Η Πολιτεία των Γιασεμιών

Registered by aris1 of Nea Smirni - Νέα Σμύρνη, Attica Greece on 4/13/2008
Buy from one of these Booksellers:
Amazon.com | Amazon UK | Amazon CA | Amazon DE | Amazon FR | Amazon IT | Bol.com
1 journaler for this copy...
Journal Entry 1 by aris1 from Nea Smirni - Νέα Σμύρνη, Attica Greece on Sunday, April 13, 2008
Από το οπισθόφυλλο:

«Δεν το επέλεξα. Συνέβη.Έφτασα στα τριάντα να αναζητώ ακόμα αυτόν ή αυτή που θα γεμίσει το υπαρξιακό κενό μου και θα με αποδεσμεύσει από την αφόρητη μοναξιά που σέρνω πίσω μου σαν πιστή, καλοθρεμμένη σκιά. Ποιος θα τραβήξει τη μάσκα της αθωότητας; Βαρέθηκα. Χόρτασα από φατασιώσεις και προδομένα όνειρα. Θέλω να ζήσω έντονα, χωρίς να σπαταλιέμαι να σβήσω τη δίψα που καίει τη σάρκα μου, να μεθύσω με έρωτα. Απόγνωση. Απομόνωση. Αδιέξοδο. Το σώμα μου εξομολογείται...Παρατηρώ το λεπτεπίλεπτο δαχτυλίδι που φορά στο αριστερό του χέρι, καθώς το κινεί ρυθμικά, σαν αργό εκκρεμές. Ξαφνικά, οι μνήμες ζαλίζουν το παρόν. Φωνές και ρόλοι θεριεύουν μέσα μου. Μια γυναικεία φιγούρα απλώνει το χέρι της και με ταξιδεύει στην Πολιτεία των Γιασεμιών...»

Πόσους εαυτούς μπορεί να κρύβει ένας άνθρωπος μέσα του; Μπορούν, άραγε, οι παλιές ψυχές να ξανανιώσουν τον έρωτα μέσα από καινούρια κορμιά;

Journal Entry 2 by aris1 from Nea Smirni - Νέα Σμύρνη, Attica Greece on Sunday, April 13, 2008
Γνώρισα τον Ιωσήφ πέρυσι την άνοιξη στο Συμπόσιο, το 2ο Ελληνικό Συνέδριο BookCrossing, στην Αθήνα, και έμεινα με τις καλύτερες εντυπώσεις. Ομολογώ όμως πως δεν είχα διαβάσει κανένα βιβλίο του. Εν όψει της Μάζωξης, όμως, του 3ου Συνεδρίου, στα Χανιά, όπου αισίως θα τον ξανασυναντήσω, ήθελα να έχω μια άποψη για τη γραφή του.

Διάλεξα αυτό το βιβλιαράκι κυρίως λόγω του εξωφύλλου του (ντρέπομαι που το λέω, αλλά είναι αλήθεια). Επίσης μου άρεσε ο τίτλος πολύ. Δεν είχα ακούσει ποτέ τα Χανιά να αναφέρονται ως Πολιτεία των Γιασεμιών, είναι όμως αλήθεια, όπως διαπίστωσα ψάχνοντας στο Ίντερνετ…

Όσον αφορά το ίδιο το βιβλίο τώρα, θα γράψω τη γνώμη μου με κάθε ειλικρίνεια.

Σκηνικό Α: Γυναίκα, τριαντάρα, παρθένα και κομπλεξικιά, καθηγήτρια στα Χανιά του τώρα. Νιώθει ότι χάνει το τρένο και ψάχνει απεγνωσμένα να get laid που λένε και οι αμερικανοί. Κανείς δεν της κάθεται κι εκείνη τρέχει στους ψυχαναλυτές.

Σκηνικό Β: Νεαρό κορίτσι στις αρχές του αιώνα, χάνει τον πατέρα της, σεφ σε ξενοδοχείο, και μετακομίζει από την αστική Αθήνα του 1900, στα πολυπολιτισμικά Χανιά. Μεγαλώνει, βλέπει γύρω της, απελευθερώνεται και ερωτεύεται.

