?
naar huis

Dit boek verlaat mijn plankje even, om gelezen te worden door CreativeChaos.
Ze heeft het te leen gevraagd van mijn plankje.
Wanneer zich nog andere lezers melden, wordt het een ring, anders komt het weer naar huis.

Heel veel leesplezier met dit interessante boek!

Volgens mij ben ik ongeveer de enige die dit boek nog nooit gelezen heeft. Daarom ben ik blij dat het voorbij komt en ik het van Boekentrol mag lenen. Als oud-journaliste weet ik wel een beetje hoe het werkt met beeldvorming en ik ben benieuwd naar dit bejubelde boek van Joris Luijendijk: ik heb zijn reportages over de financiele mensen in the City ook met plezier gelezen ("ondanks het onderwerp" zoals Boekentrol het zo treffend formuleert ;o))

Door omstandigheden is dit boek wat langer bij mij gebleven dan eigenlijk hoort met een ring...sorry!! Maar...ik ben erg blij dat Boekentrol het heeft willen ringen, want het is een heel erg goed boek!

Als oud-verslaggever herken ik de dilemma's waar Luyendijk mee worstelt, hoewel ik zelf 'slechts' in de Nederlandse regio- en rechtbankjournalistiek heb gewerkt. Daarbij aangetekend dat de Arabische wereld waar Joris Luyendijk in werkte, een woest kolkende oceaan is, en het leven in Nederland hierbij vergeleken een zacht kabbelend beekje...

Als journalist kun je goochelen met cijfers, met de woordvoerders die je wel of niet aan het woord laat, de volgorde waarin je het nieuws presenteert, de keuze op welk moment in de geschiedenis je je verhaal laat beginnen. Als journalist kun je mensen maken en breken, producten promoten of afbranden.

Iedereen die in dit vak werkt, zou zich bewust moeten zijn van die macht, en er integer en zorgvuldig mee om moeten springen. Wat mij betreft zou het op de universiteit of school voor journalistiek in elk lesjaar opnieuw moeten worden behandeld (in mijn tijd was het geen onderdeel van de lessen!!!). Tegelijkertijd heb je als journalist ook enigszins een dikke huid nodig, omdat je anders snel opgebrand kunt raken. Maar integriteit bij het brengen van nieuws zou altijd bovenaan moeten staan!

Ontzettend goed dat Joris Luyendijk dit boek heeft geschreven. Hij stelt vragen die iedere nieuwsmaker zichzelf zou moeten stellen. Ik vind het ontzettend knap dat hij zichzelf in dit boek kwetsbaar op durft te stellen, dat hij de moeite neemt om vraagtekens te zetten bij nieuws en dat hij de manier van nieuws maken uitlegt aan een groot publiek.

Wie daarin werkelijk geinteresseerd is, heeft nu boek-van-binnen-uit dat wat mij betreft niet alleen gaat over journalistiek in de Arabische wereld, maar dat je als sjabloon over ALLE verslaggeving kunt leggen. Verplichte kost voor alle journalistiek-studenten en verder iedereen die geinteresseerd is in wat er in de wereld speelt.

PS Verplicht = niet altijd vervelend, want dit boek is niet alleen inhoudelijk erg interessant, maar ook nog eens heel prettig leesbaar!

Dit fijne, interessante boek heb ik vanmiddag op de bus gedaan richting Gerbie7

Vandaag thuisgekomen van weekendje weg, vond ik dit boek op de tafel, was gisteren al gearriveerd. Ligt bovenop Mount TBR, moet nog 'even' twee andere boeken uitlezen, waaronder ook een ringboek.

Joris Luyendijk – Het zijn net mensen

Het is bijna niet mogelijk een boek te recenseren dat iedereen al kent, iedereen al gelezen heeft. Tenminste, ik neem aan dat elke boekenliefhebber dit boek al in handen heeft gehad, dit is niet voor niets de drieëntwintigste druk, er zijn weinig boeken dit dat aantal halen.

Het heeft ook veel complimenten gehad, prijzen gewonnen. En als zo vaak, hobbel ik dan ergens achter de massa aan. En ook niet voor het eerst moet ik toegeven dat mijn wantrouwen niet terecht was. De massa heeft het ook wel eens goed. Dit is inderdaad een prachtig boek.

