Το διάβασα το καλοκαίρι, κυρίως μέσα σε καράβια και σε παραλίες και είχε κάποια ενδιαφέροντα τμήματα...

Από τη συνάντηση Σεπτεμβρίου.

Αρκετά ενδιαφέρον. Αντικειμενικά σε κάνει να συμπάσχεις με μία κοπέλα δεκαενιά χρονών που από την απόλυτη ελαφρότητα της ευτυχίας, του πλούτου και της ανώτερης κοινωνικής τάξης, πέφτει στη δυστυχία της επί χρόνια "κόρης του δολοφόνου", παρόλο που για εκείνην τουλάχιστον , ο πατέρας της είναι αθώος. Σαν δικηγόρος αρνούμαι να καταλήξω στο αυτό συμπέρασμα με γνώμονα αυτό και μόνο το βιβλίο, αλλά μπορώ να καταλάβω απολύτως ότι έτσι έπρεπε να γραφτεί αυτό το βιβλίο. Το μόνο που φαίνεται να με χαλάει λίγο είναι ότι η θεοποίηση της διανόησης και της δοτικότητας του πατέρα της, ο οποίος φάινεται να είναι το μόνο πρόσωπο που η συγγραφέας εκτιμάει στη ζωή της, μάλλον σε αντίθεση με τη μητέρα της, δε φτάνει μέχρι του σημείου να ακολουθήσει τα δικά του χνάρια και το δικό του τρόπο αντιμετώπισης της ζωής και της τέχνης, αντίθετα μετεξελίσσεται σε μία συγγραφέα που γράφει βιβλία όπως το "Μαμάδες βορείων προαστείων" και " Κάψτε τα νυφικά". Ίσως είμα;ι λίγο άδικος, αλλά διαβάζοντας αυτό το βιβλίο δεν το περιμένει κανείς αυτό!

WILD RELEASE NOTES:

Για τη βιβλιοθήκη του αντικαρκινικού του Αγίου Σάββα.