Αυτό το βιβλίο το έγραψε η μητέρα μου οπότε η βαθμολογία μου δεν είναι ούτε αμερόληπτη ούτε αντικειμενική. Το μοιράζομαι με τους υπόλοιπους Έλληνες μπουκρόσερς σαν πρωτοχρονιάτικο δώρο. Ελπίζω να σας αρέσει.

Η σειρά του bookring είναι:

panost, kermit60, stelluna, panselin, kihli, annadvarna, apapsa, aris1, pengman, strangeEmily, okyrhoe, tigressaki, karjim, Alerion, AzureDamselfly και πίσω σε μένα (ronsar).

Καλημέρα κι ευχαριστώ για το υπέροχο δώρο. Ως πρώτη εντύπωση μυρίζει πολύ όμορφα! Παράτησα το Λιοντάρι του Αγίου Μάρκου για να το διαβάσω. Εξαιρετική η πρώτη εντύπωση. Επιστρέφω αμέσως.

Έκλεισα το βιβλίο και κοίταξα γύρω μου. Είχα γυρίσει στην πραγματικότητα. Πόσο θα ήθελα να μεταναστεύσω σε αυτήν την ιδιαίτερη πατρίδα, να αγγίξω μιαν άλλη εποχή, αυτήν που αφηγείται η συγγραφέας με έναν μοναδικό και αναπολητικό τρόπο. Άγγιξα κι έγώ το ξάκρισμα του παρελθόντος με αυτό το βιβλίο και συγκινήθηκα πολύ. Αφήγηση στρωτή, με χιούμορ, με αναμνήσεις. Είχε κατι να πει και το είπε, όχι σαν κάποιους άλλους που θυμήθηκαν τα νιάτα τους και ήθελαν να τα μοιραστούν με το ταλαίπωρο αναγνωστικό κοινό (δε γουστάρω, ρε φίλε, κάτσε σπίτι σου). Μας παίρνει λοιπόν από το χέρι και μας ξεναγεί σε μια χαμένη εποχή, σε παλιά κιτρινισμένα τετράδια της μνήμης, σε ανθρώπους χαμένους αλλά όχι ξεχασμένους. Αυστραλία, Αίγινα, Πατήσια, Γαλάτσι, πλατεία Αμερικής. Έχω τελειώσει το βιβλίο και μένω πεισματικά να γλύφω τα υπολείμματα από το πλούσιο τραπέζι που μόλις με σέρβιρε εκλεκτά εδέσματα. Γιατί να γεννηθώ τόσοσ αργά για την εποχή του ανθρώπου?Τέλος, ανααρωτιέμαι ποιος ηθοποιός να ήταν ο πατέρας της συγγραφέως. Χμ...

Πράγματι το βιβλίο έφθασε σε μένα και ανυπομονώ να το ξεκινήσω, αλλά επειδή προηγείται ένα μικρούλη αρκετά καθυστερημένο και βασανισμένο του ZlatkoGr το ΚΑΝΑΛ ΝΤ' ΑΜΟΥΡ θα το αρχίσω προς το τέλος της εβδομάδος!
Ευχαριστώ panost για τη μεταφορά και κυρίως ευχαριστώ ronsar για το bookring!

Τι να πώ τι να διηγηθώ και τι να αφήσω πίσω μου από το βιβλίο που πραγματικά με δάκρια στα μάτια αποχωρίζομαι!
Χιόνια και τα δικά μου πρώτα προσφυγιά Καλλιθέα Μεσσολογίου και Φιλαρέτου με γαλότσες κόκκινες βγαίνω για να τα
υποδεχτώ, να συνεχίσω στη σελίδα,87, οι βεγγέρες, στη δέυτερη παράγραφο αναφέρει την είσκεψη στο σπίτι της φίλης της της Ιουλίας και το επώνυμο της μητέρας της είναι Κουρμούλη, το ίδιο επώνυμο με την νονά μου, πρόσφυγες από τον Πόντο εκείνοι, πρόσφυγες από τον Πόντο και οι δικοί μου και η νονά μου, βεγγέρες και πόσες δεν πήγα με τη μητέρα μου και πόσο τότε δεν βαριόμουν αυτά που σήμερα ονειροπολώ, πόσες φορές δεν ξεσπητώθηκαν και οι δικοί μου, να συνεχίσω στη σελίδα, 90, ο παππούς της Ιουλίας ήθελε να εξασφαλίσει την τελευταία του κατοικία και αγόρασε ένα τάφο, και η δική μου γιαγιά ήθελε να εξασφαλίσει την τελευταία κατοικία της και πίεσε τον πατέρα μου παρόλι τη φτώχια και τα προβλήματα να αγοράσει έναν!
Και συνεχίζει για τα μεταπολεμικά χρόνια και τα ατελείωτα γλέντια και τις αφιερώσεις και θυμάμαι τη μητέρα μου να μου διηγείται τα γλέντια τα ξενύχτια τις αφιερώσεις τα πρώτα ερωτοχτυπήματα!

