Nikolski
Nikolas Dickner

Voorjaar 1989. Noah, Joyce en de verteller verlaten hun verafgelegen woonplaatsen. Een onbepaald verlangen stuurt ze op reis en voert ze langs vele omwegen naar Montral. Daar nemen ze hun levens in eigen hand. Gestrande liefdes, vermiste familie, tegenslagen en ingewikkelde stambomen, het brengt ze niet meer van de wijs. Dat ze verre verwanten van elkaar zijn weten ze niet.

Met flair, humor en fantasie verbindt Dickner moeiteloos door afval geobsedeerde archeologen, ouderwetse en moderne piraten, zeemonsters, een Commodore 64, een kompas waarvan de naald hardnekkig naar de kleine plaats Nikolski blijft wijzen en een eigenaardig boek zonder omslag, met elkaar.

Nicolas Dickner is het nieuwe schrijftalent van Canada. De Franse editie van Nikolski werd overladen met prijzen; de Engelse uitgave wordt door Knopf Canada gelanceerd als het boek van `The New Face of Fiction 2008`.

Winnaar van de Prix des Libraires du Qubec, Prix littraire des collgiens, Prix Anne-Hbert, Prix du Printemps des Lecteurs-Lavinal. Genomineerd voor de gerenommeerde Governor General`s Award.

Verschijningsdatum mei 2008
Aantal pagina's 221
Taal Nederlands

Ring:

Zipenzoep
iiwi
rroos
PaperAeroplane
dutch-book
Gnoe
terug naar Dettie <-- bij 08-05-2009 ring is weer thuis

Het boek is nu bij mij!

Voordat het bij jou kwam, was het bij mij..en dit schreef ik onder andere..

De indruk die achterblijft als je dit boek uit hebt, is tweeërlei: de eerste is dat je het nog eens moet lezen om alles goed te kunnen plaatsen, want al die door elkaar lopende lijntjes zijn best verwarrend. Maar zeer zeker ook boeiend, je wilt meer weten over deze jongelui, zullen ze elkaar ontmoeten?
De andere indruk is er een van verlatenheid. Hun pad gaat bepaald niet over rozen, ze zijn op zoek (naar?), maar maken het zichzelf niet gemakkelijk. Het landschap past zich aan: Canada maakt de indruk een dor verlaten oord te zijn, en Montreal een viezige te drukke stad, waarin een individu verloren raakt.
Ik ben er zelf nooit geweest (hetgeen het plaatsen van bepaalde scènes best lastig maakt) en na dit boek krijg ik ook geen zin in zo'n reis, maar ondanks die somberheid, die eenzaamheid leest het boek vlot weg. Dickner weet het humoristisch en boeiend te vertellen.

Erg charmant verhaal. Leuk dat een nieuwe uitgeverij met zoiets komt. Door elkaar lopende verhaallijnen, veel feitjes en stripreferenties, mijn week kan niet meer stuk. Ik heb nog nooit een boek gelezen met een Corto Maltese verwijzing bijvoorbeeld. Die leesclubvragen op de site van de uitgeverij vond ik oveigens maar heemaal niets. :) Ik heb gewoon een lekker boek gelezen, en niet nagedacht over allerlei literaire consquenties, stijlfiguren en eindes.

Om de nieuwe uitgeverij te steunen ga ik het maar kopen. Ik ga rroos een pm sturen.

Boek zojuist ontvangen in goede orde ontvangen, bedankt iiwi. Het gaat nog even op de stapel, maar ik ben benieuwd!

CONTROLLED RELEASE NOTES:

per mail naar PaperAeroplane

Mooi, apart boekje. Ook ik zou het in de toekomst nog eens willen lezen. Fijne schrijfstijl. Een schrijver om in de gaten te houden.
Dettie, bedankt voor het ringen. Het boek gaat op weg naar PaperAeroplane.

Ik heb het boek vandaag ontvangen, bedankt voor het opsturen rroos!

Ik ben niet heel enthousiast over het boek. De levens van Joyce en de verteller vond ik erg leuk om te volgen, maar het leven van Noah iets minder. Toch vond ik het een bijzonder boek en ik ben blij dat ik het gelezen heb.

Bedank voor het ringen Dettie.

Ik heb (gisteren) een PM gestuurd naar dutch-book.

CONTROLLED RELEASE NOTES:

Het boek gaat morgen of maandag op de post naar dutch-book.

