Από το οπισθόφυλλο:
«Το βιβλίο αυτό είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα του ευρύτερου βορειοελλαδικού χώρου μέσα από το χρονικό δύο οικογενειών που απλώνεται σε τρεις ολόκληρες γενιές. Από την Ανατολική Ρωμυλία και την Αδριανούπολη στα τέλη του 19ου αιώνα και από τα καμένα χωριά των φυλετικών ανταγωνισμών στη Μακεδονία της ίδιας εποχής, έως τη σημερινή Θεσσαλονίκη, οι πόλεμοι, η προσφυγιά, ο ιδρώτας και τα πάθη τόσων χρόνων έρχονται και στραγγίζουν στη συνάντηση ενός άντρα και μιας γυναίκας έναν τριήμερο καύσωνα του Αυγούστου κάτω από περίεργες συνθήκες. Είναι ακόμη ένα μυθιστόρημα-έπος του αγώνα της καθημερινής ζωής, καθώς και μια ελεγεία των "αποτυχημένων", του έρωτα και του χρόνου που περνά. Πιο πολύ όμως είναι το εκτενές μυθιστόρημα της Θεσσαλονίκης. Τα κτίρια, οι δρόμοι, τα στέκια, οι γωνιές της, οι εξοχές της, τα περίχωρα, το δέρμα της ολόκληρο, με το αποτύπωμα ενός ολόκληρου αιώνα.»

---

Το είχα κερδίσει στον Χριστουγεννιάτικο διαγωνισμό του ραδιοφωνικού σταθμού ΜΕΛΩΔΙΑ το 2008 και από τότε έχει μείνει στα TBR. Πριν από λίγο καιρό είδα κάτι κινήσεις του ZlatkoGR που με βάλανε σε υποψίες ότι μάλλον μιλάμε για συγγραφέα του 5ου (DEMEK) Ελληνικού Συνεδρίου Bookcrossing, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν μπόρεσα να βρω λίγο χρόνο να το διαβάσω. Σήμερα που ανακοινώθηκαν οι συγγραφείς και επιβεβαιώθηκαν οι υποψίες μου συνειδητοποίησα ότι είναι αρκετά μεγάλο και δεν θα προλάβω. Θα βρω κάτι με λιγότερες σελίδες του συγγραφέα αυτού και αυτό το κάνω ring, μέχρι να περάσει το συνέδριο και να έχω λίγο περισσότερο χρόνο.

Τους κανόνες του ring δεν τους ξαναγράφω…. τα ξέρετε πια.

Η σειρά για την ώρα είναι:

• karjim
• panost
• TIFFANY1972
• kermit60 <---- το βιβλίο είναι εδώ
• PinkManager
  
  ~~~εκτός συνεδρίου, συγνώμη αλλά θα μπείτε στο τέλος της λίστας ~~~~
  
• gourgouritsa
• taxidiarikopoul
• panselin
  

Παρέλαβα το τούβλο μου από τη συνάντηση Φεβρουαρίου . Ευχαριστώ Mariakall αλλά δε με βλέπω να διαβάζω άλλο συγγραφέα μέχρι το συνέδριο!

Λοιπόν! Το βιβλίο είναι ring Συνεδρίου αφού ο συγγραφέας είναι ένας από τους συμμετέχοντες συγγραφείς στο 5ο Ελληνικό Συνέδριο Bookcrossing στη Θεσ/νίκη 21-24 Μαΐου 2010. Όλα αυτά από μόνα τους μου στέρησαν σχεδόν τη μισή απόλασυη του βιβλίου. Γιατί; Μα γιατί το βιβλίο είναι 680 σελίδες με πολύ μικρά γράμματα και ειναι σχεδόν άθλος να το τελειώσεις μέσα σε δέκα μέρες. Το κουβαλούσα μαζί μου όπου μπορείτε να φανταστείτε για να εκμεταλλευτώ και τον ελάχιστο χρόνο να διαβάσω έστω πέντε σελίδες. Η γυναίκα μου βαρέθηκε να με βλέπει συνεχώς με το βιβλίο στο χέρι και να μην της δίνω σημασία όταν μου μιλούσε παρότι τις καθημερινές βλεπόμαστε το πολύ δύο ώρες. Με απείλησε ότι θα δείρει το συγγραφέα στο Συνέδριο! Τέλος πάντων. Η γνώμη μου:
Ο Ζουργός γράφει πολύ καλά. Έχει λογοτεχνικότητα στη γραφή χωρίς να γίνεται δύσκολος ή δυσνόητος. Έχει τέχνη χωρίς υπερβολές, σωστές δόσεις ρεαλισμού και λυρισμού, συναισθήματος και δράσης. Αλλά...
