Ένα από το βιβλία που λάτρεψα όταν το διάβασα, που με έκαναν να γελάω μέχρι δακρύων, να νομίζω ότι έιμαι κάπου μέσα στις σελίδες τους, που με έκαναν να νιώθω ότι βρήκα εκείνη τη μικρή μυστική πορτούλα που υπάρχει σε κάποια βιβλία και περνώντας την βρίσκεσαι σε έναν άλλο κόσμο, εκείνο το βιβλίου...
Είναι πολύ όμορφο, αληθινό.
Θα αγράσω ένα δεύτερο, να το απελευθερώσω χωρίς να με πολυνοιάζει για την τύχη του. Αυτό το δίνω σε όποιον το θέλει και μου το ζητήσει!!!


...Εαν ήμην εγώ θεός, έλεγον κατ' εμαυτόν, θα την άφηνα την Εύα μου καθώς την είχα πλάσει. Τι θα μ' έβλαπτε τάχατετς η καϋμένη γυμνή καθώς ήτο; Θρρώ μάλιστα, πως θα ήτο και ωραιοτέρα. Έπειτα, ενόσω είχε την γυναίκα εις τον Παράδεισον, ήγουν εις το σπίτι του, ο μαστρο-Θεός, την άφηνε γυμνήν, όταν όμως απεφάσισε να την φορτώσει δια παντός εις τον γιακάν του δυστυχούς Αδάμ, να την εβγάλει εις τον κόσμον, τότε την επροίκισε και μ' ένα στολίδι. Δεν βλέπεις τι κακόν έχει κάμει; Ίδρυσε με τα χέρια του το κακοδαιμονέστατον εσνάφι των ραπτών, καταδικάσας με να κάθημαι εδώ σταυροποδητός και εσκυμμένος από πρωίας μέχρι βαθυτάτης νυκτός...