ΤΑ ΧΑΣΤΟΥΚΟΨΑΡΑ
7 journalers for this copy...
Journal Entry 1 by iliotropio from Bruxelles / Brussel, Bruxelles / Brussel Belgium on Tuesday, May 1, 2007
ΤΑ ΧΑΣΤΟΥΚΟΨΑΡΑ Γιατί ένας τακτοποιημένος, σοβαρός κύριος εξαφανίζεται; Γιατί η τηλεόραση είναι πάντα ανοιχτή; Γιατί φοράει αδιάβροχο; Γιτί δε θα'ρθουν φέτος οι χρυσοί σκαραβαίοι; Πότε ευχαρίστηση βρίσκει η Λάουρα στην πορνεία; Πόσες σταγόνες λεμόνι παίρνει ένας σκέτος ελληνικός καφές; Τι χρώμα ματιών είχε; Ποιος κρέμασε τους κρεμαστούς κήπους; Γιατί τρυπάνε τ'αγκάθια; Γιατί παντρεύεται ο κόσμος; Ποια είναι η Μήτσος; Ποια είναι η Πάολα; Ποιος είναι ο Συμεών; Που πάνε όλα τα χαμένα καπάκια του σύμπαντος; Γιατί ανάβουν τσιγάρα στα Χάιλαντς;
Journal Entry 2 by iliotropio from Bruxelles / Brussel, Bruxelles / Brussel Belgium on Thursday, May 3, 2007
Η σειρά του bookray είναι η εξής:
-Stohasths
-aris1
-zenovia1
-dimicorf
-akatamakata
-stelluna
-ROBBERGIRL
-book-alas
-gia-wk
-Stohasths
-aris1
-zenovia1
-dimicorf
-akatamakata
-stelluna
-ROBBERGIRL
-book-alas
-gia-wk
Journal Entry 3 by iliotropio from Bruxelles / Brussel, Bruxelles / Brussel Belgium on Monday, May 7, 2007
Το έστειλα στον Stohasths σήμερα το πρωί.
Καλή ανάγνωση!
Καλή ανάγνωση!
Το βιβλίο έφτασε πριν λίγες μέρες απο τις Βρυξέλες, με ενα label που δεν έχω ξαναδεί. Σύντομα θα ξεκινήσω να το διαβάζω
Το ειχα υποψιαστεί απο το προηγούμενο βιβλίο του. Ειναι λίγο γελοίος. Με την καλή έννοια φυσικά όπως λεει και ο κάφρος μετεωρολόγος. Ατακαδόρος, με φονικές ατάκες την κατάλληλη στιγμή. Υπέροχο το βιβλίο, με πολύ καλή αφήγηση και ΠΟΛΥ γέλιο. Οι καταστάσεις, η ροή, η αφήγηση, οι χαρακτήρες, οι καταστάσεις και η διαχείριση τους ειναι απλά μεγαλειώδεις και προκαλούνε τρελά γέλια. Δεν ειναι απλά αστείο το βιβλίο, έχει υπόθεση και μάλιστα καλή, η οποία προχωράει με έναν περίεργο ρυθμό που μοιάζει ασύνδετος και άσχετος με την αφήγηση του βιβλίου. Μου άρεσε πάρα πολύ ο Λένος, θέλω όμως να διαβάσω κι άλλα δικά του για καλύτερη γνώμη.
Το βιβλίο θα ταξιδέψει στον aris1 σύντομα
Το βιβλίο θα ταξιδέψει στον aris1 σύντομα
Το βιβλιαράκι έφτασε σε μένα, όμως είχα προλάβει να το διαβάσω σε αντίτυπο που αγόρασα. Δεν πειράζει όμως, θα συνεχίσει το ταξίδι του πιο γρήγορα.
Γνώρισα τον Λένο Χρηστίδη μέσα από το BookCrossing, καθώς πολλά από τα παιδιά είναι φαν του και πίρι-πίρι με πρήξανε ότι είναι καλός, «πολύ γέλιο, θα πέσεις κάτω» με διαβεβαίωσαν η travellinglight, και η deadendmind. Τον είδα και από κοντά στο Συμπόσιο του BookCrossing στην Αθήνα, έναν κρεμανταλά τύπο, λιγομίλητο, με μαύρα στρογγυλά γυαλάκια μυωπίας, σαν τον Τζον Λένον ήτανε.
Συμπαθής, σκέφτηκα, και δεν μπορεί, κάτι θα ξέρουν όλοι αυτοί που τον προτείνουν. Ωραία, λέω, θα διαβάσω το Bororo που είναι το πρώτο του. Αποδείχτηκε επιεικώς απαράδεκτο. Μόνο η σεκάνς στο πλοίο άξιζε τον κόπο.
