Σύντομη περιγραφή

Ψυχολογικό μυθιστόρημα με επική μορφή, ήρωας του οποίου είναι ένας άνθρωπος ανάμεσα στα δύο φύλα (middlesex). Η Καλλιόπη Στεφανίδου (Κάλλι), καρπός του έρωτα δύο αδαών Μικρασιατών προσφύγων, μετέπειτα Ελληνοαμερικανών, περνά τα πρώτα χρόνια της ζωής της, από το 1960 έως τα μέσα της δεκαετίας του '70, ως η χαϊδεμένη κόρη της οικογένειάς της και στα 14 της ανακαλύπτει - στο γραφείο ενός γιατρού στο Μανχάταν - ότι για λόγους βιολογικούς (μετάλλαξη στο πέμπτο χρωμόσωμα) είναι αγόρι παγιδευμένο σε κοριτσίστικο σώμα. Οι περιπέτειές της λειτουργούν ως αφορμή πολλαπλών ρήξεων, σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο. Το χάσμα μεταξύ αρσενικού και θηλυκού, Ελλήνων και WASPS, μαύρων και λευκών, παλαιού και νέου κόσμου, δεισιδαιμονίας και επιστήμης, πεπρωμένου και ελεύθερης βούλησης, συνιστά κεντρικό άξονα της αφήγησης που θέτει το ερώτημα: πρόκειται για την ιστορία συγκεκριμένων ηρώων ή για την ιστορία μιας συγκεκριμένης δομής DNA;

Ο Τζέφρυ Ευγενιδης είναι δεύτερης γενιάς ομογενής της Αμερικής. Το πρώτο του μυθιστόρημα ήταν το Αυτόχειρες Παρθένοι το οποίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο ως πρώτη (και κατά τη γνώμη μου καλύτερη) ταινία της Σοφίας Κόπολα. Το Μiddlesex είναι το δεύτερο μυθιστόρημά του και τιμήθηκε με το βραβείο pulitzer 2003. Για μένα είναι μάλλον το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει την τελευταία δεκαετία.
Πιθανότατα λοιπόν θα το κάνω bookring για να δώσω και σε άλλους τη χαρά της ανάγνωσης αυτού του βιβλίου...

Bookring

panost
contraforsa
Tiffany1972
mariakall
xristigi< αποσύρθηκε
pilcher

CONTROLLED RELEASE NOTES:

Αρχίζει το ring με τον panost

Αχά. Έχω να καταγείλω τον κύριο karjim ότι παίζει ύπουλα μετά το στοίχημα που είχε μπει πριν 2-3 μήνες. Αυτό είναι ένας τόμος 790 σελίδων με ψιλά γράμματα. Τι νομίζει ότι είμαι, καμιά συνταξιούχα;Τέλος πάντων θα το διαβάσω αλλά παρακαλώ να μην επαναληφθεί.

