Monument voor een verloren zoon
Door DIDO MICHIELSEN AD

Zes jaar geleden verloren Inge Diepman en Sylia de Graaf hun zoon David. Hij werd vijf weken oud.
Ter nagedachtenis aan hem schreven de twee vrouwen de roman ‘Diep’, die in veel opzichten het verhaal van hun eigen leven vertelt. Over de verschillen, de overeenkomsten en over de wet van Murphy.
David noemden ze hun zoon, wat betekent: lieveling, geliefde, vriend. Deze David moest nog sterker zijn dan z’n naamgenoot die Goliath versloeg, want hij werd veel te vroeg geboren en begon meteen hierna aan een dapper gevecht in zijn couveuse.

In de roman Diep heten zijn moeders Britt en Paula en om beurten schrijven ze een hoofdstuk om de lezer te vertellen over het korte leven van hun geliefde zoon. De David uit het boek zal het gevecht verliezen, net als de David die Inge Diepman in 2001 ter wereld bracht. Samen met haar vriendin Sylia de Graaf schreef de televisiepresentatrice deze roman, ‘gekneed naar de werkelijkheid’ zoals ze beiden uitleggen.

Het is geen verwerkingsroman waarin ze hun verdriet van zich afschrijven, noch een pure autobiografie. ,,We wilden gewoon een mooi boek schrijven over David,’’ zegt De Graaf, ,,we voelden dat we in staat waren om boven ons verhaal te staan, dingen weg te laten. Als je de dood van je kind nog niet hebt verwerkt, is elk detail in jouw ogen belangrijk.’’ Diepman vult aan: ,,De werkelijkheid is veel rauwer dan ons boek, maar je wilt een roman schrijven die mensen vasthoudt en ook nog leuk is om te lezen.’’

Wel waren de ingrediënten uit hun eigen leven te mooi om te laten liggen. Zo begint als een soort running gag in een van de eerste hoofdstukken de verbouwing van hun huis die op den duur dramatisch - en heel herkenbaar - uit de hand loopt. Britt presenteert het televisieprogramma De Zondebok, de mannelijke variant op het echte programma Het Zwarte Schaap. Haar werk maakt het contrast zichtbaar tussen de zorgen die door haar hoofd spelen als haar zwangerschap niet van een leien dakje gaat en de knop die om moet om te kunnen stralen op de beeldbuis. Diepman: ,,Zo’n kijkje achter de schermen heeft natuurlijk extra attentiewaarde. Nadat David was overleden, heb ik een paar interviews over hem gegeven. Daar hebben we toen veel reacties op gekregen, onder andere van een vrouw die schreef dat zijzelf ook een kind had verloren. Ze kwam daar maar niet overheen, totdat ze las dat ik hetzelfde had meegemaakt en toen dacht ze: als zij het leven weer op kan pakken, kan ik het ook.’’ De Graaf: ,,Het verschil is dat wij nu de macht hebben gegrepen en ons verhaal in onze eigen woorden vertellen. Wij hebben dit keer bepaald wat er op papier kwam, niet de interviewer.’’

Net als in het echte leven hebben de twee vrouwen uit het boek al een dochter van drie als David wordt geboren. Paula is haar biologische moeder en ze weten dat het levensgevaarlijk is als zij nogmaals zwanger wordt. Dus besluiten ze dat Britt ditmaal aan de beurt is: We hebben gelukkig twee baarmoeders tot onze beschikking, laten we daar nou gebruik van maken. Maar dan wordt hun afspraak in het ziekenhuis afgezegd: het zou tegenover heterostellen niet eerlijk zijn om beide vrouwen het recht te geven op een zaaddonor. Pas na maanden bellen en soebatten krijgen ze hun zin omdat Britt wel alle vooronderzoeken heeft ondergaan en pas werd afgewezen nadat ze eerst was geaccepteerd.

