Από το οπισθόφυλλο:

«Η Μπίνι, ακόμα κι αν δεν χρειαζόταν χρήματα, κάθε φορά που περνούσε από ένα αυτόματο τραπεζικό μηχάνημα σταματούσε κι έκανε αναλήψεις. Ύστερα έδινε τα χαρτονομίσματα στον Άλντο για να τα ξαναβάλει στο λογαριασμό της. Δεν μπορούσε να συγκρατηθεί. Ήταν κάτι απίθανο. Έβαζες την καρτούλα, πατούσες μερικά κουμπιά κι έβγαιναν τα χαρτονομίσματα. Τι μαγεία, τι χαρά! Και η Μπίνι ένιωθε άλλος άνθρωπος. Δεν ήταν πια το άτυχο κοριτσάκι, με τον μπαμπά της που είχε φύγει στον πόλεμο, με την άσπλαχνη μάνα, με τα μπαλωμένα φορεματάκια, τις κακές δασκάλες, το αναμορφωτήριο, τη φυλακή...

Τα πλήκτρα στα μαγικά μηχανήματα την έκαναν να νιώθει αποζημιωμένη. Τώρα πια η Μπίνι ζούσε στη δημοκρατία, είχε ανθρώπινα δικαιώματα... »

(Το κείμενο του οπισθοφύλλου είναι εντελώς άκυρο... Διαβάστε καλύτερα το παρακάτω απόσπασμα από μια κριτική του συγγραφέα Φιλίππου Φιλίππου στο «Βήμα» (26.04.2003):<

«Το μυθιστόρημά "Το κόκκινο στο φτερό του παπαγάλου", μια αστυνομική περιπέτεια με πληθώρα ανατροπών, εκτυλίσσεται στην Αβάνα, όπου ένας Ουρουγουανός με διαβατήριο Αργεντινής, παριστάνει τον επιχειρηματία με ψεύτικο όνομα. Κεντρικός ήρωας είναι ο Αλντο, ένας μεσήλικος Ουρουγουανός, ερωτευμένος με μια όμορφη Κουβανή, την Μπίνι (κόρη ενός διεθνιστή στρατιώτη που πολέμησε στην Αφρική κατά του απαρτχάιντ), η οποία κοιμάται με ξένους επ' αμοιβή. Η Μπίνι ονειρεύεται να φύγει από την Κούβα, θέλει να πάει στην Ευρώπη, να έχει γεμάτο ψυγείο, να οδηγεί αυτοκίνητο και να κατέχει πιστωτική κάρτα, ενώ ο Αλντο θέλει να πάρει εκδίκηση από τον Ουρουγουανό, ο οποίος τη δεκαετία του '70 ήταν σκληρός βασανιστής στην υπηρεσία του δικτατορικού καθεστώτος (εκτός των άλλων, βίασε αυτόν και την κοπέλα του). Σε τούτο τον βοηθάει ο αστυνόμος Μπαστίδας, ένας έντιμος και πεισματάρης εκπρόσωπος του νόμου».

Εκδ: Opera, 2002, μτφ: Κρίτων Ηλιόπουλος

Δυο λόγια για τον συγγραφέα:

Είναι απολύτως βέβαιο, αν και παράδοξο, το γεγονός ότι ο Ντανιέλ Τσαβαρία (Ουρουγουάη 1933) δεν έγραψε ούτε μία γραμμή τα πρώτα πενήντα χρόνια της ζωής του.

Στα είκοσι μπάρκαρε σ' ένα πλοίο για την Ισπανία. Διέσχισε την Ευρώπη και εργάστηκε ως φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι του Αμβούργου, ναύτης σε ελληνικό πλοίο και περιπλανήθηκε στην Ιταλία. Επιστρέφοντας στη Λατινική Αμερική ολοκλήρωσε τις σπουδές φιλολογίας και εργάστηκε ως ηθοποιός στο Μοντεβίδεο. Στα 1964, όπως πολλοί αριστεροί διανοούμενοι, έτσι και ο Τσαβαρία βρίσκεται στη Βραζιλία. Το στρατιωτικό πραξικόπημα ανατρέπει τον δημοκρατικό πρόεδρο Joao Goulart και ο Τσαβαρία καταφεύγει στον Ταπαζός, παραπόταμο του Αμαζονίου έχοντας μαζί του τα Ποιήματα του Οράτιου και τις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου.

