Bij het verschijnen van zijn nieuwe roman Ontvoeringsbericht stelde Márquez zich terughoudend op ten aanzien van uitspraken over dit nieuwe boek. Achteraf gezien bleek dit geen arrogantie te zijn, want het geval was dat Márquez zelf het middelpunt was geworden van een ontvoeringszaak. Architect Juan Carlos Gaviria, de broer van de Colombiaanse ex-president César Gaviria die in Ontvoeringsbericht een centrale rol speelt, werd gekidnapt door een actiegroep die Márquez als nieuwe president wilde.
Opeens leefde Márquez in zijn eigen boek en stond hij in de realiteit voor dezelfde problemen die hij in zijn roman beschreven had. De ontvoering van de architect liep uiteindelijk goed af. Deze omgekeerde weerspiegeling van de werkelijkheid en het boek zou een treffend scenario zijn voor de magisch-realistische romantraditie waar Márquez zijn roem aan ontleend. En juist het journalistieke boek Ontvoeringsbericht laat de grens tussen realiteit en fictie vervagen en ziet zichzelf door de werkelijkheid gekopieerd.

In eerder werk van hem grijpt Márquez ook al terug op zijn verleden als journalist. Van die ervaring maakt Márquez in Ontvoeringsbericht veelvuldig gebruik. Hij doet daarin nauwgezet verslag van een maanden durende grootschalige ontvoering onder leiding van de drugsbaron Pablo Escobar. Tien mensen, voornamelijk journalisten, werden gegijzeld. Escobar wilde als politieke opponent gezien worden, niet als misdadiger.

Dit boek gaat mee naar de jaarlijkse Castricummeeting.

Ik ben benieuwd naar dit boek.

16 juli meegenomen van Angelfrouk. Gaat door.

In de kast.