Hoewel Diepman en De Graaf vinden dat hun partnerschap in dit verhaal niet verschilt van welk ander stel ook, moeten ze toegeven dat het ergens toch een extra laag geeft. ,,Voor ons is het vanzelfsprekend dat wij twee vrouwen zijn,’’ zegt Diepman, ,,Maar Sylia/Paula weet natuurlijk wel uit ervaring wat het is om een zware zwangerschap mee te maken en een kind te baren. Dat geeft ook frictie. Het doet Britt bijvoorbeeld extra beseffen dat háár lichaam haar in de steek laat, terwijl uit dat van Paula een gezond kind is voortgekomen.’’

Alle namen uit het boek zijn veranderd, behalve die van David. Dat brachten de schrijfsters niet op. De kleine Ingeborg werd gemodelleerd naar hun dochter Dagmar. Diepman: ,,Hoe hard het ook klinkt, als je al een kind hebt wanneer je een kind verliest, is dat een zegen: je blijft ouder voor je omgeving. Het lijkt me vreselijk wanneer zoiets gebeurt als je geen kinderen hebt. Want je bent voor de rest van je leven ouder, maar niet meer zichtbaar. Je kunt er geen uiting meer aan geven.’’

,,Een kind dwingt je ook om duidelijk te zijn,’’ vertelt De Graaf, ,,De eerste keer dat je moet zeggen dat je zoon doodgaat, is dat niet te doen. Die woorden zijn veel te hard. Maar onze dochter maakte het nodig dat je zoiets uitspreekt.’’

En zo kon het zelfs gebeuren dat de twee vrouwen, in afwachting van belangrijke onderzoeksuitslagen over David, samen met hun dochter in een pretpark belandden. De Graaf: ,,Thuis hadden we natuurlijk de verbouwing, dus daar konden we niet terecht. Britt en Paula wilden Ingeborg laten zien dat het leven ook leuk kon zijn, ondanks alles.’’

Wanneer de toestand van David toch nog onverwachts verslechtert, wordt duidelijk dat hij het niet gaat redden. Na vijf weken te hebben geleefd, wordt hij van de beademing gehaald. Zijn overlijden wordt ontroerend eenvoudig beschreven, net als de reactie van ‘Ingeborg’. Het lachwekkende gedrag van de begrafenisondernemer brengt enige verlichting.

Wat er na zijn dood volgt, valt volgens Diepman onder de wet van Murphy: alles wat mis kan gaan, gaat mis. Een van de meest bizarre momenten is de miskraam die Britt op vakantie krijgt, notabene op 11 september 2001. Ze zien op televisie hoe het vliegtuig de tweede WTC toren invliegt.

Diepman: ,,Ook dat is echt zo gebeurd. De wereld stortte in op macroniveau, het fundament onder onze westerse veiligheid werd weggeslagen. En heel micro, in mijn lichaam zelf, donderde er nog een torentje om. Iets waarvan we dachten dat het ons na David wel vergund zou zijn. Als je zoiets zou verzinnen, zouden de mensen zeggen dat het veel te ver gezocht is.’’

De titel van het boek, Diep, is afkomstig van tekstdichter en vriend Ivo de Wijs. De Graaf: ,,We hadden hem wat titels voorgelegd die hij niets vond. Toen zei hij: waarom noemen jullie het niet gewoon Diep? Hoe langer we daarover nadachten, hoe mooier we het vonden. Diep is een soort geuzennaam voor David, die uiteindelijk een Diepman was. En zo kort als de titel is, zoveel gedachten kun je eraan blijven wijden. Kort maar hevig. Het past bij hem, en bij de intense periode die we met hem beleefden.’’

‘Diep’ door Inge Diepman en Sylia de Graaf verschijnt 28 maart bij uitgeverij Archipel.