Μετά από οκτώ μήνες παραμονής στη ζούγκλα καταλήγει στις ακτές του Ειρηνικού. Εκεί εργάζεται στο Duty Free του τοπικού αεροδρομίου και κάνει λαθρεμπόριο ουίσκι και τσιγάρων. Παράλληλα συνδέεται με το E.L.N., το κίνημα των ανταρτών του Φιντέλ Κάστρο. Στις 27 Οκτωβρίου 1969, το στρατηγείο του E.L.N. του διαμηνύει ότι ένας αντάρτης αυτομόλησε δίνοντας στην αστυνομία μία λίστα με ονόματα όπου εμφανιζόταν και το δικό του. Αναγκάζεται να ξαναφύγει. Την επομένη επιβιβάζεται σ' ένα μικρό αεροπλάνο και οπλισμένος μ' ένα περίστροφο αναγκάζει τον πιλότο ν' αλλάξει πορεία προς την Κούβα. Όπως λέει ο ίδιος, «Τη χρονιά εκείνη έγιναν εξήντα πέντε αεροπειρατίες με προορισμό την Κούβα». Έκτοτε ζει στην Αβάνα και διδάσκει αρχαία ελληνικά, λατινικά και κλασική φιλολογία.

Ισχύουν οι γνωστοί κανόνες της apapsa:

1) προσπαθήστε να κρατήσετε το βιβλίο *ΤΟ ΠΟΛΥ* μέχρι δυο μήνες,
2) προσπαθήστε να μην χαθεί στο ταχυδρομείο ή κάπου αλλού,
3) δε δανείζουμε το βιβλίο σε εξωσχολικούς,
4) επικοινωνήστε μαζί μου (ή μπορεί να σας προλάβω εγώ) αν ο επόμενος από σας έχει εξαφανιστεί από το BC ή δεν απαντάει στα PM,
5) αν είστε πολύ-πολύ νέοι, κατ' αρχάς συγχαρητήρια, τόπο στα νιάτα, και δεύτερον «θα μπείτε στο τέλος για να σιγουρευτώ πως θα είστε ακόμη εδώ γύρω και δε θα χαθεί το βιβλίο όπως τόσα άλλα» :o)

Και ένας δικός μου:

6) Γράφετε οπωσδήποτε ένα σχόλιο. Και όχι απλώς: «το πήρα, είναι στα χέρια μου» και μετά «μου άρεσε, το έστειλα στον επόμενο». Ο σκοπός είναι να μοιραστούμε τις απόψεις μας. Αν βαριέστε να γράψετε πέντε-δέκα αράδες, μην κάνετε τον κόπο να μπείτε σε αυτό το bookring.

Η σειρά του bookring μέχρι στιγμής:

apapsa
maria-gr
panost (μπήκε ως μπαλαντέρ)
Kermit60
ZlatkoGr
sismografos
efou
karjim!
PinkManager <------------Έφτασε εδώ και μετά χάθηκε! Καλό του ταξίδι!

Το πήρα, είναι στα χέρια μου..........

:P

Δεν το περίμενα, είναι η αλήθεια, ούτε το ότι είναι ψιλογκουμούτσα (κάτι μικρά βιβλιαράκια δε γράφει αυτός ο κύριος, τι έγινε τώρα;). Ταιριάζει με ένα CD που μου έστειλε η Kermit σήμερα (Los Fakires, κάτι κύριοι από την Κούβα), οπότε έχει οργανωθεί μια φαντασμαγορική μουσικοχορευτική παράσταση με 'μένα στη μέση.

Ευχαριστώ ari :o)

Είμαι κάπου στη μέση. Μου αρέσει πάρα πολύ! Μάλλον θα μπει στη λίστα με τα "Ωραία βιβλία που διάβασα χάρη στο bookcrossing".

Πραγματικά το κείμενο στο οπισθόφυλλο είναι μια μαλακία και μισή! Μα καμία σχέση με το θέμα μας; Διαβάζοντάς το δε μου έκανε καθόλου καρδιά να διαβάσω το βιβλίο, τι κρίμα για όλους όσους το απέρριψαν διαβάζοντάς το.

Μετά τη μέση του βιβλίου, στην οποία όταν βρισκόμουν (στο προηγούμενο j.e.) περιχαρής δήλωνα ότι μου άρεσε πάρα πολύ, τα πράγματα αρχίζουν να σκουραίνουν (μα δε μπορώ να διαβάσω ένα βιβλίο και να μη φρίξω αυτό τον καιρό; Ούτε επίτηδες να γινότανε!). Δε θα πω τίποτα για να μην κάνω spoiler, αλλά και γιατί από την ώρα που το διάβασα προσπαθώ να το ξεχάσω, είναι εφιαλτικό.

