Με το μυθιστόρημα «Οι Ώρες» ο Μάϊκλ Κάνιγχαμ αποτίει φόρο τιμής στη ζωή και το έργο της Βιρτζίνα Γούλφ μέσα απο τη συγγραφή της ιστορίας μιας ομάδας ανθρώπων που παλεύουν διεκδικώντας το μερίδιό τους στον έρωτα, την ελπίδα αλλά και την απογοήτευση.

Ο Μάϊκλ Κάνιγχαμ, ξεκινώντας με την περιγραφή της τελευταίας μέρας της ζωής της Βιρτζίνια Γούλφ, μας μεταφέρει στον κόσμο δύο Αμερικανίδων που προσπαθούν να δώσουν νόημα στη ζωή τους αλλά και να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των φίλων, των αγαπημένων, των συγγενών. Το 1920, η Βιρτζίνια Γουλφ προσπαθεί να ξεκινήσει το καινούργιο της μυθιστόρημα. Το 1940 στο Λος Αντζελες μια νεαρή νοικοκυρά διαβάζει την «Κυρία Ντάλαγουεϊ». Και στη Νέα Υόρκη των ημερών μας, μια σύγχρονη Κλαρίσσα ετοιμάζει το πάρτι της ζωής της.

Οι παράλληλες γραμμές ποτέ δεν τέμνονται, ο συγγραφέας όμως του τιμημένου με το βραβείο Pulitzer 1999 μυθιστορήματος, δημιούργησε ένα έργο τέχνης όπου τρία πρόσωπα γίνονται ένα ενώ παρουσιάζονται από διαφορετικές οπτικές γωνίες, ενσαρκώνοντας τις εμμονές και τους φόβους της διάσημης συγγραφέως. Έχοντας ήδη κυκλοφορήσει σε 14 χώρες, «Οι ώρες» του Μάικλ Κάνιγχαμ έγιναν δεκτές με ενθουσιασμό από τους κριτικούς και ταυτόχρονα από το αναγνωστικό κοινό, το οποίο ανέβασε το βιβλίο στις πρώτες θέσεις των μπεστ-σέλερ.

Προσωπικά το βιβλίο μου φάνηκε αρκετά βαρετό. Δεν μπόρεσα καθόλου να μπω στο πετσί των χαρακτήρων. Νομίζω πως η κινηματογραφική μεταφορά του ήταν πολύ καλύτερη...

RELEASE NOTES:

Tha afiso to vivlio sto iliako roloi stin eisodo gyro stis 16.00 ;-) Mono omos an exei kalo kairo. Diaforetika, se ena trapezaki sta kafe tis plateias Syntagmatos.

To release ginetai sti mnimi tou Yiorgou Tsouchtidi, theiou tis [apapsa] pou "efyge" prin apo ligo kairo...

Βρήκαμε το βιβλίο σήμερα το απόγευμα με την μαμά μου, την ώρα που αφήναμε ένα από τα δικά μας βιβλία. Η μαμά χάρηκε πάρα πολύ και πήρε αμέσως τηλέφωνο την θεία μου για να της το πει και να χαρεί. Άφησα τα βιβλία στην μαμά μου για να διαβάσει κάποιο απ' τα δυο και να δώσει το άλλο στην θεία μου. Και τώρα που έμαθε το κόλπο, θα τα αφήσει μετά κάπου μόνη της :)

Ευχαριστώ πολύ ari μου για το release που έκανες για τον θείο μου!

Το διάβασε η μαμά μου και της άρεσε πολύ! Βρήκε την γραφή πολύ καλή και μου έλεγε ότι την έκανε να θέλει να γράψει κι αυτή!!!

Μακάρι να είχα χρόνο να το διαβάσω κι εγώ. Θα το πάρω, όμως, αύριο μαζί μου στην Θεσσαλονίκη για να το αφήσω στο Φρουτότυπο, όπου θα συναντηθούμε με τους BookCrossers από την Βόρεια Ελλάδα.

Prin ligous mines eida tin tainia, latrepsa ti mousiki (opoios endiaferetai gia to soundtrack, please PM me!), kai na pou fanika arketa tyxeri wste na pesei sta xeria mou kai to vivlio!
Den kserw poion na prwtoeuxaristisw! Ton [aris1] pou to apeleutherwse? Tin [apapsa] pou to efere mazi tis ws ti Thessaloniki? Kai tous dyo! Sas agapw poly!