Το βιβλίο καλύπτει τρεις γενιές ανθρώπων. Από δύο οικογένειες. Όλη την ιστορία του Βορειοελλαδικού χώρου από την αρχή του 20ου αιώνα μέχρι τις μέρες μας. Ένα απίστευτο οδοιπορικό στη Θεσσαλονίκη των τελευταίων εβδομήντα χρόνων (από αυτή την άποψη πρόκειται πράγματι για ρινγκ του Συνεδρίου). Όλα αυτά μαζί με καμιά εικοσαριά πρόσωπα μυθιστορηματικούς ήρωες χωρίς πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές, καμιά εικοσαριά ακόμα άλλα πρόσωπα κάποια από αυτά ιστορικά, και παράλληλη καταγραφή της ιστορικής εξέλιξης με ένα σύγχρονο συμβάν ανάμεσα σε στους δύο τελευταίους απόγονους των δύο οικογενειών που παρεμβαίνει ανα κεφάλαιο στην ιστορία, ένα μόνο πράγμα μπορεί να σημαίνει. Κούραση του αναγνώστη και παραίτηση από την παρακολούθηση της ιστορίας. Από ένα σημείο κι έπειτα έχεις χάσει τόσο το μπούσουλα με όλα τα πρόσωπα της ιστορίας, που παύει να σε απασχολεί πια η ιστορία τους και διαβάζεις μόνο για την απόλαυση της ανάγνωσης ενός καλογραμμένου ιστορικού μυθιστορήματος και για να δεις την εξέλιξη της- κλειστοφοβικής ομολογουμένως - παράλληλης ιστορίας των σύγχρονων πρωταγωνιστών σε πολύ μικρές δόσεις. Το βιβλίο είναι εξαιρετικό ανάγνωσμα για να περάσεις τις καλοκαιρινές διακοπές σου, όταν έχεις τον άπειρο χρόνο, την ηρεμία και τη διάθεση να διαβάσεις χαλαρά, χωρίς πίεση, χωρίς μεγάλα κενά ανάμεσα στις αναγνώσεις για να κρατήσεις τη σειρά και το σκελετό της ιστορίας στο μυαλό σου και να απολαύσεις το λόγο . Σε κάθε άλλη περίπτωση τη χάνεις. Υπερβολικά μεγάλο το βιβλίο σου δίνει σε κάποια σημεία την αίσθηση ότι η ιστορία κυλάει όμορφα και αβίαστα και αλλού (προς το τέλος) ότι τρέχει να καλύψει τα κενά και να κλείσει εκκρεμότητες.
Σίγουρα θα διαβάσω κι άλλο Ζουργό πάντως γιατί με έπεισε και η γραφή και η εξοικείωση με το χρόνο και τα ιστορικά στοιχεία που δείχνει να έχει.

Το βιβλίο δόθηκε ήδη στον panost!

Ναι και την αλλη βδομαδα το τελειωνω. Μιλαμε το ρουφηξα!!!