Boek heeft zijn weg naar mijn huis gevonden.

En Gnoe heeft zich ook aangemeld voor dit boek.

Jahoe, ik heb hem uit! Jammer wel van het einde dat nog niet echt af is. Ik was eigenlijk van plan om hem vandaag op de post te doen, maar dat wordt hem helaas niet meer. Daarom gaat hij morgenochtend of uiterlijk maandag de deur uit naar Gnoe.

CONTROLLED RELEASE NOTES:

Vandaag verzonden naar Gnoe.

Hee, wat leuk! Ik was helemaal vergeten dat ik me voor deze ring had aangemeld :)

Ik had het boek op mijn wishlist gezet vanwege een quote van David Mitchell: "Stylish, offbeat, poignant and perceptive', of, zoals uitgeverij Ailantus het vertaalt: "Ik heb deze elegante, eigenzinnige en prikkelende roman met enorm veel plezier gelezen." Een klant van Amazon zegt bovendien: "This quirky and entertaining read involving three quite different lives weaving around each other, inadvertently touching every so often, is reminiscent in style of Cloud Atlas by David Mitchell [..] but it does have its own quite original narrative."

Ik ben dus benieuwd. Maar eerst moet mijn huidige boek uit = de klassieker Brideshead Revisited van Evelyn Waugh. Ook een waar genoegen ;)

HELP, ik word oud! Hoewel ik Nikolski een aardig boek vond, kon de belevingswereld van de jonge adolescenten me niet voldoende boeien om een blijvende indruk achter te laten. Ik geloof niet dat het aan het boek ligt, want vlak hiervoor las ik Slam van Nick Hornby en daarbij had ik het ook. Beide zijn géén jeugdboeken, maar ik vermoed dat ze jongeren wel zullen aanspreken. En voor hen is Nikolski zeker een interessant boek!

Natuurlijk zat het er dik in dat dit me zou tegenvallen. De links met David Mitchell die ik in mijn vorige JE aanhaal, maakten dat ik *onbewust* een Mitchell-ervaring verwachtte. En dan moet je als schrijver wel van héél goede huize komen! ;) Ach, tegenvallen deed het boek niet echt maar ik vond het dus ook niet zo geweldig als ik had gehoopt. De overeenkomst met Mitchell is overduidelijk: er is sprake van een (eigen) universum waarin de levens - ongemerkt voor de personages maar duidelijk voor de lezer - met elkaar verweven zijn en elkaar beïnvloeden. Ergens vind ik het wel jammer dat daar in Nikolski niet meer mee gebeurt... Nee, het hoeft niet per se zo ver te komen dat Noah, Joyce en de ik-figuur zich bewust worden van hun familieband. Maar nu is het méér dan een toevalligheid (wat bij Mitchell het geval is), terwijl het behalve onbewuste ontmoetingen en overeenkomsten in hun levensweg tot niets leidt. Zoals een kompas dat niet het juiste noorden aangeeft, of brieven die hun bestemming niet bereiken.

Ik ben benieuwd of ik nog waardevolle ontdekkingen zou hebben gedaan als ik Moby Dick had gelezen - die staat helaas nog ongelezen op de plank. Anyone?

En dan blijft natuurlijk ook de vraag over hoe het komt dat de naamloze verteller het verhaal kan vertellen... Heb ik dat gemist? Grappig is ook dat ik wisselend tegenkom dat hij een zij of een hij is :\ In mijn beleving was het een 'hij', ik denk doordat Jonas Doucet hem ooit een speelgoedkompas stuurde: dat doe je eerder bij een jongen dan bij een meisje.

Ik las Nikolski 11 dagen geleden uit en er is eigenlijk al best veel weggezakt. Komt dat inderdaad doordat het verhaal geen blijvende indruk achterlaat of.. word ik zo oud dat mijn geheugen me in de steek laat? :-o

Trouwens... ik ben zo oud dat ik ook zo'n sleutelhanger met bolkompas had ;) En ik ben een 'meisje' ;)

CONTROLLED RELEASE NOTES:

Het zou natuurlijk erg mooi zijn om dit boek los te laten op Nikolski... Maar nee, het gaat gewoon braaf terug naar Dettie :)

Braaf Gnoe :-)
Het boek is dus weer thuis, iedereen bedankt voor het commentaar, altijd leuk op te lezen.

Dettie