Το βιβλίο είναι σαν να τρέχει, με το απαλό και όμορφο γραψιμό του, να μου ξαναφέρει στο νού τις όμορφες στιγμές που έζησα, στα παιδικά μου χρόνια και να με κάνει να σκεφτώ ξανά: Βιβλία, είναι εύκολο να γράψεις σκοπός είναι ,να κάνεις και τον αναγνώστη να τα μοιραστεί μαζί σου, να τα καταλάβει, να γίνουν κομμάτια του οι παράγραφοι και να τρέχουν σαν νερό πολύτιμες, οι σελίδες του και εσύ να στέκεσαι και να διαβάζεις φτάνοντας στο τέλος και να λες δεν είναι δυνατόν, να τελείωσε τόσο γρήγορα!!!

Ευχαριστώ ronsar που το μοιράστηκες μαζί μου το βιβλίο της μητέρας σου, panos για τη μεταφορά και στην επόμενη αναγνώστρια stelluna, Καλή ανάγνωση!!!

Ήρθε σήμερα στο κατώφλι μου...

Το έχω τελειώσει και θα το δώσω στο προσεχές meet-up στην panselin. Μια νοσταλγική περιπλάνηση σε αγαπημένες γειτονιές, την οποία έκανα με περισσή συγκίνηση γιατί και η γιαγιά μου ζούσε σ' ένα όμορφο σπίτι της Κυψέλης εκείνη την εποχή. Ξεχωρίζω το κεφάλαιο "Οι δρόμοι".
Ευχαριστώ ronsar!

Το έλαβα σήμερα και ανυπομονώ να το διαβάσω!!

Tο τελείωσα σε μια μέρα! Ενα αφήγημα εξαιρετικής γλυκύτητας και ευαισθησίας- όπως γράφει και στο οπισθόφυλλο! Αλήθεια ronsar ποιός ηθοποιός ήταν ο παππούς σου? Πες στην μαμά σου ότι και εγώ μεγάλωσα στα Άνω Πατήσια, στην Κυπριάδου, όπου όλοι οι δρόμοι είχαν ονόματα ποιητών, όπως γράφει και η ίδια, Ψυχάρη, Μαρκορά, Πανσελήνου-ο δικός μου δρόμος- απο τον ποιητή Πανσέληνο.
Συνεχίζει το ταξίδι του...

μόλις έφτασε,ευχαριστώ.

πολύ ωραίο το βιβλίο,το διάβασα αμέσως αλλά με το Πάσχα ξέχασα να γράψω... ταξιδεύεις στο παρελθόν...κι εγώ έτσι κι αλλιώς λατρεύω να διαβάζω για άλλες εποχές.

σ'ευχαριστώ ronsar,φιλιά στη μαμά σου,το βιβλίο σύντομα θα ταξιδέψει στον επόμενο.

τελικά φεύγει αύριο με τα ΕΛΤΑ

Μόλις το έλαβα, θα το διαβάσω σύντομα...

To σύντομα πήρε δυο μήνες σχεδόν, λόγω πολλών bookring! Τρυφερό το βιβλίο και το στέλνω στην επόμενη!