Δεν ξέρω τι να πρωτογράψω. Ένα βιβλίο με πολλά αντιφατικά συναισθήματα για τον αναγνώστη. Και το Μιντλσεξ να μπαίνει και ως τόπος κατοικίας (στο Ντιτρόιτ) και ως τόπος συμβολισμού (ανάμεσα στα 2 φύλα). Καταρχάς καταγγέλλω τον όγκο του κειμένου. Πραγματικά too much έστω κι αν κάθε γραμμή σε κερδίζει και δε σε κουράζει με ανούσιες πληροφορίες ή άσχετη φλυαρία. Είναι το μόνο βιβλίο που ήθελα να κρατήσω σημειώσεις για να το σχολιάσω επαέ αλλά όλο και μου ξέφευγε. Έτσι λοιπόν παρακολυοθούμε το βίβο και την πολιτεία της οικογένειας της Καλλιόπης (ή Καλ) από τη μακρινή Προύσα του 1919 έως το Σαν Φρανσίσκο και το Ντιτρόιτ και τη Φλόριντα του σήμερα. Ειλικρινά κουράστηκα να διαβάζω τις περιπέτειες της γιαγιάς (που θυμόταν τη δική της γιαγιά) και του παπού, του γιου και τώρα των εγγονιών. Σαν Δυναστεία στο πιο λογοτεχνικό και περιπεπλεγμένο. Τέσπα.
SPOILERS
Ξεκινάμε λοιπόν με την ιστορία του παπού και της γιαγιάς στην Προύσα του 1919. Σε ένα έρημο χωριό, χωρίς άλλα νέα παιδιά πο θα μπορούσαν να αγαπήσουν αυτό το ζευγάρι, ο αδερφός και η αδερφή καταπνίγουν τα αισθήματά τους ο ένας για τον άλλον (εν τω μεταξύ πριν από αυτό διάβασα καπάκι το Θείο Τάκη του Ξανθούλη και το Πεθαμένο λικέρ του ιδίου, όπου πάλι υπάρχουν έντονο το αιμομικτικό στοιχείο μεταξύ αδελφών και παραλίγο να ουρλιάξω όχι άλλο κάρβουνο-όχι άλλες ανωμαλίες). Τελικά τα αδερφια πειθαναγκάζονται να ερωτευτούν, να αγγίξουν το ένα το άλλο ολίγο διαφορετικά από το πρέπον. Παρόλες τις προκαταλήψεις και τους φόβους για την αιμομιξία. Παράλληλα με αυτούς ζούμε τις τελευταίες στιγμές του ελληνιοκύ απελευθερωτικού στρατού στη Σμύρνη με τα μάτια του Πλαστήρα. Συγκλονιστικόταες οι εικόνες της καταστροφής της Σμύρνης που μου έφεραν δάκρυα στα μάτια, μυθιστορηματικός ο τρόπος που δραπέτευσε το ζευγάρι, το οποίο επιπλέον εκμεταλλεύτηκε τον πόνο και τη θηριωδία για να ζήσει τον έρωτα του, κάνοντας μια νέα, "νόμιμη" αρχή. Λεπτμερειακή παρουσίαση της σηροτροφίας της εποχής και των συνηθειών των μεταξοσκωλήκων. Γλυτώνουν λοιπόν τα παιδιά χάρη στην ευφυία και την προνοητικότητα του συζύγου-αδελφού και καταφεύγουν Πειραιά, με σκοπό να πάνε Αμερική. Έτσι όπως περιγράφει τις καταστάσεις ο συγγραφέας, πραγματικά θα παθαινα κι εγώ πολιτισμικό σοκ. Ξέρεις τι είναι να ζεις στην Προύσα της δεκαετίας του 1920, να ζεις στο αίμα σου τη σφαγή και τη φρίκη της τουρκική ςθηριωδίας και μετά από 1 μήνα ταξίδι να εμφανίζεσαι στην Αμερική με τους ουρανοξύστες, σε έναν τόπο τόσο μακρινό που τίποτα δεν τον αγγίζει; Σοκ πραγματικά. Και πάλι καλά που το χειρίστηκαν έτσι οι πρώτοι ήρωες του μυθιστορήματος. Εγώ θα έμενα άφωνος. Τέσπα. Σκαρώνουν λοιπόν ένα παραμύθι στο κρουαζιερόπλοιο και κάνουν ότι γνωρίζονται πρώτη φορά μπροστά στον κόσμο. Φλερτάρουν, ερωτεύονται από την αρχή και τελικά παντρεύονται με τις ευλογίες των επιβατών και του πληρώματος. Είναι ελεύθεροι επιτέλους να ζήσουν τον έρωτά τους. Πραγματικά ταξιδεύεις μαζί τους στα υπερπόντια ταξίδια των μεταναστών και είναι τόσο δυνατή και αθώα η αγάπη τους που τους συγχωρείς την αιμομιξία.
