Love in the Time of Cholera
Registered by dimicorf on 7/27/2007
3 journalers for this copy...
ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΜΕΤΑ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΤΟΥ ΜΑΡΚΕΖ!!!
ΘΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ ΣΤΟΝ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟ 27/07/07
ΘΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ ΣΤΟΝ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟ 27/07/07
ΘΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ ΣΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ ΣΤΟΝ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟ 27/07/07 ΣΤΙΣ 7:00 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ
Το έψαχνα πολύ καιρό και το πήρα απο το meet-up.
Ένα καταπληκτικό βιβλίο, τόσο καλογραμμένο που διαβ'αζεται με μια ανάσα, τουλάχιστον εγώ όταν το άρχισα δεν το άφησα για τις τρεις επόμενες μέρες..Μια υπέροχη ιστορία αγάπης, πέρα απο το χρόνο και τα εμπόδια που συναντά στο δρόμο της. Ομολογώ οτι μερικές φορές με εκνεύρισε η αναποφασιστικότητα της Φερμίνα και η ευκολία με την οποία άλλαζε ερωμένες ο Φλορεντίνο Αρίσα, παραμένοντας πιστός στην αγάπη του, την οποία όμως ''χάρισε'' και σε μερικές ''εκλεκτές''. Το βιβλίο όμως δεν παύει να είναι συναρπαστικότατο και να σε απορροφά απο τις πρώτες κιόλας γραμμές ώς την τελευταία σελίδα με το ονειρικό τέλος.
Επίσης πολυ προσεγμένη η μετάφραση στα αγγλικά.
Παραθέτω μόνο την αγαπημένη μου πρόταση απο το βιβλίο και σε μετάφραση όπως τη βρήκα:
"In the restorative idleness of solitute, on the other hand, the widows discovered that the honorable way to live was at the body's bidding, eating only when one was hungry, loving without lies, sleeping without having to feign sleep in order to escape the indecency of official love, possesed ay last of the right to an entire bed to themselves, where no one fought them for half of the sheet, half of the air they breathed, half of their night, until their bodies were satisfied with dreaming their own dreams, and they woke alone."
Με την ανανεωτική ανια της μοναξιάς, οι χήρες αντίθετα, ανακάλυπταν πως ο πιο έντιμος τρόπος να ζήσουν ενεπόκειτο στο έλεος του σώματός τους, τρώγοντας μόνο όταν πεινούσαν, αγαπώντας χωρίς ψέματα, ξαπλώνοντας να κοιμηθούν χωρίς να χρειάζεται να κάνουν τις κοιμισμένες για ν' αποφύγουν την απρέπεια τπυ τυπικού έρωτα, έχοντας τελικά δικαίωμα σ' ένα ολόκληρο κρεβάτι, μόνο για 'κείνες, όπου κανένας δεν δικαιούται το μισό σεντόνι, το μισό αέρα του δωματίου, τη μισή τους νύχτα, μέχρι που το σώμα χόρταινε να ονειρεύεται τα δικά του όνειρα και ξυπνούσε ολομόναχο."
Επίσης πολυ προσεγμένη η μετάφραση στα αγγλικά.
Παραθέτω μόνο την αγαπημένη μου πρόταση απο το βιβλίο και σε μετάφραση όπως τη βρήκα:
"In the restorative idleness of solitute, on the other hand, the widows discovered that the honorable way to live was at the body's bidding, eating only when one was hungry, loving without lies, sleeping without having to feign sleep in order to escape the indecency of official love, possesed ay last of the right to an entire bed to themselves, where no one fought them for half of the sheet, half of the air they breathed, half of their night, until their bodies were satisfied with dreaming their own dreams, and they woke alone."
Με την ανανεωτική ανια της μοναξιάς, οι χήρες αντίθετα, ανακάλυπταν πως ο πιο έντιμος τρόπος να ζήσουν ενεπόκειτο στο έλεος του σώματός τους, τρώγοντας μόνο όταν πεινούσαν, αγαπώντας χωρίς ψέματα, ξαπλώνοντας να κοιμηθούν χωρίς να χρειάζεται να κάνουν τις κοιμισμένες για ν' αποφύγουν την απρέπεια τπυ τυπικού έρωτα, έχοντας τελικά δικαίωμα σ' ένα ολόκληρο κρεβάτι, μόνο για 'κείνες, όπου κανένας δεν δικαιούται το μισό σεντόνι, το μισό αέρα του δωματίου, τη μισή τους νύχτα, μέχρι που το σώμα χόρταινε να ονειρεύεται τα δικά του όνειρα και ξυπνούσε ολομόναχο."
Ένα ακόμα εκπληκτικό βιβλίο από την τελευταία συνάντηση στο BARTESERA.Το εχώ ήδη διαβάσει 2 φορές στα ελληνικά και ποιός ξέρει πόσες ακόμα θα ακολουθήσουν..Το μόνο ενοχλητικό είναι οι άγνωστες λέξεις στα αγγλικά που αφαιρούν λίγη από τη μαγεία του κειμένου.Οπλίζομαι με υπομονή και λεξικό λοιπόν..