Εννοείται, νομίζω, πως το βιβλίο μου άρεσε *κάπως* περισσότερο από την ταινία! Ήταν πιο... πλούσιο. Κι η ταινία φυσικά βοήθησε να απολαύσω περισσότερο το βιβλίο... Είχα στο νου μου τη μουσική! :-)
Ήταν το κατάλληλο timing και ο καλύτερος συνδυασμός: τώρα θεώρησα πως είναι η σωστή στιγμή να διαβάσω την "Κυρία Ντάλλογουεη" της Βιρτζίνια Γουλφ. Το κατανοώ βαθύτερα, με αλλιώτικο τρόπο!
Ευχαριστώ και πάλι! Φιλιά στους προηγούμενους κατόχους - σας πεθύμησα!

RELEASE NOTES:

Καλοσωρίζω την γλυκύτατη StrangeEmily στη Βέροια, με την ευχή να μας επισκέπτεται συχνότερα! :-)

Χάρηκα πολύ που σε γνώρισα και πέρασα υπέροχα! Σε φιλώ!

Μου το έδωσε η Luz de Luna όταν την επισκέφτηκα στη Βέροια και έτσι το βιβλίο επιστρέφει στην Αθήνα. Έχωδει την ωραία ταινία και ανυπομονώ να διαβάσω το βιβλίο!

Όταν μου έδωσε αυτό το βιβλίο η Luz-de-luna, με συμβούλεψε να διαβάσω πρώτα το Mrs.Dallaway. Είχε βέβαια δίκιο. Έχοντας λοιπόν διαβάσει ορισμένα από τα βιβλία της Γουλφ και έχοντας δει την ταινία "The Hours", που βασίζεται σε αυτό το βιβλίο, ήμουν αρκετά προετοιμασμένη. Κι όμως, το βιβλίο υπερέβη τις προσδοκίες μου. Αρχικά, με παραξένεψε και ίσως δε μου άρεσε που ο συγγραφέας υιοθετεί τον τρόπο γραφής της Γουλφ αλλά, μετά την πρώτη -δυνατή- εικόνα του βιβλίου, συνειδητοποίησα ότι το έργο του Κάνινγκαμ είναι, εκτός από φόρος τιμής στη Βιρτζίνια Γουλφ, μια ημι-βιογραφική - ημι-μυθιστορηματική ανάπλαση του τρόπου σκέψης της.
Αποτίει τιμές χωρίς να καταλήγει σε ύμνους και κορώνες, κάτι ιδιαίτερα δύσκολο.

Πέρα όμως από την απόδοση της ψυχοσύνθεσης της Γουλφ και του τρόπου γραφής και σκέψης της, το μυθιστόρημα έχει να προσφέρει πολύ περισσότερα, που προέρχονται από τον ίδιο τον Κάνινγκαμ, ως συγγραφέα μυθοπλασίας. Οι τρεις ιστορίες κινούνται παράλληλα, στο δικό της χρόνο η κάθε μία, με τις δικές τους κορυφώσεις και με τα νήματα που, φανερά ή κρυφά, τις συνδέουν. Με τη μεταφορά ενός μυθιστορήματος σε παρόντα χρόνο και με τον τρόπο που το κάνει ο συγγραφέας, νομίζω πολύ πετυχημένα δηλώνει ότι τα προβληματα και οι ανθρώπινες αναζητήσεις παραμένουν οι ίδιες σε ολόκληρο τον αιώνα που πέρασε: αναζήτηση , από το πρόβλημα της αυτονομίας και της εξάρτησης των ανθρώπινων σχέσεων μέχρι την αναζήτηση της αγάπης και της ίδιας της ύπαρξης.

Λίγο αμήχανη όμως μου φάνηκε στο τέλος η Λώρα Μπράουν..δε λέω πολλά γιατί θα είναι spoiler.

Το βιβλίο περιήλθε στα χέρια μου μέσω του μηνιαίου μιτ απ.Πάντα ήθελα να διαβάσω το βιβλίο στο οποίο στηρίχτηκε η συγκεκριμένη ταινία.Μόλις το διαβάσω θα το απελευθερώσω ξανά...