Φτάνουμε Νέα Υόρκη όπου περνάμε έλεγχο υγείας και ικανότητας και καταλήγουμε Ντιτρόιτ, όπου ζούσε η ξαδέλφη της γυναίκας και τους κάλεσε να ζήσουν μαζί της. Ως προς το Ντιτρόιτ έχουμε αναλυτικότατη χαρτογράφηση και ιστορική καταγραφή της πόλης, με τα στενά, τους κατοίκους, τα μέσα μεταφοράς και τις μεγάλες βιομηχανίες αυτοκινήτων. Το ζευγάρι ξεκινά να ζει τη ζωή του και παρατηρούμε παράλληλα με τις κοινωνικές εξελίξεις της πόλης, την άνοδο και την πτώση των αυτοκινητοβιομηχανιών, τις συνθήκες εργασάις της εποχής κτλ. Σύντομα ο άντρας αναγκάζεται να κάνει κι άλλες δουλειές παρανομες για να θρέψει ην οικογένειά του και παρακουλοθύμε και την περίοδο της ποτοαπαγόρευσης. Τέσπα, μεγαλώνουν, κάνουν παιδιά (μετά φόβου Θεού, γιατί η γυναίκα δεν ξεχνάει ότι ο Θεός τιμωρεί τις αιμομιξίες), ζούμε τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, ζούμε όλη την ιστορία της Αμερικής, το κίνημα των χίπηδων, τον πόλεμο του Βιετνάμ, την εισβολή στην Κύπρο κλπ. κλπ. Κι όλα αυτά αφηγείται η Καλλιόπη ή Καλ, την οποία γνωρίζουμε επίσης αναλυτικότατα και παρακουλοθούμε την αγωνία της να γνωρίσει τον εαυτό της και το γύρω περιβάλλον. Μαθαίνουμε για τη ζωή των παιδιών στα σχολεία, για το χασίς και τα ναρκωτικά, για την ιστορία των Κάντιλακ κι ένα σωρό άλλα. Ώσπου φτάνει η ώρα της αλήθειας για την Καλ: στην εφηβεία, τα σημαδια της δε συμβαδίζουν με την εφηβεία των άλλων κοριτσιών. Άσε που ερωτεύεται και μια συμμαθήτριά της και έρχονται τα πάνω κάτω. Αφού λοιπόν πληροφορούμεθα και για τα κινήματα της ομοφυλοφυλίας στην Αμερική, και για τις γενετικές διαταραχές των γονιδίων και όλα τα βιολογικά στοιχεία που απαιτούνται για να κατανοήσουμε την ταυτότητα του κοριτσιού (ή αγοριού) όταν έρχεται η ώρα μαθαίνει με άσχημο τρόπο την πραγματική της ταυτότητα και το σκάει. Κάνει ωτο-στοπ, γνωρίζεται με την παρακμή της αμερικανικής κοινωνίας και καταλήγει σε ένα προχωρημένης μορφής peep show στο Σαν Φρανσίσκο (το οποίο επίσης εξηγεί πώς και γιατί καταντησε κατεξοχήν τόπος γκέι και λεσβιών), το οπιο κλείνει με τη βία η Αστυνομία και την μπαγλαρώνουνε κι αυτήν μαζί με τους άλλους κι αναγκάζεται να γυρίσει στο σπίτι, όπου γίνεται αποδεκτή με τη νέα της ταυτότητα. Κι ο κύκλος κλείνει με τη συγχώρεση που ζητά η γιαγιά γιατί ένιωθε ότι κάποια στιγμή θα τιμωρηθεί η αιμομιξία της.
Φανταστείτε πόσες άλλες περιπέτειες και ιστορίες παρελαύνουν ανάμεσα σε αυτές τις γραμμές μέσω των οποίων εξελίσσεται όχι μονο η οικογενειακή ιστορία αλλά και η ιστορία της Αμερικής (και σε κάποια σημεία και της Ελλάδας). Δεν παύει να σε κερδίζει όμως επαναλμβάνω, ακριβώς χάρη σε αυτές τις λεπτομέρειες. Κι εκεί που λες ότι δεν χρειάζονταν τόσα χρόνια αφήγησης, το τέλος κλείνει αυτόν ακριβώς τον κύκλο. Και τα γεγονότα τα αφηγείται ο Καλ που πλέον έχει διαπρέψει στο διπλωματικό σώμα και καταφέρνει στη Φρανκφούρτη να βρει μια γυναίκα που θα τον αγαπήσει γι' αυτό που πραγματικά είναι.
Η περιγραφή της ερμαφρόδιτης Καλλιόπης ίσως ξενίσει και θυμώσει κάποιους και το θέμα που διαπραγματεύεται το βιβλίο ίσως φανεί αναρχικό σε πολλούς. Πραγματι είναι ενα διαφορετικό βιβλίο, με πολλά βιολογικά χαρακτηριστικά κι επεξηγήσεις (μεγάλη επιμονη να δοθεί επιστημονική εξήγηση σε αυτήν την ανατομία της) αλλά δεν παύει να σε ταξιδεύει σε έναν κόσμο ολότελα διαφορετικό από το συνηθισμένο. Φοβόμουν ότι θα είναι ένα βιβλίο οικτιρμού και αυτολύπησης (είναι λάθος το σώμα μου αυτό, εγώ είμαι άντρας, και τι θα κάνω, κι ερωτεύτηκα γυναίκα κλπ. κλπ.). Καμία σχέση. Έχουμε ένα πρόβλημα (πρόβλημα;), θα το αντιμετωπίσουμε και θα σταθούμε στα πόδια μας. Στην αρχή με δυσκολία αλλά θα υπάρξει υποστήριξη από το γύρω μας περιβάλλον και κυρίως από τον ίδιο μας τον εαυτό. Ουφ, το τελείωσα....