Προφανώς η apapsa ζήτησε να την «πηδήξουμε» (επ! πρόστυχα μυαλά, άλλο εννοούσα, όχι *αυτό*). Έτσι ο επόμενος είμαι εγώ. Έλαβα το βιβλιαράκι ταχυδρομικώς μέσα στο κατακαλόκαιρο, λίγο πριν φύγω διακοπές και φυσικά ξέχασα να ενημερώσω πως το έλαβα!

Αυτά τα νοσταλγικά βιβλία με αρώματα εποχών περασμένων μου αρέσουν πολύ και αυτό δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Γνωρίζοντας ότι επρόκειτο ουσιαστικά για αυτοβιογραφία ένοιωσα λίγο σαν λαθραναγνώστης, που διάβαζε κρυφά το ημερολόγιο ενός κοριτσιού! Μου άρεσαν πολύ και οι φωτογραφίες που συνόδευαν το βιβλίο!

Στη μηνιαία συνάντηση των Αθηναίων BookCrossers, στο Σύνταγμα, Θα δώσω αυτό το βιβλιαράκι στον επόμενο του bookray, τον pengman. Συγγνώμη που το καθυστέρησα τόσο πολύ. Αν δεν την δώ θα το «πασάρω» ευγενικά σε κάποιον από τους επόμενους...

EDIT (2 Σεπτεμβρίου 2008):

Το έδωσα στον pengman, αλλά τέτοιος ξεχασιάρης που είναι, το άφησε στον σωρό με τα άλλα βιβλία. Προφανώς έτσι το πήρε ο iliatoras. Με mail τον ενημέρωσα για το bookray (καθώς είναι καινούργιος BookCrosser) και ελπίζω μόνο να θυμηθεί να το δώσει στον pengman όταν το τελειώσει...

ΑΠ' ΤΗ XUESINH ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΚΑΦΕ SONSIE!

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΘΗΚΑ ΠΟΛΥ-ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΟΛΥ.ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΩΡΑΙΟΠΟΙΕΙ Ή ΝΑ ΦΘΑΝΕΙ ΣΤΟ ΜΕΛΟ, ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ!ΚΥΛΑΕΙ ΗΡΕΜΑ ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΟΠΩΣ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ ΤΑ ΚΑΤΟΠΙΝΑ, ΟΤΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΕΓΡΑΨΕ.ΣΕ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΝΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΕΙΣ!
ΣΤΑ ΚΑΘ ΗΜΑΣ ΕΧΕΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ ΤΕΛΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΟ CAFE SONSIE.ΟΠΟΙΟΣ ΤΟ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΑΣ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ!ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΓΟΠΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ

WILD RELEASE NOTES:

παιδιά κάνω ένα τυπικό release, καθότι μόλις τώρα μαθαίνω πως γίνεται, αλλά το βιβλίο είναι στα
χέρια του toxotis04 ήδη εδώ και καιρό και αναμένουμε τη δική του καταχώριση.Ευχαριστώ που δεν
με δείρατε!

Μετά από αρκετές περιπέτειες που οφείλονται στη δική μου αφηρημάδα (υποσχέθηκα να προσέχω περισσότερο τα bookring που μου δίνουν γιατί κοντεύω να το κάνω συνήθειο να τα αφήνω έκθετα στα τραπέζια) και αφού έγινα ηθικός ...αυτουργός στο να γνωρίσει 2 ακόμα εμβόλιμους αναγνώστες, το βιβλίο ήρθε στα χέρια μου. (-;

~

Η συγγραφέας μας περιγράφει μιαν άλλη εποχή, αυτή του πολέμου, της Κατοχής και του εμφυλίου κυρίως και λίγο μετέπειτα. Ο τόπος, ο χρόνος, τα ήθη και οι περιπέτειες των ανθρώπων απεικονίζονται μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Η ροή μου θυμίζει διηγήσεις της γιαγιάς μεταφερμένες στον γραπτό λόγο.

Έντονο το νοσταλγικό κλίμα, φαντάζομαι ότι θα είναι δεκάδες φορές περισσότερο γι' αυτούς που έχουν ζήσει πιο κοντά στις εποχές εκείνες.

