McEwan vertelt het verhaal van een neurochirurg die op de zaterdag van de grote vredesdemonstratie in Londen een aanrijding heeft met een ongeleid projectiel: een kleine crimineel.

Al te veel over dit boek vertellen is spoilen. McEwan toont zich opnieuw een meester in de vertelkunst, al hangen sommige karakters er een beetje bij. Dat kan niet anders door de beperkte omvang van het boek.

Een boek dat tot nadenken stemt over geluk, de oorlog in Irak, dood en literatuur.

Let op: dit boek wil ik wel graag terug anders worden mijn andere McEwans zo eenzaam.

Geweldig, de nieuwe McEwan. Zodra ik even een studierustmoment heb, ga ik erin beginnen!

Dat studierustmoment liet even op zich wachten. Ik was er in een minirustmoment in begonnen en toen kwamen de tentamens eraan. Toen heb ik het zeer fragmentarisch gelezen en helaas vaak moeten wegleggen. Daar leent het boek zich absoluut niet voor en het tweede deel heb ik dan ook in enkele dagen uitgelezen. Precies op het moment dat het verhaal ook vaart begon te krijgen. Al met al een fijn boek, dank voor het lenen! TZT een ruil met mijn studieboek regelen?