Πήρα σήμερα το βιβλίο από τον panost (που χάρηκα πολύ που τον γνώρισα) και είναι όντως πολύ μεγάλο!!!! Αλλά το βιβλίο συνοδεύτηκε από τα πολύ θετικά σχόλια του panost κι έτσι έχω έναν ακόμη λόγο να ανυπομωνώ να το διαβάσω. Νομίζω όμως, ότι σε αυτήν την περίπτωση, μάλλον θα εξαντλήσω το χρονικό όριο του ενός μήνα :P Ευχαριστώ karjim για το ring και που με άφησες να συμμετάσχω!

Τα κατάφερα! Ακριβώς πριν κλείσει ο μήνας! Το βιβλίο ήταν απίστευτο! Αν και ο panost τα έγραψε αρκετά αναλυτικά και συμφωνώ με τα περισσότερα από τα σχόλια του, θα προσπαθήσω να συμπληρώσω: μου άρεσαν πάρα πολύ τα σημεία του βιβλίου, όπου η πλοκή παρουσιάζεται κινηματογραφικά, σα να έχει ο συγγραφέας ένα τηλεκοντρόλ στο χέρι του και κάνει rewind- fast forward, pause, zoom σε λεπτομέρειες. Το βιβλίο, αν και μεγαλό, ήταν από αυτά που πραγματικά σε καθηλώνουν και τώρα που τελειώσε, πιάνω τον έαυτό μου να του λείπει ήδη η αφήγηση της Καλλιόπης.
Αν και το θέμα του ήταν η μετάλλαξη της Καλλιόπης σε Καλ και τα "ιστορικά" και γεννετικά γεγονότα, που οδήγησαν σε αυτά, εγώ τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου, είχα την αίσθηση ότι δεν είναι αυτό το θέμα που κυρίως προβάλλεται. Όπως είπε και ο panost, από την οθόνη του αναγνώστη, παρελαύνουν ένα σωρό επιμέρους θέματα, η ζωή των παπούδων στο χωριό τους, η μετανάστευσή τους και η ζωή τους στην Αμερική, η ζωή των παιδιών τους (μεταναστών δεύτερης γενιάς) και τέλος η ζωή της εγγονής, που όμως φαίνεται να διατηρεί επαφή με την ελληνικότητά της. Και αυτό είναι ένα στοιχείο, που μου άρεσε αρκετά, το πώς ο Ευγενίδης, παίρνει στοιχεία που ανήκουν στην ελληνικότητά του και τα παρουσιάζει εφευρίσκοντας για αυτά νέους συμβολισμούς και σημειολογίες, έτσι ώστε να δένουν με την ιστορία του (πχ. το τσούγκρισμα των αυγών το Πάσχα)
Και ενώ ο συγγραφέας καταπιάνεται με δύσκολα θέματα (σεξουαλική ταυτότητα και αναζητήσεις , γένος ενός ερμαφρόδιτου, αιμομιξία), εγώ τουλάχιστον δεν ένιωσα να σοκάρομαι και νομίζω ότι αυτό οφείλεται από τη μια πλευρά κυριώς στον τρόπο αφήγησης, που όντως συχνά περιπλέκεται σε λεπτομέρειες ή σε διαφορετικές πτυχές της ευρύτερης ιστορίας, χωρίς όμως να κουράζει. Από την άλλη πλευρά οφείλεται στην ίδια την οπτική του συγγραφέα, που δε θέλει, όντως, η ιστορία της Καλλιόπης να είναι μία ιστορία αυτολύπησης, αλλά μία ιστορία αναζήτησης σε διάφορα επίπεδα. Ευχαριστώ μία τελευταία φορά για το ring, θα επικοινωνήσω με την Tiffany1972 για να της δώσω το βιβλίο άμεσα!