Τι να πω για τον Τσαβαρία, με εντυπωσίασε φοβερά ο τρόπος που γράφει, το πώς έπαιξε με τους χαρακτήρες του και τα συναισθήματα που μου προκαλούσε για τον κάθε έναν όπως προχωρούσε το βιβλίο... Αναρωτιέμαι αν τα δυο άλλα βιβλία του, που βλέπω στο τέλος, είναι εξίσου καλά, το "Αν με ξαναδείτε γράφτε μου" και το "Χαιρετίσματα στο θείο" (ari? έχεις διαβάσει άλλα του;). Όντως μπαίνει στη λίστα με τα Ωραία βιβλία που διάβασα κλπ! Χαίρομαι πολύ που μπήκα σ' αυτό το ring! Ευχαριστώ aris1!

Θα βρω την maria-gr, νομίζω εκείνη είναι η επόμενη.

Το βιβλίο έφτασε στα χέρια μου την Τετάρτη μέσω της MariaKall. Μέχρι τώρα (100 πρώτες σελίδες) η ιστορία είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Για να δούμε πως θα εξελιχθεί.

Είχα πει κάποια στιγμή ότι θα μπορούσα να διαλέξω με κλειστά μάτια να διαβάσω οποιοδήποτε βιβλίο των εκδόσεων Opera, γιατί είναι όλα πολύ καλά. Εχμ, νομίζω ότι βρήκα την εξαίρεση στον κανόνα.

Για να εξηγούμαι υπάρχουν αρκετά καλά στοιχεία στο βιβλίο. Μ'άρεσαν πολύ οι περιγραφές της ζωής στην Αβάνα, οι πληροφορίες σχετικά με την τοπική θρησκεία, το παρελθόν που είχε δώσει στους ήρωές του ο Chavarria. Το θέμα είναι ότι στο σύνολό του το βιβλίο έπασχε, δεν μπόρεσε να κρατήσει το ενδιαφέρον μου από την αρχή μέχρι το τέλος.

Η σκηνή των βασανιστηρίων, που ήταν και η αφορμή για να γίνει το bookring, ήταν τρομακτική. Μόνο η σκέψη ότι ο Chavarria κάποια (ή όλα;) από αυτά που περιγράφει δεν τα έβγαλε από το μυαλό του, αρκεί για να σου αφήσει εφιάλτες.

Θα επικοινωνήσω αμέσως με την kermit60 για να της δώσω το βιβλίο.

5/1/2010:
Τελικά επειδή δεν προλαβαίνω ούτε να δω την kermit60 πριν φύγω ούτε να τo ταχυδρομήσω (τελευταία στιγμή το θυμήθηκα κι εγώ), το έδωσα στον panost για να το δώσει αυτός στην kermit.

Η mariagr φεύγει αύριο για Ρέθυμνο και με παρακάλεσε να το δώσω στην kermit60. Δε θα τα καταφέρω να τη δω πριν το μιτ-απ Ιανουαρίου. Ε δεν είναι κρίμα να μείνει αδιάβαστο; :ρ

ATTENTION !!!!! SPOILERS

Πραγματι απο τα πολυ καλα βιβλια που εχω διαβασει. Μου αρεσε απιστευτα το θεμα-στορυ του βιβλιου (βασανιστης και σαδιστης νομιζει οτι γλυτωσε απο τα θυματα του αλλα ενα δευτερολεπτο αρκει για να βρεθει καποιος στα ιχνη του και να στησει ολοκληρη πλεκτανη για να τον κλεισει φυλακη ωστε να ερθει αντιμετωπος με τα αισθηματα του και να μετανιωσει, λεμε τωρα). Μου αρεσε απιστευτα ο τροπος που εκτυλιχθηκε η πλοκη. Μπρος πισω μπρος πισω, που θελει να εισαι λιγο συγκεντρωμενος για να καταλαβεις αλλα σε κερδιζει αμεσως. Θαμπορουσε να γινει δαιδαλωδες και χαωδες με τοσα ονοματα που εστω και δευτεραγωνιστες ερχεται η σειρα τους να παιξουν καταλυτικο ρολο στην υποθεση. Ομως η γλωσσα και ο χειρισμος του συγγραφεα ειναι απαιχτος. Προσπαθω να ερθω στη θεση του καημενου του θυματος που απο καθαρη τυχη βρεθηκε στα ιχνη του βασανιστη του και για να εκδικηθει το θανατο της συντροφου του και τα δικα του βασανιστηρια παγιδευει τον αντιπαλο του, τον φερνει αντιμετωπο με τις ευθυνες του και τον οδηγει στην αυτοκτονια. Πραγματι οι σκηνες των βασανιστηριων ηταν εμετικες αλλα απαραιτητες κι οσο σκεφτομαι οτι υπαρχει αυτο το πραγμα, μεσον εκφοβισμου και σαδιστικης κυριαρχιας ανθρωπου σε ανθρωπο με θλιβει. Η σκηνη της αποδρασης του βασανιστη ηταν απο τις πιο αγωνιωδεις, θα τη γλυτωσει, δε θα τη γλυτωσει, ο χρονος τρεχει. Κουβα, Λατινικη Αμερικη, θρησκεια και ταγκο, σε ενα απιστευτο εναγκαλισμα με σασπενς και βαθια ανθρωπιστικα μηνυματα. Θα ψαξω κι εγω τα αλλα του βιβλια.