Ο εξυπνάκιας
Επιμένω όμως. Και παίρνω τα Χαστουκόψαρα. Καλύτερο από το προηγούμενο. Δυστυχώς όμως απείχε πολύ από αυτό που θα θεωρούσα «καλό βιβλίο». Μου φάνηκε εντελώς προχειρογραμμένο. Οι μονολεκτικές προτάσεις του στυλ «Δεν κοιμάται. Ο μαλάκας. Γελάει. Τα χάλια μας» μόνο για λογοτεχνία δε μου κάνουν. Ο Χρηστίδης φτιάχνει μια ιστορία που δεν αναπτύσσεται όσο πρέπει στο βιβλίο. Αντίθετα, εξυπηρετεί μόνο και μόνο για γραφούν στο περιθώριό της εξυπνακισμοί αριστεριστών πρωτοετών φοιτητών στο κυλικείο της Νομικής, γεμάτες ειρωνεία για την κοινωνία, τα ΜΜΕ, τα σκυλάδικα κλπ κλπ.
Εμβάθυνση στους χαρακτήρες, μηδέν. Δεν αναπτύσσονται παρά ελάχιστα. Αντίθετα, αναλώνονται σελίδες επί σελίδων στην ανάλυση του ελληνικού τηλεοπτικού τοπίου και άλλα τέτοια που ουδεμία σχέση έχει με την υπόθεση. Αλλά βλέπεις, ο Χρηστίδης θέλει να δείξει πως έχει άποψη.
Η θλίψη
Όσο για το χιούμορ; Πουθενά δεν γέλασα. Μάλλον ψέμματα, γέλασα, αλλά μόνο σε κάποια χοντροκομμένα αστεία επιπέδου ΚΨΜ και τηλεοπτικού Α.Μ.Α.Ν. (πχ στη σκηνή με το μοναστήρι), που μου θύμισαν την εποχή που ήμουν στο στρατό. Αντίθετα, μπορώ να πω ότι μάλλον θλιβερό το βρήκα το βιβλίο, παρά χιουμοριστικό.
Το μόνο που το σώζει είναι το τελευταίο κεφάλαιο όπου συναντούνται οι δύο βασικοί πρωταγωνιστές με το πρόσωπο που αναζητούν και εξηγείται τι είναι τα Χαστουκόψαρα. Εκεί μάλιστα, η γραφή του Χρηστίδη καλυτερεύει αισθητά. Οι εξυπνακισμοί κόβονται μαχαίρι, συγκινείσαι και επιτέλους αρχίζεις να νιώθεις επιτέλους ότι κάτι διάβασες.
Η επιμονή
Το βιβλίο μετρά 236 σελίδες και μου άφησε μια πικρή γεύση στο στόμα. Όχι βέβαια τόσο πικρή όση το Bororo, αλλά πικρή. Σαν φραπέ που τον έχεις παραγγείλει γλυκό και στον φέρνουν μέτριο. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια νουβέλα με τις μισές, χωρίς να χαθεί κάτι σημαντικό από την υπόθεση.
Επέμεινα πάντως. Και μετά από τα Χαστουκόψαρα διάβασα το Λοστρέ. Εκεί, είδα έναν άλλο Χρηστίδη, πιο ώριμο συγγραφικά και πιο κατασταλλαγμένο. Αν έχετε χρόνο να διαβάσετε ένα μόνο δείγμα του συγγραφέα, διαβάστε εκείνο το βιβλίο και όχι αυτό. Είναι πιο αξιοπρεπές
Γνώρισα τον Λένο Χρηστίδη μέσα από το BookCrossing, καθώς πολλά από τα παιδιά είναι φαν του και πίρι-πίρι με πρήξανε ότι είναι καλός, «πολύ γέλιο, θα πέσεις κάτω» με διαβεβαίωσαν η travellinglight, και η deadendmind. Τον είδα και από κοντά στο Συμπόσιο του BookCrossing στην Αθήνα, έναν κρεμανταλά τύπο, λιγομίλητο, με μαύρα στρογγυλά γυαλάκια μυωπίας, σαν τον Τζον Λένον ήτανε.
Συμπαθής, σκέφτηκα, και δεν μπορεί, κάτι θα ξέρουν όλοι αυτοί που τον προτείνουν. Ωραία, λέω, θα διαβάσω το Bororo που είναι το πρώτο του. Αποδείχτηκε επιεικώς απαράδεκτο. Μόνο η σεκάνς στο πλοίο άξιζε τον κόπο.