Luyendijk bewijst op simpele en heldere wijze dat niets is zoals het lijkt. Of zoals de titel van dit blog al beweert: “Niet is geheel waar, en zelfs dat niet”. Als correspondent in het midden Oosten loopt hij dagelijks tegen de problematiek aan. Je wilt, jong en onervaren, een eerlijk en objectief beeld geven, maar je bent afhankelijk van zoveel factoren, dat het onmogelijk is je doel te bereiken. Daarbij zit ‘men’ niet te wachten op een genuanceerd achtergrond verhaal, maar wil ‘men’ spectaculaire beelden, die dan ook prompt de beste resultaten opleveren.

Zo lijkt een demonstratie soms massaal, maar blijkt het gewoon een vooropgezet een-tweetje tussen machtshebbers en cameraploeg. En ook al beweer je dat, kun je het zelfs bewijzen, niemand zit daarop te wachten. Frustrerend werk lijkt me. Volgens mij ook de enige reden dat dit boek verscheen. Opschrijven wat je als correspondent niet kwijtraakte.

De Arabische wereld is onbegrijpelijk voor buitenstaanders. Dat wat wij westerlingen vaak te zien krijgen is een karikatuur, een exces, een verhaal. Wij zullen, zeker niet op afstand, begrijpen wat er daadwerkelijk aan de hand is. Nooit zullen we voelen wat een dictatuur werkelijk betekent. De kans dat wij een Palestijn of een Israëliër horen praten zonder dubbele agenda is nihil. De PR-machines zijn zoveel machtiger dan de zogenaamd onafhankelijke pers, je kunt net zo goed geen nieuws lezen of kijken.

Mooi is zijn uitleg als het gaat om hele voor de hand liggende dingen waar je normaal niet eens over nadenkt. Taal. Ik heb het er op dit blog al eerder over gehad. Is een terrorist een vrijheidsstrijder afhankelijk van hoe je er naar kijkt? Is het de tweede of derde golfoorlog? Bestaan er neutrale termen genoeg om alles te beschrijven?

Luyendijk weet achtergronden te verwoorden, tegelijkertijd lukt het hem beknopt te blijven. Ik weet zeker dat hij zonder problemen een boek vijf keer zo dik had kunnen schrijven. Toch blijkt ook weer nu dat ‘schrijven is schrappen’ een gouden regel is, ook voor non-fictie. Erg goed boek.


Citaat: “In Gaza vertelden Palestijnse hulpverleners over een explosieve toename van huiselijk geweld, spontane abortussen, hartaanvallen. Peuters wier eerste woordje niet baba of mama is maar ‘bom’, ‘martelaar’, ‘vliegtuig’. Tekeningen van straaljagers, kogels en bloed, kinderen die militair willen worden in plaats van voetballer of acteur en die geen tikkertje spelen maar soldaatje of begrafenisondernemertje. In de woorden van plaatselijke psycholoog: ‘Voor de camera schreeuwen ze ‘Allahu akbar’, ’s avonds plassen ze in bed’ “ (p.207)


Nummer: 12-030
Titel: Het zijn net mensen
Auteur: Joris Luyendijk
Taal: Nederlands
Jaar: 2006
# Pagina’s: 224
Categorie: Non-fictie
ISBN: 978-90-5759-228-7


Meer:
Joris Luyendijk.nl
Wikipedia
Achille van den Branden
Boeklog
Israel-palestina.info
Scholieren.com

Met de post naar de volgende lezeres.

Boek in goede staat ontvangen.
Bedankt voor het zenden Gerbie7

Indrukwekkend verhaal die je aanzet tot nadenken.

boek is ondertussen bij pa en broer geweest. Allebij lezen dagelijks de krant van voor naar achter en terug.
Je snapt al dat er hele leuke discussies zijn ontstaan.

Boekentrol bedankt voor het ringen.
Boek is op weg naar huis

Dit boek is vandaag weer veilig aangekomen. Bedankt voor alle reacties, ik vond het leuk om te lezen wat jullie ervan vonden.

Bedankt voor het terugsturen, Reijsje! Boek gaat terug op de plank, misschien is er later nog eens belangstelling voor.

Dit boek gaat op reis naar een nieuwe lezer, geen bookcrosser. Wordt persoonlijk overhandigd.

Boek persoonlijk overhandigd gekregen.

Boek persoonlijk overhandigd gekregen.