Κάτι που ξεχωρίζει μέσα σε διάφορα πράγματα που μου έκαναν εντύπωση είναι το πως τα έβγαζαν πέρα οι άνθρωποι μέσα στις στερήσεις της Κατοχής. Οι οικιακοί λαχανόκηποι, τα παπούτσια που φόραγαν τα παιδιά από "ανακυκλωμένα" λάστιχα αυτοκινήτων, τα λεπτά σαν σπάγκοι καντήλια και άλλα. "Πενία τέχνας κατεργάζεται" (-; Ελπίζω φυσικά να μη χρειαστεί να "κατεργάσουμε" κι εμείς στο μέλλον.

Πριν μεταβιβάσω στον επόμενο, ευχαριστώ πολύ την αγαπητή ronsar για την εμπειρία.

Σημερα ο anemos πέρασε από τη δουλειά του Pengman και μου έφερε το βιβλίο. Έζησα 12 χρόνια στα Πατήσια και νοιωθω πως τους οφείλω να διαβάσω κάτι γι' αυτά...

edit 8 Απριλίου: Μα... πού είναι το μυαλό μου? Συγγνώμη ronsar, έστειλα το βιβλίο στην tigressaki χωρίς να κανω journal entry! Το βιβλίο μου άρεσε πάρα πολύ, περισσότερο και από όσο περίμενα. Κορυφαία για μένα είναι όλα τα κομμάτια που η συγγραφέας περιγράφει τα συναισθήματά της, καθώς και οι ξεχωριστές φρασούλες που περιγράφουν μικρές καταστάσεις της καθημερινής ζωής. Μου έχει κολλήσει στο μυαλό και είναι σα να βλέπω την εικόνα, όταν π.χ. χτύπησε το τηλέφωνο και ακούστηκε το σωμιέ όταν σηκώθηκε η γιαγιά μέσα στο σκοτάδι. Το καλύτερο κομμάτι του βιβλίου είναι και το ρπώτο, η καλύτερη περιγραφή χιονιού που έχω διαβάσει. Σχεδόν καίγανε τα χέρια μου!
Δεν χρειάζεται να πω πόσο εντυπωσιάστηκα για το τί ήταν τα Πατήσια χρόνια πριν... Έμενα για 6 χρόνια κοντά στον Άγιο Νικόλαο και για άλλα έξι στην οδό Δάμωνος, κοντά στην Λευκωσίας και την πλατεία Αμερικής και νομίζω πως όφειλα να διαβάσω κάτι για την παλιά μου γειτονιά, την οποία αγάπησα, κι ας την γνώρισα με τα τσιμέντα του '80 και του '90.

Το παρέλαβα σήμερα,μόλις τέλειωσα το προηγούμενο bookring "η εκπαίδευση του μικρού δέντρου"κ θα το ξεκινήσω αμέσως,διάβασα την πρώτη σελίδα κ με τράβηξε αμέσως,έχω πλημμυρίσει περιέργεια γιατί είμαι Πατησιώτισα κ θέλω να μάθω ότι μπορώ για την ιδιαίτερη πατρίδα μου.





Κυριακή 17/5/2009

Αρχικά ζητώ ταπεινά συγγνώμη για την μεγάλη καθυστέρηση του βιβλίου,το οποίο το έχω διαβάσει πάνω απο 2βδομάδες κ νόμιζα ότι συνέχιζε το bookring κανονικά.Αυτά παθαίνει όποιος μπαίνει σε πολλά bookring.
Μου άρεσε πολύ με τράβηξε απο την πρώτη στιγμή και είχα μια τρομερή περιέργεια να επισκευτώ τα μέρη που αναφέρονται καθαρά στο βιβλίο,μου άρεσε επίσης που είχε διάφορες φωτογραφίες παλιές(λατρεύω τις φωτογραφίες και ειδικά τις παλιές)που έκαναν την ιστορία ακόμα πιο ζωντανή.Ευχαριστώ πολυ την ronsar που μου έδωσε την ευκαιρία να το διαβάσω και ζητώ και πάλι συγγνώμη για την αμέλειά μου.

Έφτασε και στα δικά μου χέρια με τη διαβεβαίωση ότι μπορεί ένας Καλλιθεάτης να ταυτιστεί εξίσου με αυτά που διαβάζει. Ευχαριστώ ronsar και tigressaki για το ring.