Ο εξυπνάκιας
Επιμένω όμως. Και παίρνω τα Χαστουκόψαρα. Καλύτερο από το προηγούμενο. Δυστυχώς όμως απείχε πολύ από αυτό που θα θεωρούσα «καλό βιβλίο». Μου φάνηκε εντελώς προχειρογραμμένο. Οι μονολεκτικές προτάσεις του στυλ «Δεν κοιμάται. Ο μαλάκας. Γελάει. Τα χάλια μας» μόνο για λογοτεχνία δε μου κάνουν. Ο Χρηστίδης φτιάχνει μια ιστορία που δεν αναπτύσσεται όσο πρέπει στο βιβλίο. Αντίθετα, εξυπηρετεί μόνο και μόνο για γραφούν στο περιθώριό της εξυπνακισμοί αριστεριστών πρωτοετών φοιτητών στο κυλικείο της Νομικής, γεμάτες ειρωνεία για την κοινωνία, τα ΜΜΕ, τα σκυλάδικα κλπ κλπ.
Εμβάθυνση στους χαρακτήρες, μηδέν. Δεν αναπτύσσονται παρά ελάχιστα. Αντίθετα, αναλώνονται σελίδες επί σελίδων στην ανάλυση του ελληνικού τηλεοπτικού τοπίου και άλλα τέτοια που ουδεμία σχέση έχει με την υπόθεση. Αλλά βλέπεις, ο Χρηστίδης θέλει να δείξει πως έχει άποψη.
Η θλίψη
Όσο για το χιούμορ; Πουθενά δεν γέλασα. Μάλλον ψέμματα, γέλασα, αλλά μόνο σε κάποια χοντροκομμένα αστεία επιπέδου ΚΨΜ και τηλεοπτικού Α.Μ.Α.Ν. (πχ στη σκηνή με το μοναστήρι), που μου θύμισαν την εποχή που ήμουν στο στρατό. Αντίθετα, μπορώ να πω ότι μάλλον θλιβερό το βρήκα το βιβλίο, παρά χιουμοριστικό.
Το μόνο που το σώζει είναι το τελευταίο κεφάλαιο όπου συναντούνται οι δύο βασικοί πρωταγωνιστές με το πρόσωπο που αναζητούν και εξηγείται τι είναι τα Χαστουκόψαρα. Εκεί μάλιστα, η γραφή του Χρηστίδη καλυτερεύει αισθητά. Οι εξυπνακισμοί κόβονται μαχαίρι, συγκινείσαι και επιτέλους αρχίζεις να νιώθεις επιτέλους ότι κάτι διάβασες.
Η επιμονή
Το βιβλίο μετρά 236 σελίδες και μου άφησε μια πικρή γεύση στο στόμα. Όχι βέβαια τόσο πικρή όση το Bororo, αλλά πικρή. Σαν φραπέ που τον έχεις παραγγείλει γλυκό και στον φέρνουν μέτριο. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια νουβέλα με τις μισές, χωρίς να χαθεί κάτι σημαντικό από την υπόθεση.
Επέμεινα πάντως. Και μετά από τα Χαστουκόψαρα διάβασα το Λοστρέ. Εκεί, είδα έναν άλλο Χρηστίδη, πιο ώριμο συγγραφικά και πιο κατασταλλαγμένο. Αν έχετε χρόνο να διαβάσετε ένα μόνο δείγμα του συγγραφέα, διαβάστε εκείνο το βιβλίο και όχι αυτό. Είναι πιο αξιοπρεπές
Σήμερα το πρωί έλαβα το βιβλίο από τον aris1, μαζί με ένα ακόμη με παρόμοιο τίτλο... Τα μπανανόψαρα!
Θα τα διαβάσω και τα δύο και θα επανέλθω με σχόλια για το πρώτο!
Aris1 σ' ευχαριστώ πολύ για το δωράκι...
Θα τα διαβάσω και τα δύο και θα επανέλθω με σχόλια για το πρώτο!
Aris1 σ' ευχαριστώ πολύ για το δωράκι...
Εξαρτάται πότε και γιατί διαβάζεις Λένο Χρηστίδη και φυσικά με ποιά σειρά του έργου του. Τα "Χαστουκόψαρα" ήλθαν δεύτερα στη σειρά διαβάσματος του έργου Λ.Χ. με πρώτο το "Λοστρέ" που το θεωρώ πιο ενδιαφέρων σε γραφή και πρωτοτυπία.
Αν και τα χαστουκόψαρα δεν υστερούν σε χάρη, χιούμορ και έξυπνους διαλόγους όμως σαν περιεχόμενο μου άφησαν ένα κενό αίσθημα.
Εύκολο και ελαφρύ αναγνωσμα για την παραλία...
Στη συνάντηση του Αυγούστου θα το παραδώσω στην dimicorf!
Αν και τα χαστουκόψαρα δεν υστερούν σε χάρη, χιούμορ και έξυπνους διαλόγους όμως σαν περιεχόμενο μου άφησαν ένα κενό αίσθημα.