SPOILER
Ένα καταπληκτικό βιβλίο, ένας λυρισμός, ένα βιβλίο που με άφησε άφωνο η γραφή του και η πλοκή του. Θέλω κι άλλο Ζουργό ΤΩΡΑΑΑ!!!Τι να πω και τι να πρωτογράψω, για την Ιστορία που διανύουμε χέρι χέρι με το συγγραφέα (από το 1896 έως το 2002) με έμφαση στη Μακεδονία και στη Θεσσαλονίκη; Για τον τρόπο με τον οποίο έκλεισε το μυθιστόρημα (οι δυο άνθρωποι στο ασανσέρ τελευταίοι απόγονοι της αδικίας); Για την καθημερινότητα των εποχών (από τα ασπρόρουχα και το βράσιμο στα καζάνια, την αλισίβα, το μαγείρεμα, στην απαλλοτρίωση, στην αντιπαροχή και στη χίπικη δεκαετία του 1970). Με το Ζουργό κατάλαβα τι ένιωσα οσο ποτέ τον πραγματικό ποόνο του Εμφυλίου, την πραγματική διάσταση της εμφύλιας διαμάχης (απίστευτο το σοκ της τιμωρίας του παιδιού που έγινε συνεργάτης των Γερμανών και εραστής του αξιωματικού που τον μύησε στον ναζισμο). Καταπληκτικό, πολυάνθρωπο, πολυεπίπεδο, ίσως κάπου κάπου κουραστικό. Και μου άρεσε το σκεπτικό του συγγραφέα, ότι ο ανθρωπος πάντα θα ζει στη σκιά της πεταλούδας, ανάλαφρα, φοβισμένα, δύσκολα θα ξεφύγει από την αποτυχία και το εφήμερο, όσους κόπους κι αν έκανε, όσες σκέψεις κι αν μηχανεύτηκε. Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να πω γιαυτό το βιβλίο που μπορώ να γράφω ώρες ατελείωτες. Κόντεψα να κλάψω στο τέλος. Δε μου άρεσε που η γυναίκα στο ασανσέρ πέθανε από αφυδάτωση. Μα καλά δυο μέρες ήταν δεν άντεξε; Θα μου πεις ήταν και μεγάλη γυναίκα. Τέσπα. Επίσης κύλησε ωραία το κομπολόι των θανατικών (όταν μιλάς για τρεις γενιές πρέπει να βρίσκεις και τρόπους να τους θανατώνεις). Πιο ανατριχιαστική η αυτοκτονία της ξεροχέρας! Από τα βιβλία που χαίρομαι που ανακάλυψα.

Μόλις πριν λίγες ώρες το πήρα από τον panost, με τα καλύτερα σχόλια! Θα το διαβάσω άμεσα και θα το προωθήσω κατά την επόμενη βδομάδα στην Pink Manager.
Ευχαριστώ πολύ για το πρώτο "Δαχτυλίδι" του Συνεδρίου. Είναι απ' αυτά που μ' αρέσουν - γκουμούτσα ;-Ρ
https://www.bookfriends.gr/book.php?isbn=9789601614984

ΚΡΙΤΙΚΕΣ
*****ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ
Ένα από τα καλύτερα βιβλία των τελευταίων χρόνων.

Άλλη μία ενθουσιασμένη αναγνώστρια που έγινε οπαδός του Ζουργού!
Μου θύμισε πάρα πολύ το Θέμελη η γραφή του, δεν ξέρω αν συνέβη και στους προηγούμενους αυτό.
Γενικά, μου άρεσε πάρα πολύ όλο το βιβλίο. Δε μπορώ να ξεχωρίσω κανένα μέρος και καμία από τις ιστορικές περιόδους, στις οποίες διαδραματίζεται.
Στενοχωρήθηκα πολύ κι εγώ για το τραγικό τέλος της Χρυσούλας - βέβαια, αυτό που είδε ήταν συγκλονιστικό για τα ήθη κι έθιμα της εποχής.
Στενοχωρήθηκα επίσης πολύ για το θάνατο της Ελένης και για την τύχη του Μάρκου, ήθελα χάπι εντ. Όμως, ο σκοπός του Ζουργού ήταν ξεκάθαρος για το θέμα του βιβλίου του.