ΥΓ: Έξακολουθώ να έχω και μια (χαζή;) απορία! Γιατί ο Κεφάλαιο Έντεκα λέγεται έτσι; Και γιατί το πραγματικό του όνομα δεν αναφέρεται πουθενά; Οεο;

Έδωσα το βιβλίο πριν λίγο στην Tiffany1972. Χίλια συγγνώμη για την καθυστέρηση, φταίνε οι διακοπές! Tiffany χάρηκα πολύ που σε γνώρισα, karjim ευχαριστώ και πάλι για το ring!

Τελικά, συναντηθήκαμε μόλις πριν μισή ώρα. Είχε την ευγενή καλωσύνη να περάσει από τη Πλατεία Μαβίλη με το αυτοκίνητό της.
Θα ξεκινήσω το διάβασμα σε 4-5 μέρες περίπου.
Ευχαριστώ πάρα πολύ!!! :)))))

Καλημέρα!
Το διάβασα όντας σε διακοπές, γιαυτό και δεν έκανα νωρίτερα σχόλιο.
Λοιπόν, μου άρεσε πολύ! Βέβαια, χαλάστηκα με το θέμα της αιμομειξίας (έχω ένα θεματάκι).
Κατά τα άλλα, το βιβλίο ήταν πολύ ενδιαφέρον. Δε μπορώ να βρω καλύτερη περιγραφή από αυτές που έχουν κάνει ήδη αυτοί που το έχουν διαβάσει.
Σχετικά με τον Κεφάλαιο Έντεκα, υποθέτω ότι έχει να κάνει με κάποιο κομμάτι στη Βίβλο. Όποιος ξέρει, ας μοιραστεί την πληροφορία αυτή μαζί μας...

6/9/2009: Τελικά, μέσα από το φόρουμ μας έμαθα [Thanx, Aris1 ;-)] ότι το κεφάλαιο 11 στο αμερικανικό σύνταγμα αναφέρεται στη χρεωκοπία.
Δηλαδή ο Καλ αποκαλεί μ' αυτό το παρατσούκλι τον αδελφό του που στη ενήλικη ζωή του πήγαινε φιρί-φιρί να χρεωκοπήσει, μην κάνοντας καθόλου συνετή χρήση των χρημάτων ή των πιστωτικών καρτών του...

Στα χέρια του karjim στο αποχαιρετιστήριο πάρτι της sofiathereader.

https://www.bookfriends.gr/book.php?isbn=9789601655116

Το παρέλαβα από τον karjim στο αποχαιρετιστήριο meet up για την sofiathereader. Είχα ακούσει τόσα καλά λόγια αλλά με φόβιζε το μέγεθος. Τελικά το πήρα, μια και δεν το έπαιρνε κανένας και ζήτησα τον χρόνο μου. Όμως καταφέρανε να με αγχώσουν αφού το ζητήσανε αμέσως μετά. Ευτυχώς το έχω ξεκινήσει ήδη και είναι πραγματικά ενδιαφέρον, το μόνο πρόβλημα είναι ότι λόγω του μεγέθους του δεν μπορώ να το πάρω μαζί μου στο Metro όπως κάνω με όλα τα βιβλία μου. Προβλέπεται ξενύχτι.

