Pas wanneer hij in Parijs woont, kan de verteller in Riem schrijven over het Arabische bergdorp waar hij is opgegroeid. De kinderen hebben er geen geboortejaar, alle jongens dragen een riem en een mes, poëzie en zang staan er in hoog aanzien.
De wereld verandert echter snel door de komst van een school. Kinderen leren nieuwe woorden en begrippen. Ze gaan studeren in de stad, en velen vertrekken naar een ver buitenland.
In het dorp is de oude Hizaam door zijn kennis van het verleden de ziel. De verteller wordt zijn verre opvolger. Deze heeft immers de wereld van twee kanten leren bezien: Arabisch, van achter naar voor, en Frans, van voor naar achter.