Νάμαια το βιβλίο είναι εδώ από την Κυριακή αλλά το ρημάδι το ιντερνετ μου έκανε κόλπα!!
Ευχαριστώ!!!

Πείσθηκα να αρσχίσω στο προφίλ μου να γράφω τα rings γιατί θάταν κρίμα να μην σχολιάσω το βιβλίο.
Με τις εκδόσεις Opera δεν τα πάω πολύ καλά, σκέφτηκα όμως τι στο Δία όλα της θάναι χάλια ας το δοκιμάσω!

Ο Τσαβαρία είναι καταπληκτικός και το φτερό μοναδικό ο τίτλος τώρα με το περιεχόμενο καμμία σχέση δεν έχουν
αλλά δεν θάναι αδελφέ και η μοναδική φορά που συμβαίνει.

Κούβα μαγεμένος τόπος η εμένα είναι το απωθημένο μου να πάω αλλά πήγα με το βιβλίο,με τους απίθανους χαραχτήρες του
δοσμένους με ρεαλισμό και πραγματικότητα καθημερινή η Μπίνι δεν είναι ίδια με τα σημερινά δεδομένα;

Ο Άλντο με μάγεψε και το βιβλίο με απογείωσε και το χάρηκα και ευχριστώ aris1 για την ευκαιρία, δεν θα σχολιάσω τις σκηνές φρίκης γιατί το πετσί μου ανατριχιασε.

Είχα πάρει καιρό πριν το βοηθητικό αντίτυπο της MariaKall. Τότε είχα γράψει τα εξής για το αρκετά καλό βιβλίο:
Μου πήρε αρκετά να το τελειώσω. Δε φταίει βέβαια το βιβλίο, φταίει που είχα διάφορα να κάνω από τον καιρό που το έπιασα και κυρίως το ΦΚΘ και είχα λιγότερο χρόνο (και ενέργεια) για διάβασμα. Παρόλες όμως τις αντιξοότητες, το βιβλίο μου άρεσε πολύ! Γενικά η μπερδεμένη δομή και οι, από την οπτική γωνία πολλών εκ των πρωταγωνιστών, διαφορετικές λήψεις, μου αρέσουν πάντα σε ένα βιβλίο ή σε μια ταινία. Τα διάφορα στοιχεία της Κούβας (μου άρεσε ιδιαίτερα ό,τι αναφερόταν στις ντόπιες θρησκείες) και το "αστυνομικό" του θέματος, κυρίως στα πρώτα 2/3 του βιβλίου, πριν ο κύριος χαρακτήρας αποκαλυφθεί πλήρως, με τράβηξαν περισσότερα από όλα. Γεμάτο βιβλίο αλλά ταυτόχρονα χαλαρό και ήρεμο ανάγνωσμα, το γούσταρα πολύ.

Μου το έφερε προκαιρού ο karjim. Θα δωθείς στον επόμενο στο μυτ απ.

Μου άφησε μια ευχάριστη αίσθηση, τροπική και ανέμελη,(όχι ρηχή, ούτε επιδερμική) τελείως λατινοαμερικάνικη. Ακόμα και τα βασανιστήρια τα περιέγραφε με τέτοιο τρόπο που νόμιζες ότι έχεις ένα λατινοαμερικανό μπροστά σου και σου περιγράφει κάτι που θα το αφήσει πίσω του, αφού πρώτα κάνει αυτό που χρειάζεται και μετά θα πάει να προσευχηθεί και να χορέψει. Ήταν τόσο ευχάριστα έξω από τα δικά μας, με τόσο όμορφη γλώσσα και περιγραφές, σαν ένα αεράκι. Ανυπομονούσα να δω τι θα γίνει στο τέλος και δε βαρέθηκα ούτε στιγμή.