---

13-10-2009
Περιμένοντας να βρω τον επόμενο να γράψω και εγώ την γνώμη μου.
Ήταν ένα πραγματικά ωραίο βιβλίο, και ευχαριστώ αυτούς που με έπεισαν να το διαβάσω, αλλά ….. όχι «το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει την τελευταία δεκαετία». Και εξηγούμαι:
Το θέμα του ερμαφροδιτισμού εκτός του ότι γενικά βρίσκω δύσκολο να ενοχλήσει κάποιον (οι τρόποι αντιμετώπισης ίσως), με τον τρόπο που παρουσιάζεται δεν μπορεί παρά να μας κάνει να κατανοήσουμε απόλυτα την δύσκολη θέση που βρέθηκε το παιδί αυτό
Το ότι ξεκινάει την ιστορία από παλιά δίνει την διάσταση του αρχαίου δράματος, του προδιαγεγραμμένου από την μοίρα, της τιμωρίας των Θεών
Ο έρωτας μεταξύ των δύο αδερφών δεν με ενόχλησε, εκτός του ότι και εδώ ο συγγραφέας αιτιολογεί την εξέλιξη της ιστορίας με πολύ φυσικό τρόπο, για εμένα προσωπικά, μην έχοντας αδερφό, μου φαίνεται σαν ένα πιθανό σενάριο σε μία οικογένεια, από το οποίο μας γλιτώνει σήμερα μόνο η γνώση των επιπτώσεών του. Το ξαναλέω ότι δεν έχω αδερφό, αλλά πιστεύω πως όπως τα περισσότερα κοριτσάκια είναι ερωτευμένα με τον μπαμπά τους, κάπως έτσι εύκολα μπορεί να ερωτευτούν τον μεγάλο τους αδερφό. Όσο για την ιστορία του ταξιδιού προς την Αμερική, την βρήκα σαν μια από τις ομορφότερες και ρομαντικότερες ιστορίες που έχω διαβάσει.
Η σκηνές από την καταστροφή της Μικράς Ασίας μου θύμισε τα Ματωμένα Χώματα και αυτό το βάζω στα θετικά, πως μέσα από λίγες σελίδες κατάφερε να μεταφέρει το κλίμα, χωρίς να κουράσει.
Τις μικρές λεπτομέρειες από τα έθιμα και τις συνήθειες τον Ελλήνων μεταναστών τις βρήκα στην ιδανική ποσότητα και με τον ιδανικό τρόπο ειπωμένες, έτσι ώστε να δίνουν σε έναν τελείως ξένο μία γεύση, χωρίς όμως ποτέ να γίνονται φολκλόρ.
Την σκηνή όπου στο ένα κρεβάτι ήταν η Καλλιόπη με το αγόρι της και στο άλλο το Σκοτεινό Αντικείμενο του Πόθου με το δικό της, την βρήκα συγκλονιστική. Μία τόσο περίεργη κατάσταση και εδώ κατάφερε να την κάνει να φανεί φυσική, δικαιολογημένη και στο τέλος απροσδόκητα αστεία.
Και τώρα τα προβλήματα:
Υπήρχαν αρκετά σημεία στο βιβλίο που με κούρασαν, που με έκαναν να αδημονώ για το παρακάτω. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα επεισόδια με τους μαύρους, αλλά και η ιστορία του Τζίμι Ζίσμο, που μπορεί να ήταν ενδιαφέρουσες ιστορίες όμως δεν θεωρώ ότι επηρέαζαν την εξέλιξη. Σαν να προσπάθησε να στριμώξει τρία βιβλία σε ένα. Αρκούσαν οι ιστορίες γύρω από τον στενό οικογενειακό κύκλο.
Αντίθετα σε κάποια άλλα σημεία το βιβλίο έτρεχε, δυσκολεύομαι π.χ. να συνειδητοποιήσω πως μόνο μέσα από μία ανάγνωση ενός φακέλου, ένα «κοριτσάκι του μπαμπά» αποφασίζει στην στιγμή να γίνει αγόρι.
Η χρησιμοποίηση από την αρχή ως το τέλος του χαρακτηρισμού Κεφάλαιο Έντεκα για το αδερφό της Καλλιόπης δεν μου άρεσε καθόλου. Ευτυχώς είχα διαβάσει από την αρχή της εξήγηση που ανακαλύψατε, αλλά αυτό ακριβώς με έκανε να βλέπω τον αδερφό της (του) τελείως απόμακρο ενώ η σχέση των δύο αδερφών είχε διακυμάνσεις και στο τέλος ο αδερφός της (του) έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην αποδοχή από την υπόλοιπη οικογένεια, έχοντας την πιο φυσιολογική αντίδραση. Από την άλλη τον χαρακτηρισμό Σκοτεινό Αντικείμενο του Πόθου τον βρήκα εύστοχο γιατί από την αρχή ως το τέλος η Καλλιόπη είχε συνείδηση του απαγορευμένου των αισθημάτων που είχε για αυτό το κορίτσι.
Το τέλος του Μίλτον και η ιστορία γύρω από αυτό μου φάνηκε κάπως τραβηγμένη και άσχετη. Μπορεί να βοηθάει το ότι ο πατέρας δεν βρέθηκε αντιμέτωπος με την αλλαγή της κόρης του, αλλά ο τρόπος που πέθανε μοιάζει σαν εδώ ο από μηχανής Θεός του συγγραφέα να διάλεξε λάθος όχημα.