Εύκολο και ελαφρύ αναγνωσμα για την παραλία...
Στη συνάντηση του Αυγούστου θα το παραδώσω στην dimicorf!
Επειδή υπήρξε πρόβλημα εντοπισμού της dimicorf εδώ και καιρό, σήμερα (19/9) το ταχυδρόμησα στην επόμενη: akatamakata.
Καλή ανάγνωση!
Καλή ανάγνωση!
Elava to vivlio simera to proi me to taxydromio
Tha xreiastw merikes meres prin to xekinisw... opote ta xanaleme
εύκολο χιούμορ, που το χρειαζόμουν αυτό τον καιρό αλλά τίποτα περισσότερο. Ελπίζω να το παραδώσω στη stelluna στη συνάντηση νοεμβρίου στο Bartessera
Tha xreiastw merikes meres prin to xekinisw... opote ta xanaleme
εύκολο χιούμορ, που το χρειαζόμουν αυτό τον καιρό αλλά τίποτα περισσότερο. Ελπίζω να το παραδώσω στη stelluna στη συνάντηση νοεμβρίου στο Bartessera
τα "χαστουκόψαρα" έφτασαν στα χέρια της stelluna στη συνάντηση των bookcrossers στο bartessera την Κυριακή 25 Νοεμβρίου. Καλή ανάγνωση
Journal Entry 12 by Dellaporta from -- Somewhere in London 🤷♀️ , Greater London United Kingdom on Tuesday, November 27, 2007
Βρήκα το βιβλίο στην συνάντηση Νοεμβρίου στο bartessera.
Ο συγγραφέας δια του στόματος του ήρωα το λέει καθαρά απο την αρχή. "Είμαι μ ...", το ερώτημα είναι εγώ τι φταίω και κάθομαι και το διαβάζω το βιβλίο??? Με υποχρεώνει κανείς? Όχι, άρα γιατί το κάνω αυτό μου λέτε?
Εκτός απο κάνα δυο σκηνές, όπως αυτή με τον σεφ της κόλασης και η σκηνή με την οικογένεια και τον Αργύρη το υπόλοιπο είναι για τα μπάζα. Οι μισές και παραπάνω λέξεις είναι: μαλακίες, βλακείες και όλες οι υπόλοιπες βωμολοχίες της ελληνικής γλώσσας. Τώρα απο πλοκή προχωράει αργά αλλά τουλάχιστον δεν είναι προβλέψιμο. Έχω φτάσει μετά την μέση και δεν ξέρω που θα καταλήξει ακόμα.
Ο συγγραφέας δια του στόματος του ήρωα το λέει καθαρά απο την αρχή. "Είμαι μ ...", το ερώτημα είναι εγώ τι φταίω και κάθομαι και το διαβάζω το βιβλίο??? Με υποχρεώνει κανείς? Όχι, άρα γιατί το κάνω αυτό μου λέτε?
Εκτός απο κάνα δυο σκηνές, όπως αυτή με τον σεφ της κόλασης και η σκηνή με την οικογένεια και τον Αργύρη το υπόλοιπο είναι για τα μπάζα. Οι μισές και παραπάνω λέξεις είναι: μαλακίες, βλακείες και όλες οι υπόλοιπες βωμολοχίες της ελληνικής γλώσσας. Τώρα απο πλοκή προχωράει αργά αλλά τουλάχιστον δεν είναι προβλέψιμο. Έχω φτάσει μετά την μέση και δεν ξέρω που θα καταλήξει ακόμα.
Journal Entry 13 by Dellaporta at OBCZ Starbucks in Larissa / Λάρισα, Larisa Greece on Saturday, December 8, 2007
Released 16 yrs ago (12/9/2007 UTC) at OBCZ Starbucks in Larissa / Λάρισα, Larisa Greece
WILD RELEASE NOTES:
RELEASE NOTES:
Να δω ποιός τυχερός θα πιάσει αυτή την κοτσάνα ... ουπς το αριστούργημα ήθελα να πω.
Να δω ποιός τυχερός θα πιάσει αυτή την κοτσάνα ... ουπς το αριστούργημα ήθελα να πω.
Τα χαστουκόψαρα τρελάθηκαν στα ταξίδια. Τελικά στη συνάντηση Μαρτίου ελπίζω πως βρήκαν πραγματικά τη steluna για να συνεχιστεί το bookring.
Το πήρα χτες από το meet-up. Ήταν να το πάρω νωρίτερα, αλλά το είχε πάρει κατά λάθος η Dellaporta σε προηγούμενο meet-up. Η akatamakata το πήρε πίσω και τώρα πλέον βρίσκεται στα χέρια μου...