Mooi, integer, eerlijk en ondanks het zware thema toch ook een soms met humor geschreven boek. Een schrijfstijl en eerlijkheid die me veel meer aanspreekt dan de boeken van Kluun.
Een boek dat ik in 1 avond heb uitgelezen maar waar ik nu naderhand wel de tijd voor nodig heb om te kunnen verwerken wat ik gelezen heb.

verschijningsdatum: 27 maart 2007
Aantal pagina's: 198
Formaat 205 x 132 x 26 mm.
Categorie Literaire roman, novelle
Type : Hardback
Uitgever : ARCHIPEL UITGEVERIJ
ISBN : 9063052766

Gewicht : 341 gr.
porto: € 2,20
===========================
deelnemers aan de ring:

Xamantha
smitjes
croixdeguerre
AnnevO
-Angela-
Soloo
Mayti
Anyrock
Eline64
Bien
Afraberg
yoteun
Jordanne
violoncellix en mrs violoncellix
oehoeboeroe
Wandelaartje

18-1-2008: het boek staat weer in mijn eigen boekenkast

Net binnengekomen. Gaat denk ik wel voorkruipen op TBR...
Bedankt voor het supersnel ringen van dit boek, Mamagaai!!

Indrukwekkend!
Je weet van tevoren dat het kindje het niet gaat overleven, maar stiekem hoop je toch op een andere afloop. Je gunt het ze zo.
Ik kon het boek ook niet wegleggen en heb het in 2 'sessies' uitgelezen. Mooie, heldere stijl met scherpe randjes: daar hou ik van (idd veel fijner dan Kluun!). Tranen in mn ogen toen ik het uit had.

Het enige dat ik ietsje minder vind, is dat half autobiografisch, half fictie is. Ik vroeg me net iets te vaak af hoe de dingen 'in het echt' zijn gegaan.

Het boek gaat zsm op reis naar Smitjes!

En het boek is vandaag bij mij aangekomen. Xamantha bedankt voor het sturen en de mooie kaart. Het moet noeg even op mijn TBR.....

In één ruk uitgelezen !! Prachtig geschreven en wat gun Paula en Britt dat het allemaal goed mag komen. Ik weet dat een gedeelte fictie is, maar voor mij is het allemaal heel natuurlijk geschreven, het zou zo allemaal autobiografisch kunnen zijn.
Als je leest over 11 september gaan mijn gedachten ook weer even terug naar die dag, waar ik toen was en de onwerkelijkheid van die dag.
Mamagaai bedankt voor het ringen van dit mooie boek. Croidequerre heb ik een pm gestuurd voor haar adres, zodat het snel verder kan reizen.

Het boek is 2 mei op de post gegaan naar croixdequerre

vandaag ontvangen, waarvoor dank! ik ga het snel lezen, eerst nog een nader ringboek uit

Het boek is voorgepiept en, inderdaad, je hebt het zo uit. Wat vond ik er van? Niet zo eerlijk gezegd. Tuurlijk, het is een emotioneel gegeven en ik heb dan ook echt wel een traantje weg moeten pinken. Maar verder vind ik het een 13 in een dozijn boek en hier en daar zelfs slacht, nl. geforceerd, geschreven. Jammer, ik had van deze intelligente dames wat meer verwacht. Tegelijkertijd vraag ik me af of je meer mag verwachten van een boek over dit onderwerp. Ik doe dat dus wel, ik ben niet iemand die een boek leest 'omdat het echt gebeurd is' en het daardoor raakt. Ik zie toch liever dat een schrijver iets met een gegeven als dit doet, zodat het naar een hoger plan wordt getild en 'universeel' geldig wordt. Niet dat ik dat zou kunnen als mijn kind dood zou gaan. Dus misschien vraag ik te veel.

Zodra ik het adres van de volgende lezer heb gaat het op de bus. Bedankt voor het ringen!

Dit boek lag vandaag in de brievenbus. Ik ben erg benieuwd.

Wat een bijzonder indrukwekkend boek is dit. In het begin ging ik me afvragen wat echt was en wat fictie, maar op een gegeven moment zat ik zo in het verhaal dat dat er niet meer toe deed. Ik ken de baby intensive care van de kant van dokter Laszlo en vond veel dingen erg herkenbaar. Ik ben blij dat ik dit boek gelezen heb. Voorlopig ben ik er nog niet 'klaar' mee. Dankjewel voor het ringen, mamagaai.

Het boek gaat vandaag per post naar -Angela-.

