Από το οπισθόφυλλο
"Αθήνα, 1941. Μια ιστορία αστυνομικής πλοκής και συγχρόνως η ιστορία ενός μεγάλου έρωτα ξετυλίγεται με φόντο την κατεχόμενη Αθήνα. Ο νεαρός Μιχάλης Γαρουφαλλίδης, ένας καθ' όλα μετρημένος νέος, ενηλικιώνεται βίαια, όταν προσπαθώντας να μεταδώσει στην Αντίσταση μια κρίσιμης σημασίας πληροφορία για την πατρίδα του -την αποστολή ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στο ρωσικό μέτωπο-, θα βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα.
Συναρπαστικές σκηνές καταδίωξης, δυο απόπειρες δολοφονίας από αγνώστους -είναι η Ασφάλεια; είναι η ίδια η κατοχική κυβέρνηση, ή μήπως οι αντιμαχόμενες παρατάξεις που δρουν την περίοδο της Κατοχής;- σε συνδυασμό με το κυρίαρχο αίσθημα της διαρκούς παγίδευσης του ήρωα και της επακόλουθης ψυχικής ασφυξίας, δημιουργούν μιαν υποβλητική ατμόσφαιρα που θυμίζει τα κείμενα του Κάφκα και το θέατρο του παραλόγου...."

Ε όχι και Κάφκα και θέατρο του παραλόγου!!!!!!!! Θέατρο του παπαρολόγου θυμίζει!!!!!!!!!! Μιλάμε έχει τα χάλια του το βιβλίο!!!!!!!!!!! Με κοροϊδεψαν!!!! Θα 'θελα να μπορούσα να κάνω μήνυση σ' αυτόν που έγραψε το κείμενο στο οπισθόφυλλο!

Ας πιάσουμε ένα-ένα αυτά που λέει:
"η ιστορία ενός μεγάλου έρωτα"... Ποιανού μεγάλου έρωτα;;; Αυτή τη στιγμή είμαι στην σελίδα 181, το βιβλίο έχει σύνολο 212, και ο τυπάκος ο ήρωας δεν έχει καν εκφράσει τον "μεγάλο" έρωτά του στην γκομενίτσα... Πότε σκοπεύει να το κάνει για να δούμε κι εμείς τον μεγάλο έρωτα να ξετυλίγεται;;;; Μπούρδες λοιπόν...

"μια κρίσιμης σημασίας πληροφορία για την πατρίδα του -την αποστολή ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στο ρωσικό μέτωπο-".... Καλά μιλάμε πολύ κρίσιμης σημασίας πληροφορία!!! Δηλαδή... χέστηκε η φοράδα στ' αλώνι... Έτσι όπως το φτιάχνει ο συγγραφέας βέβαια, έτσι; Θα μπορούσε να είχε μια χαρά σασπένς το θέμα, αλλά η αίσθηση που σου αφήνει είναι ότι κάτι τρέχει στα γύφτικα...

"Συναρπαστικές σκηνές καταδίωξης".... Α! Δεν το συζητώ, μου 'χει πάει η καρδιά στην κούλουρη!!! Δηλαδή τέτοια αγωνία... χρόνια είχα να ζήσω!

"σε συνδυασμό με το κυρίαρχο αίσθημα της διαρκούς παγίδευσης του ήρωα και της επακόλουθης ψυχικής ασφυξίας"... Ε... Αυτό τώρα πού το πας;;; Με έχει πιάσει μια κλειστοφοβία ρε παιδί μου, ένα κάτι το απροσδιόριστο, δεν ξέρω από πού μου 'ρχεται, αλλού με πιάνει κι αλλού με βρίσκει...

"υποβλητική ατμόσφαιρα"... Πώς είπατε;;; Υποβλητική ατμόσφαιρα;;;; Θα αστειεύεστε βέβαια...

Χάλια! Και για να καταλήξω στην αιτία που με έκανε να διακόψω την συναρπαστική αυτή ανάγνωση και θα κράξω το βιβλίο:
"Πίστεψε πως ο νέος που είχε φτάσει στην εκκλησία και ζήταγε να κρύψει το πιστόλι του ήταν αναρχικός, δηλαδή κόμμουνιστ." Τι βλέπουν τα ματάκια μου και δεν τα βγάζουν τα χεράκια μου;;;;;;;;;;;;;;;

Ο ενωμοτάρχης Μιχαήλ Γαρουφαλλίδης, ..
Κάτι μου θύμισε αυτό μόλις το είδα ,γιατί ήμουνα και εγώ ενωμοτάρχης στην τρίτη ομάδα Ναυτοπροσκόπων στο Ηράκλειο ..
Μόλις το έλαβα και ευχαριστώ!!