Ειπαν πως ερχοταν ο διευθυντης. Πολλοι απο τους υπαλληλους ετρεξαν ποιος να πρωτοπερασει για να μοστραρουν ο καθενας τα μουτρα του, αλλα εγω ουτε που σαλεψα. Οταν περνουσε απο το τμημα μας ολοι ανασκουμπωθηκαν. Εγω ωστοσο εμεινα οπως ημουν. Τι διευθυντης; Εγω να σηκωθω μπροστα του; Ποτε! Τι διευθυντης ειναι; Ειναι ταπα και οχι διευθυντης. Ταπα συνηθισμενη, απλη ταπα, τιποτα περισσοτερο, ταπα που στουμπωνουν τις μπουκαλες. Το πιο διασκεδαστικο για μενα ηταν οταν εβαλαν μπροστα μου εγγραφα να υπογραψω. Οι κυριοι νομιζαν οτι θα γραψω στην ακρη του χαρτιου "γραφευς ταδε". Αμ! δε σφαξανε! Στο κυριο μερος του εγγραφου, που βαζει τη τζιφρα του ο διευθυντης, τραβηξα ενα: "Φερδινανδος ο Α'".Αξιζε να βλεπει κανεις την νεκρικη σιωπη που επικρατουσε. Αλλα εγω μονον εκενα νευμα με το χερι λεγοντας: "Δεν θελω δηλωσεις υποταγης!" και εφυγα.

RELEASE NOTES:

(άλλο ένα βιβλίο που) πήγε κι ήλθε με το ίδιο αυτοκίνητο στην Λάρισα ... πριν από καιρό.