Διαβάζεις τις ζωές των δύο πρωταγωνιστριών εναλλάξ. Ένα κεφάλαιο για την κάθε μία. Και περιμένεις στο τέλος να συνδεθούν (όπως, κατά κάποιο τρόπο, στις «Μάγισσες της Σμύρνης» της Μάρας Μεϊμαρίδη).

Τα κομμάτια με το κορίτσι του 1900 διαβάζονται νερό. Αν και συνήθως δεν μου αρέσουν τα ρομάντζα, αυτή η ιστορία είναι γεμάτη χρώματα, μυρωδιές, μουσική. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ μια τέτοια εικόνα για τα Χανιά της εποχής. Με Ευρωπαίες κοκότες να μπαινοβγαίνουν στα σαλόνια μιλώντας γαλλικά, με Ελληνίδες και Τουρκάλες να συναντώνται στα σοκάκια με τα γιασεμιά για να αγοράσουν λουκουμάδες, με Ιταλούς ψαράδες να διαλαλούν την ψαριά τους στο λιμάνι, με μαύρους Αφρικανούς να χορεύουν τους χορούς τους στην άκρη της πόλης και οι χανούμισσες να τους κρυφοκοιτάζουν από το κάστρο πίσω από τις μαντίλες τους. Δεν ξέρω αν πράγματι ήταν έτσι, όμως η ρομαντική και ταξιδιάρικη περιγραφή των Χανίων του τότε, σε κάνει να θες να μπεις σε μια χρονομηχανή και να βάλεις πλώρη για την Κρήτη του 1900.

Αντίθετα, ομολογώ ότι η ιστορία της σύγχρονης ηρωίδας με κούρασε αρκετά. Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι ήταν η συζήτηση που έχει με έναν συγγραφέα, όπου ο Ιωσήφ –υποψιάζομαι- μοιράζεται ορισμένα από τα μυστικά του. Χμμμ, βέβαια, τώρα που το ξανασκέφτομαι, ο χαρακτήρας της σύγχρονης πρωταγωνίστριας είναι περισσότερο δουλεμένος. Εκεί ίσως κρύβονται στοιχεία του χαρακτήρα του ίδιου του συγγραφέα. Άλλωστε όλα τα βιβλία είναι -εν μέρει- αυτοβιογραφικά. Ίσως εκεί να παγιδεύτηκε λίγο ο Ιωσήφ και να «ξέφυγε» λίγο. Ίσως πάλι να φταίει το γεγονός ότι εγώ βαριέμαι την πολύ ψυχανάλυση….

Σε γενικές γραμμές, το κείμενο ρέει όμορφα είναι πολύ καλογραμμένο. Ο Ιωσήφ «το ’χει», που λένε. Μα η σύνδεση των δύο ιστοριών που περίμενα στο τέλος δεν ήρθε ποτέ, τουλάχιστον ξεκάθαρα. Κάτι έχασα, δεν μπόρεσα να καταλάβω... Αφήνονται κάποια υπονοούμενα σε φράσεις εδώ κι εκεί για τη σχέση των δύο γυναικών και των υπόλοιπων «β’ ρόλων», αλλά έμεινα με αρκετές απορίες. Αδυναμία δική μου ή του βιβλίου; Πάντως, αυτό το «μια ζωή, δυο ζωές» που περίμενα να διαβάσω, δεν το διάβασα.

Ελπίζω να με διαφωτίσει από κοντά ο συγγραφέας σε λίγες ημέρες! Γιατί αυτό που αποκόμισα περισσότερο από το βιβλίο είναι μια διαολεμένη επιθυμία να χαθώ τις παλιές γειτονιές της πολιτείας των γιασεμιών αναζητώντας τα φαντάσματα εποχών περασμένων...

Journal Entry 3 by aris1 from Nea Smirni - Νέα Σμύρνη, Attica Greece on Friday, December 12, 2008
Συνάντησα τον Σίφη στην Κρήτη τον Μάιο, η συμπάθειά μου για τον ίδιο μεγάλωσε, όμως απάντηση για τις απορίες μου δεν πήρα. Ο συγγραφέας ήταν... αινιγματικότατος!

Ένιγουέι, το βιβλίο πλέον έχει προσωπική αφιέρωση, γι' αυτό θα παραμείνει στη βιβλιοθήκη μου...

Are you sure you want to delete this item? It cannot be undone.