Mo Hayder heeft een levendige (gruwelijke) verbeelding. De schrijfstijl van dit boek greep me. De wisselende perspectieven (een oude Chinese man en een enigszins obsessief jong meisje) werken wel. Hier en daar mooie sfeerbeschrijvingen van bijvoorbeeld een Japanse tuin. Ik had me alleen ingesteld op een thriller, hier zitten wel een aantal horror-achtige elementen in.

Vandaag het pakje (nou ja, pak, eigenlijk) van Erni met daarin het boek Tokio afgehaald bij een heel vrolijke juffrouw in het postkantoor. 't Boek zal zelf niet zo vrolijk zijn, verwacht ik, dus ik geloof dat ik nog even moed ga verzamelen voor ik eraan begin ;-)

O jee, dit boek heb ik al een tijdje geleden gelezen, maar daarvan hier nog geen verslag gedaan, zie ik. Hieronder dan maar m'n verhaal aan de boekgrrls erover:

Dit boek heb ik geruild met een andere boekgrrl, omdat de schrijfster me wel
intrigeerde na het lezen van Vogelman. Vogelman vond ik best goed, maar
Tokio, dat een heel andere boek is dan Vogelman, is een boek waarvan ik heel
erg onder de indruk ben.

Vogelman was wel spannend, en zat goed in elkaar, maar het was 'gewoon' een
detective en ik ergerde me nogal aan de hoofdpersoon, Jack Cafferey (als ik
het goed heb onthouden), die voor mij teveel een 'kijk mij nou eens
interessant zijn'-figuur was.
Niets van dat alles in Tokio. Al lezende ging ik steeds meer denken: dat die
Mo haar talent toch zo heeft verspild aan zo'n boek als Vogelman, daar
begrijp ik niet van. Het rare is dat ik eigenlijk gek ben op detectives
(zoals Vogelman, dus) en het onzin vind als mensen neerkijken op dat genre.
Maar nu had ik dat bij Vogelman ook. Inmiddels heb ik echter op internet
gezien dat Vogelman haar eerste boek was, en Tokio (vooralsnog) haar
laatste, dus dan zit er eerder een opbouw dan een afbouw in. Gelukkig maar.

Tokio is helemáál geen detective, je kunt het boek wel categoriseren als
thriller, als je dat nodig vindt, maar het is oneindig veel méér. Wat dan?
Het boek vertelt twee verhalen door elkaar, en die verhalen lopen mooi
parallel aan elkaar (uit Vogelman wist ik al dat Mo Hayder een schrijfster
is die er voor zorgt dat alle details kloppen, prachtig, zo 'af' als een
boek daardoor wordt). Het ene verhaal is dat van Shi Chongming, een Chinese
geleerde die de verovering van (de toenmalige Chinese hoofdstad) Nanking in
1937 heeft overleefd. Hij heeft zijn memoires van zijn laatste dagen in
Nanking bijgehouden, en het verhaal is dus een verslag 'uit de eerste hand'
van een bewoner van die stad. Het andere verhaal is dat van Grey, een Engels
meisje dat in haar verleden beschadigd is en om zichzelf te kunnen
accepteren op zoek gaat naar wat er indertijd is gebeurd in Nanking. Ze
zoekt Shi Chongming, die tegenwoordig docent is aan een Japanse universiteit
in Tokio, op, om van hem de bevestiging te krijgen van 'wat ze denkt'. Hij
geeft haar die bevestiging echter niet zo maar: Grey en Chongming sluiten
een deal. Chongming zal Grey de film laten zien waarnaar ze op zoek is, als
ze eerst iets voor hem uitzoekt. Wat ze uit moet zoeken is een geheim, dat
in handen is van de grote yakuza-baas Fuyuki. Genoeg ingrediënten dus voor
spanning en horror, maar ook, en dat is interessanter, voor een geschiedenis
van leven en overleven, van angst en van acceptatie van je gebreken. Waarom
het voor Grey zo belangrijk is dat onwetendheid iets heel anders is dan
slechtheid, wordt pas aan het eind van het boek duidelijk. Een bizarre maar
aangrijpende geschiedenis, bijna óndanks de horrorelementen die erin zijn
verweven.

Ik vond het zo'n goed boek dat ik denk dat ik het nog wel een keer zou willen lezen. Maar ja, wanneer komt dat ervan?
Zet het dus toch maar neer als 'beschikbaar', in afwachting of er iemand om komt...

Dit boek gaat morgen mee naar de meeting in Castricum voor Anyrock.
Omdat ik indertijd erg van dit boek onder de indruk was, heb ik het afgelopen week nogmaals gelezen. Ik vond het wel weer een goed boek, zeker het begin, waarin je leest over de inval op Nanking en over hoe de hoofdpersoon in Tokio werkt in een club. Ook was het wel leuk om vooruitwijzingen naar de plot te herkennen. De plot zelf viel uiteindelijk echter een beetje tegen: wel erg gruwelijk en vergezocht. Ongetwijfeld vond ik dat de vorige keer dat ik het boek las ook, maar nu heb ik inmiddels meer van Mo Hayder gelezen en weet ik dat dat één van haar 'dingen' is. Dat maakt haar voor mij helaas toch een wat mindere schrijfster: Tokio blijft kwalitatief prima staan, en de detectives zijn goed leesvoer, maar Duivelswerk vond ik weinig om het lijf hebben. Het is dus maar afwachten of ze nog eens iets op het niveau van Tokio schrijft. En in ieder geval hoop ik dat Anyrock van dit toch zeker intrigerende boek zal genieten.

Ben hier na Vogelman gruwelijk benieuwd naar...

Een totaal ander boek dan bijv. Vogelman, inderdaad. Het verhaal komt traag, bijna sluipend op gang. Er worden wel zaken aangestipt, maar je tast lang in het duister. Wat hebben de verhalen van de oude man en de jonge vrouw met elkaar van doen?
Pas in het laatste deel wordt het een pageturner.
Boek dat blijft haken in je hoofd.

WILD RELEASE NOTES:

Mee naar de meeting.

Meegenomen na de meeting. Ik twijfelde om het mee te nemen.
Ik heb het boek vogelman in huis, nog niet gelezen.
Het wordt ook gelijk een langzame doorgeefray;
- Korenwolf
- Smitjes

De triller kwam langzaam op gang. Vond het wel pretting dat heden en verleden zich afwisselden in de hoofdstukken, alleen op het laatst begon dat te irriteren toen ik helemaal in het verhaal van de 'ik'-persoon zat (ik weet haar naam zo niet eens).
Het boek gaat over een paar weken mee naar Castricum voor de volgende lezer

Dit boek gaat mee naar de meeting in Castricum voor Korenwolf

Dit boek lag voor me klaar, ben benieuwd.
Bedankt!

In 2 dagen uitgelezen, spannend met inderdaad lugubere elementen erin. Maar niet zo dat ik het boek weg wilde leggen, het hoorde er wel bij. Ik had nog niets van Mo Hayder gelezen en was toch wel verrast door dit boek.
Volgens het briefje voorin en de JE van heidy75 wil smitjes dit boek ook lezen, het gaat dus mee naar Best zondag.

Dit boek gaat mee naar de nieuwjaarsmeeting voor smitjes. Zij wilde dit boek ook graag een keer lezen.
veel leesplezier!

het boek lag op me te wachten bij de nieuwjaarsmeeting. Ik zi allemaal goede boekberichten, dus ik denk dat het boek niet te lang blijft liggen.

Te vinden in de minibieb aan de Hindelaan 7.
Voor de vinder veel leesplezier !