Lag vandaag op de mat. Ik heb een paar vrije dagen voor de boeg dus ik kan er snel in beginnen. Dank je wel voor het ringen mamagaai. En dank je wel voor het versturen van het boek AnnevO, wat heb je er een gave kaart bij gedaan! zelf gemaakt?

Ik heb het boek in twee keer uitgelezen. Wat vond ik er van? Tja, het was niet moeilijk om met de vrouwen mee te voelen door de gebeurtenissen die beschreven waren, maar ik vond het toch wel erg afstandelijk geschreven. Niet dat ik op een zeer emotioneel tranentrekkend verhaal zit te wachten, maar nu vond ik het zo 'droog' opgeschreven. Een verslag van alle gebeurtenissen gedurende een bepaalde periode. Ik weet niet, ik miste het gevoel. De vorm kon ik wel erg waarderen, elk hoofdstuk vanuit een ander perspectief verteld. Als verslag vond ik het geslaagd, als roman iets minder.

Ik ga Soloo een PM sturen.

Dit boek is gister bij mij aangekomen!
Het moet nog even op de stapel, maar zal z.s.m van me laten horen!

Ook ik vond het een indrukwekkend boek! Het boek heb je zo uit omdat je toch wil weten hoe het met de volgende zwangerschap af zal lopen.

Bedankt voor het ringen Mammagaai.
Het boek geeft ik straks gelijk aan Mayti

RELEASE NOTES:

Aan Mayti gegeven!

Het boek net gekregen van Soloo. Als ik het red ga ik er vanmiddag meteen in beginnen.

Jammer maar mijn hoofd staat op het moment echt niet naar zo'n soort boek. Ben er wel in begonnen maar leg het steeds na een halve bladzijde weer weg.

Het boek mag zijn reis vervolgen naar een meer gemotiveerde lezer.

Bedankt voor het ringen, Mamagaai!

19-06-2007 Verstuurd.

Gisteren in de brievenbus. Bedankt voor het ringen Mamagaai, en Mayti voor het opsturen.

Het boek is zeg maar de andere kant van "we houden uw kindje nog even hier", het boek dat ouders vroeger (nu nog?) te leen kregen van de couveuseafdeling als hun prematuur/dysmatuur of zieke zuigeling daar moest blijven. Maar na blz 100 wordt het moeilijk lezen.
'Dit zou wel eens het topje van de ijsberg kunnen zijn.'(zegt de arts). Met dit vermoeden stuurt hij ons regelrecht naar de hel.
De bladzijden hierna ademen dat gevoel, dat je doodstil moet blijven, liefst zelfs niet ademhalen omdat die plek, die wond zo gruwelijk pijn doet. Ze leven verder, met die omzichtigheid, omdat die plek niet aan te raken is.

Edit: Eline 64 gepm'd. Als ik het adres heb gaat het boek weer op reis.

Ligt bepostzegeld klaar en gaat morgen voor vijven op de post naar Eline64.

Dit ringboek viel gisteren in de brievenbus. Ik ben heel erg benieuwd. Het moet nog even op de tbr stapel want ik heb nog twee ringboeken liggen. Maar daarna is het snel aan de beurt. Anyrock bedankt voor het opsturen en Mamagaai bedankt voor het ringen.

Wat een enorm indrukwekkend boek. Ik heb af en toe met een brok in mijn keel zitten lezen. Dat het half fictie is maakt het wel wat verwarrend want wat is wel waar gebeurd en wat niet. Dit half om half maakt het wat vreemd. Hadden de dames het niet gewoon helemaal uit eigen naam kunnen schrijven (de basis is toch waargebeurd) en dat gekunstelde veranderen van titels van televisieprogramma's vond ik ook wel wat minder. Neemt allemaal niet weg dat ik het allemaal heel erg vind wat Inge en Sylia is overkomen. Het is verder goed geschreven. Ik vind het een lekkere schrijfstijl, het leest lekker weg en je hebt het inderdaad zo uit.

Het boek gaat nu op reis naar Bien

Vandaag ontvangen, ben (mede door de verschillende journals hier) erg benieuwd. Ben echter bedolven onder de ringboeken, dus deze gaat nog even in de wacht.