Θα ξαναπώ όμως ότι ήταν ένα ωραίο βιβλίο. Θα ήθελα να διαβάσω το επόμενο του συγγραφέα, όπου ελπίζω ότι θα έχει καταλαγιάσει η μανία του να τα πει όλα και θα περιοριστεί αναγκαστικά σε μία – δύο ιστορίες.

Έλαβα το βιβλίο κι ευτυχώς που είμαι η τελευταία γιατί είναι αρκετά ογκώδες!

Ε ναι λοιπόν!Τα κατάφερα να διαβάσω αυτόν τον..τόμο!Παρά το μέγεθος του διαβάζεται γρήγορα γιατί η πλοκή έχει τεράστιο ενδιαφέρον.Θα συμφωνήσω με ορισμένα σχόλια των προηγούμενων,π.χ. με ενόχλησε ο έρωτας ανάμεσα στα δύο αδέρφια αν και παραδέχομαι ότι παρουσιάστηκε αρκετά..σεμνά!Με συγκλόνισε το δράμα αυτού του κοριτσιού που έκρυβε τα συναισθήματά του,που ένιωθε διαφορετική από τα άλλα κορίτσια καθώς δεν έβλεπε στο σώμα της τις αλλαγές που περίμενε να δει μεγαλώνοντας και που στο τέλος αναγκάζεται να το σκάσει από το σπίτι μην αντέχοντας άλλο να κρύβει τον πραγματικό της εαυτό.Κάποια πράγματα με κούρασαν(όπως η ιστορία του Τζίμι Ζίσμο) αλλά σε γενικές γραμμές ήταν ένα απολαυστικό ανάγνωσμα.Σίγουρα αν πέσει στα χέρια μου άλλο βιβλίο του ίδιου συγγραφέα θα το διαβάσω με ενδιαφέρον.

To ρινγ τελείωσε και το βιβλίο είναι πίσω σε μένα. Χαίρομαι που άρεσε σε όλους. Θα δοθεί και σε άλλους αναγνώστες ίσως όχι bookcrossers.

Θα απελευθερωθεί υπό προϋποθέσεις στην πρώτη συνάντηση bookcrossing στη Σκύρο.