Ένα ευχάριστο ανάγνωσμα που καταφέρνει να σε βάλει μέσα στο κλίμα του και να σε κάνει να εμπλακείς συναισθηματικά με τους χαρακτήρες. Ενδιαφέροντα και τα στοιχεία για την Κούβα και τις διάφορες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Αλλά μέχρι εκεί...δεν το θεωρώ κανένα αριστούργημα και βέβαια δε μου άφησε κάτι ανεκτίμητο. Μάλλον είμαι σε φάση που χρειάζομαι να διαβάσω κάτι πιο ουσιαστικό.

Το τελείωσα μέσα στην προηγούμενη εβδομάδα. Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον!
Σίγουρα μου άρεσε πολύ η περιγραφή της παλαβιάρας Μπίνι & όσων έκανε ή έλεγε και, αν δεν ξενέρωνα με τις ενδιάμεσες φρικτές περιγραφές, θα μπορούσα να πω ότι γούσταρα πολύ την όλη φάση.
Μου αρέσει επίσης που οι Κουβανοί (όπως ο νονός της Μπίνι) το έχουν φιλοσοφήσει έτσι που να χαίρονται ακόμα και τα πιο "μικρά και ασήμαντα" της ζωής, όπως τη λιακάδα, ένα καλό πούρο ή το κελάηδημα των πουλιών. Και το δικό μου μότο είναι, εξάλλου: "La vida es un carnaval".
Δυστυχώς, στάθηκα πολύ στις σκηνές βασανισμού των άτυχων ανθρώπων που έπεσαν στα χέρια του Ορτέγα/Τρεσό/Ρίος. Με πολύ ενδιαφέρον διάβασα για τον "Ξενοφώντειο Φόβο". Τί σου είναι το μυαλό...

Θα δώσω το βιβλίο κάποια στιγμή στην PinkManager. Της εύχομαι καλό διάβασμα.

Δεν ξέρω πως και γιατί, αφού δεν ήταν η σειρά μου στο ρινγκ, αλλά μου το έδωσε χθες η sismografos . Θεωρώ λοιπόν ότι είμαι ο τελευταίος στο ρινγκ και θα το κρατήσω όσο καιρό θέλω, τουλάχιστον μέχρι να ξεκολλήσει το δικό μου Cookbookcrossing... Υπόσχομαι ότι θα είναι το πρώτο ring που συμμετέχω που θα το κρατήσω περισσότερο από όσο λένε οι κανόνες! Γιατί θέλω κι εγώ επιτέλους να μπω σε μία μαύρη λίστα...

Τελικά το διάβασα γιατι μου τελείωσαν τα άλλα βιβλία στις διακοπές. Ένα πάρα πολύ καλογραμμένο και αριχτοτεχνικά δομημένο μυθιστόρημα πραγματικό ταξίδι λατινικής Αμερικής. Ωραίοι χαρακτήρες , έξυπνη πλοκή, ο συγγραφέας κάνει τα πολιτικά του σχόλια χωρίς αυτά να γίνονται το θέμα της μυθιστορίας του και λόγος που ρέει.
Ένα λάθος βρήκα μόνο. Γιατί δεν ελέγξανε τα τηλεφωνικά αρχεία για να δουν ότι η Μπίνι δεν πήρε ποτέ τηλέφωνο τον Αλμπέρτο τη βραδιά του ατυχήματος;
Πάντως δεν το επιστρέφω στον αρχικό κάτοχο ακόμα αφενός γιατί τώρα το διαβάζει η Cardilian αφετέρου γιατί περιμένω το Cookbook...

Στη συνάντηση Αθηναίων αύριο στην pinkmanager

Το καλοκαίρι του 2010 το'χα πάρει μαζί μου στις διακοπές στην Κρήτη. Ανάμεσα στους διάφορους σταθμούς των ΚΤΕΛ, τα λιμάνια, τις παραλίες, το ελεύθερο κάμπινγκ, τα ωτοστόπ, τα φαράγγια, τη Φαιστό, μου κλάπηκε μια τσάντα που είχε 3 βιβλία (ανάμεσά τους αυτό), τηγάνι και κουζινικά και διάφορες κονσέρβες.
Αργότερα γύρισα Αθήνα γιατί πέθανε ο παππούς μου, οπότε το συμβάν το διέγραψα απ'το μυαλό μου. Μου το θύμισε ο aris1 σήμερα, οπότε και καταγράφω το συμβάν στο je για να μάθετε όλοι τι έγινε. Ελπίζω κάπου κάποιος να το διαβάζει αυτή τη στιγμή.