Bedankt voor het sturen Eline64

In 1 ruk uitgelezen, het leest dan ook wel erg makkelijk. Ik vond het een indrukwekkend boek, mooi, eerlijk en eenvoudig geschreven. Inderdaad veel minder sensationeel dan Kluun. Wat is het erg om te moeten bevallen terwijl je weet dat je kind er nog niet klaar voor is.
Ben blij dat ik het boek gelezen heb.


Bedankt voor deze ring mamagaai

Het boek reist vanmiddag verder naar Afraberg, veel plezier ermee.

En nog een ringboek! Bedankt voor het sturen Bien, ik ga het boek volgende week lezen.

Het boek is aangekomen hierzo.
Bedankt voor het versturen en ringen.
Er natuurlijk bedankt voor het leuke magneetje, heel origineel!!

Mooi boek om te lezen.
Deze week stuur ik het op naar Jordanne.

RELEASE NOTES:

Het boek is vanmorgen weer verder gaan reizen.

Grappig want ik wist helemaal niet meer dat ik me voor sit boek had opgegeven dus toen dit vandaag in de brievenbus viel was ik erg verrast!

Bedankt voor het ringen Mamagaai en Yoteun voor het opsturen, ik ga er snel in beginnen!

En.... uit! Het boejk leest echt als een trein! Mooi geschreven, maar wat een vreselijke gebeurtenis. Ik hoop dat mij en eigenlijk iedereen, zulk leed bespaard blijft.

Ik stuur hem nog voor het weekend verder!

Dank je wel voor het opsturen, Jordanne, het boek is goed aangekomen. Hij gaat nog even in de wacht voor twee andere ringboeken.

Mrs V en ik hebben het boek allebei gelezen. Je kunt merken dat Sylia de Graaf en Inge Diepman geen beroepsschrijvers zijn, maar toch komt de droefenis van de gebeurtenissen en de rouw daarna goed door. Als lezers hadden we soms de neiging om te roepen: Niet doen, die eeuwigdurende verbouwing terwijl jouw kindje ligt te strijden voor z'n leven! Pleur die aannemers en beunhaasbouwers je huis uit! Niet doen, zo'n zoveelste vakantie helpt echt niks! Ga met elkaar praten! Speel met je dochtertje! Neem een goede therapeut, niet zo'n rouwmevrouw! Maar ja, misschien had dat ook allemaal niks geholpen.

lag in de brievenbus toen ik net thuis kwam. Ik ben er benieuwd naar, maar het mag toch nog even op de stapel. Dank voor het ringen mamagaai, dank voor het sturen en de mooie kaart violoncellix.

dit boek heeft me aangegrepen. Ik zat in de trein te lezen en er vielen (heel voorzichtig) tranen naar beneden. Ik vond het mooi, ingetogen geschreven. Waarschijnlijk ervaren anderen dat als afstandelijk (en daarmee negatief), maar ik vond het juist prettig. Wat een verdriet kan een mens toch overkomen. En inderdaad, sommige dingen gingen wel heel erg mis, zoals die verbouwing en (nog veel erger) die rouwtherapeute. Wat kunnen mensen toch eng doen.
wat ga ik nu verder met het boek doen mamagaai? Er staat niemand meer op de lijst.

RELEASE NOTES:

vandaag in de brievenbus op weg naar wandelaartje.

Het boek is zojuist, temidden van een stapel kerstkaarten, op de deurmat geland.

In één ruk uitgelezen. Wat een droevenis en wat knap om over dit grote verdriet te kunnen schrijven zonder melodramatisch te worden en er zelfs nog wat humor tussendoor te gooien.
Moet dit boek nu terug naar Mamagaai of wordt er via het forum nog naar andere lezers voor dit boek gezocht?
"Diep" is zojuist per post terug gestuurd naar Mamagaai.

Het boek staat weer (volledig ongeschonden) hier in de kast.
Bedankt lezers voor het delen van jullie ervaringen.