Θα το δώσω αύριο στην Pink Manager, ή στην Kermit60 (οι δύο επόμενες στη λίστα)

Το έδωσα στη συνάντηση στην Kermit60, μια που η Pink Manager δεν ήρθε.
Καλό διάβασμα!

τώρα τι να πω η σειρά για άλλη ήτανε αλλά σε μένα βρέθηκε και θα περιμένει υπομονετικά γιατί είναι και παχουλό!

το πήρα απο την Μariakal , ο Ζουργός αναδεικνύεται απο τους αγαπημένους μου συγραφείς , θα επανέλθω με σχόλια μόλις το διαβάσω..

εξαιρετικό βιβλίο , ο Ζουργός είναι απο τους αγαπημένους μου συγραφείς , οι περιγραφές , η πλοκή της ιστορίας δεν σε αφήνει να το αφήσεις , είναι βέβαια θλιβερό το τέλος αλλά thats life..
Θα το επιστρέψω σήμερα το απόγευμα στα χεράκια της Mariakal που είχε την καλοσύνη να μου το δανείσει.

Ωραίο βιβλίο. Εκτενές λίγο αλλά διαπραγματεύεται σπονδυλωτά την ιστορία δύο οικογενειών της Μακεδονίας. Η μία ξεκινά από έναν πρόσφυγα από την τουρκική πλευρά της Θράκης και την Βουλγαρική μεθόριο και η άλλη από μια οικογένεια στην μετέπειτα ελληνική ανατολική Μακεδονία. Η πρώτη προβάλλεται περισσότερο μέσα από τους άντρες της και η δεύτερη περισσότερο μέσα από τις γυναίκες της. Ένα μυθιστόρημα για αποτυχημένους όπως αναφέρει ο ίδιος ο συγγραφέας χωρίς happy end. Μεταξύ των ιστοριών των δύο οικογενειών παρεμβάλλεται το μικρό περιστατικό της συνάντησης δύο από τα νεώτερα μέλη των οικογενειών αυτών κάπου στην δεκαετία του 80: ο Μάρκος από την πρώτη και η Ελένη από την δεύτερη.

Στην αρχή με κούρασε η περεμβολή της ιστορίας στο ασανσέρ. Η ιστορία των προγόνων εξελίσσεται πολύ γρήγορα, ενώ η ιστορία του Μάρκου και την Ελένης απελπιστικά αργά. Το αποκορύφωμα είναι το περιστατικό της Δευτέρας, όπου δεν εξηγείται ακριβώς γιατί δεν τους βρήκαν. Η καθαρίστρια με τις σκάλες μετακινούσε τους κουβάδες. Τουλάχιστον στην δική μας πολυκατοικία, η καθαρίστρια χρησιμοποιεί το ασανσέρ.

Στα θετικά του βιβλίου, τα πρόσωπα είναι σκιαγραφημένα ωραία, ώστε ούτε να ωραιοποιούνται (ο Ηλιας ο πρεσβύτερος δεν είναι εύκολος χαρακτήρας, η Αννίκα είναι κι εκείνη λίγο περίεργη, η γνώμη της Ελένης για την μητέρα της όχι και η καλύτερη), αλλά παρόλα αυτά ο αναγνώστης τους συμπαθεί όλους. Θα έλεγα πως πλησιάζουν πολύ περισσότερο την πραγματικότητα σε σχέση με τους συνήθεις πρωταγωνιστές που πάντα κάπως τα καταφέρνουν. Τα πρόσωπα αυτού του βιβλίου δεν τα καταφέρνουν. Όλοι έχουν κάποια αποτυχία στο ενεργητικό τους. Δυνατό βιβλίο που αφήνει μια λυπηρή αίσθηση στο τέλος.

Ευχαριστώ mariakall για την ευκαιρία να το διαβάσω. Έχει ήδη επιστραφεί στα χέρια της ιδιοκτήτριας.