Edit: 23/5/2009. Τι γλυκό βιβλίο! Άσχετα από περιοχές δεν μπορούσα να ταυτιστώ γιατί μιλάμε για ιστορικές περιόδους που δεν έζησα. Όμως αυτό το βιβλίο μου χάρισε μία ανάμνηση δική μου που την είχα ξεχάσει και την ανέσυρε το διάβασμα. Τεσσάρων χρονών παιδί, σε ένα ημιυπόγειο κουρείο παλαιάς αισθητικής (και πελατείας) φοράω περήφανος την πλαστική πετσέτα στο λαιμό και ετοιμάζομαι για το κούρεμά μου. Τη φοβερή εκείνη στιγμή που ο (πρόσφυγας) κουρέας θα τοποθετήσει στη μεγάλη σταθερή μεταλλική καρέκλα με μπλε δερμάτινο κάλυμμα του κουρείου, την ασορτί, πρόσθετη, επίσης μεταλλική και με μπλε δερμάτινο κάλυμμα, ΣΑΝΙΔΑ που θα καθόμουν για να ψηλώσω και να φτάσω στον πάγκο και στον καθρέφτη. Διαβάζοντας θυμήθηκα και αισθάνθηκα πάλι, το μεγαλείο μίας απλής πρόσθετης σανίδας στην παιδική μου ψυχή. Ευχαριστώ πραγματικά γι' αυτό τη συγγραφέα και την κόρη της που με άφησε να το ζήσω πάλι!

Επικοινωνώ με τον επόμενο... (alerion)

Το πήρα από τον Karjim στο meetup του Μαΐου στο Singles

12/6/2009 Λόγω συσσώρευσης bookring σήμερα το ολοκλήρωσα. Πολύ ενδιαφέρουσα η περιγραφή μιας περιοχής όπου έχω μεγαλώσει και η οποία αν και έχει τα ίδια ονόματα με τότε, διαφέρει εντελώς από την εικόνα που περιγράφεται στο βιβλίο. Κρίμα που τόσο λίγα πράγματα έχουν διατηρηθεί τα ίδια με τότε. Προσπάθησα να φανταστώ τις περιοχές αυτές όπως ήταν τότε και πολύ θα ήθελα να μπορούσα να τα δω στην πραγματικότητα. Ωστόσο η προσπάθεια της συγγραφέως ήταν πολύ επιτυχής και κατάφερε να μεταφέρει την φαντασία μου στην εποχή που περιγράφει, με τα προβλήματα αλλά και τις χαρές της. Πολύ καλή προσπάθεια

Έχω επικοινωνήσει με την AzureDamselfly και περιμένω απάντηση...

Μου το έδωσε η Alerion απόψε. θα το ξεκινήσω μάλιστα αμέσως τώρα.

Αν δεν πρέπει να κρίνουμε ένα δώρο από το περιτύλιγμα σίγουρα πρέπει να κρίνουμε ένα βιβλίο από τον τίτλο. Στην ιδιαίτερη πατρίδα μου τα Πατήσια. Όταν άνοιξα το βιβλίο και άρχισα να ψάχνω την αφιέρωση τότε κατάλαβα τι πραγματικά σήμαινε ο τίτλος. Κρύβονται μέσα του εικόνες, στιγμές και συναισθήματα που σου ξετυλίγονται με μια αφήγηση που καταφέρνει να σε ταξιδέψει σε εκείνη την εποχή.
Μου άρεσε πάρα πολυ. Κάποια πράγματα άλλαξαν ριζικά αλλά και κάποιες συνήθειες παρέμειναν ίδιες. Οι γειτονιές έχασαν την πραγματική τους σημασία αλλά να για παράδειγμα παίζουν ακόμα παιδιά στην Αγία Παρασκευή. Σ' ευχαρίστω. Το αγάπησα όπως τα Πατήσια.

Επέστρεψε σε μένα μετά από έναν μεγάλο γύρο στα χέρια διαφόρων Bcers σε όλη την Ελλάδα που του φέρθηκαν με πολλή αγάπη. Σας ευχαριστώ παιδιά.