Zwarte Trui
1 journaler for this copy...
Jorge Zepeda Patterson – Zwarte trui
Uit de opruimbak pakte ik deze titel er snel uit. De wielrenner op de voorkant is onherkenbaar, de zwarte trui refereert aan het feit dat de Tour niet meer dan de context is. Toch maar meegenomen. Vaak verdwijnen dit soort boeken bij mij dan in de boekenkast om daar 8, 12 of 17 jaar later pas weer uitgehaald te worden. Soms om te lezen, een enkele keer om te concluderen dat ik het beter niet had kunnen kopen. Nu besloot ik een week later om het boek mee te nemen, toen ik naar Spanje reisde om stagiaires te bezoeken. Reistijd is veel leestijd. Wachtrijen, afspraken die te laat komen, trein en vliegtuig, het boek komt vaak uit de rugzak.
Na anderhalf hoofdstuk ging bij mij een lampje branden. Net als bij De Kopgroep van Mart Smeets zou het leuk zijn om de hoofdpersonen te ontleden en te zien wie de schrijver daadwerkelijk op zijn netvlies had toen hij het boek schreef. Maar al snel besloot ik dat dat weinig zin zou hebben, het wielrennen was duidelijk bijzaak. De titel ‘wielerthriller’ op de voorkant had me moeten waarschuwen.
Natuurlijk hebben de hoofdstukken de titels van etappes. Mooiere eenheid bestaat niet. Maar al snel kwam ik ook tot de conclusie dat ik het wielerdeel niet al te serieus moest nemen. De hoofdpersoon Marc Moreau, Frans-Colombiaans, is de meesterknecht van meervoudig Tourwinnaar Steve Panata. Zelf is hij een van de beste klimmers, maar niet de persoon om het kopmanschap op te eisen. Maar hij wordt ongewild toch de hoofdpersoon in het verhaal. Zijn achtergrond in het Franse leger zorgt er voor dat zijn hulp wordt ingeroepen om in het peloton te onderzoeken wie er achter een aantal vreemde gebeurtenissen zit. Een zelfmoord van een renner waarvan veel twijfel bestaat op het zelfmoord was. Een ongeluk dat toevallig een andere renner uitschakelt.
Zo krijgen we twee verhalen. Moordaanslagen, verdenkingen, onderzoeken, veel wisselende coalities naast het verhaal van de Tour zelf. Ploegen die samenspannen, renners die lijken te profiteren van de gebeurtenissen om de Tour heen. Op een derde van het boek was alle geloofwaardigheid verdwenen. De Tour win je in bed beweerde Joop Zoetemelk. Onze hoofdpersoon praat alle avonden met politieagenten, vertrouwelingen, ploegleiders, pers en zijn vriendin. Alsof er niet de volgende dag weer een zware etappe op het spel staat. In no-time heeft hij een verdachte, zonder daarvoor enig concreet bewijs te vinden. Maar na een gesprek met een journalist denkt hij er weer heel anders over.
Ondertussen ontwikkelt de Tour zich ook nog eens onlogisch, met blokkades na demarrages, vreemde coalities, ook daar is de geloofwaardigheid weg. Al met al had ik allang de conclusie getrokken dat dit geen memorabel boek is. Toch las ik het uit. Ten eerste had ik geen ander boek bij me. Daarbij boeide me het toch. Ik wilde weten hoe het afliep. Wie de Tour zou winnen, wie de dader achter de aanslagen is. Vreemde paradox. Misschien niet te serieus nemen, gewoon lezen als tussendoortje, want dat was het ook.
Citaat: “De laatste dag in de Pyreneeën was de ergste van allemaal: twee zeer zware bergen van de eerste categorie en aan het einde de ongenadige beklimming naar het Plateau de Beille, een col van de buitencategorie. Volgens de overlevering werden de bergen in categorieën ingedeeld al naargelang de versnelling waarmee een Citroën 2CV ertegenop kon komen: cols van de vierde categorie, de gemakkelijkste, werden zo genoemd omdat de auto van weleer in zijn vierde versnelling een dergelijke berg op kon rijden. En zo verder tot de zwaarste, een berg van de eerste categorie, die alleen op kwam als je de auto in de eerste versnelling zette. Logischerwijs moest je voor een beklimming van de buitencategorie de motor van je Citroën afzetten en hem door een span ossen naar boven laten trekken; ik neem aan dat ik het span ossen was dat Steve naar boven sleepte.” (p.120)
Nummer: 22-039
Titel: Zwarte Trui (Muerte contrarreloj)
Auteur: Jorge Zepeda Patterson
Taal: Nederlands (Spaans)
Jaar: 2018
# Pagina’s: 344 (9301)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-90-452-1259-3
Uit de opruimbak pakte ik deze titel er snel uit. De wielrenner op de voorkant is onherkenbaar, de zwarte trui refereert aan het feit dat de Tour niet meer dan de context is. Toch maar meegenomen. Vaak verdwijnen dit soort boeken bij mij dan in de boekenkast om daar 8, 12 of 17 jaar later pas weer uitgehaald te worden. Soms om te lezen, een enkele keer om te concluderen dat ik het beter niet had kunnen kopen. Nu besloot ik een week later om het boek mee te nemen, toen ik naar Spanje reisde om stagiaires te bezoeken. Reistijd is veel leestijd. Wachtrijen, afspraken die te laat komen, trein en vliegtuig, het boek komt vaak uit de rugzak.
Na anderhalf hoofdstuk ging bij mij een lampje branden. Net als bij De Kopgroep van Mart Smeets zou het leuk zijn om de hoofdpersonen te ontleden en te zien wie de schrijver daadwerkelijk op zijn netvlies had toen hij het boek schreef. Maar al snel besloot ik dat dat weinig zin zou hebben, het wielrennen was duidelijk bijzaak. De titel ‘wielerthriller’ op de voorkant had me moeten waarschuwen.
Natuurlijk hebben de hoofdstukken de titels van etappes. Mooiere eenheid bestaat niet. Maar al snel kwam ik ook tot de conclusie dat ik het wielerdeel niet al te serieus moest nemen. De hoofdpersoon Marc Moreau, Frans-Colombiaans, is de meesterknecht van meervoudig Tourwinnaar Steve Panata. Zelf is hij een van de beste klimmers, maar niet de persoon om het kopmanschap op te eisen. Maar hij wordt ongewild toch de hoofdpersoon in het verhaal. Zijn achtergrond in het Franse leger zorgt er voor dat zijn hulp wordt ingeroepen om in het peloton te onderzoeken wie er achter een aantal vreemde gebeurtenissen zit. Een zelfmoord van een renner waarvan veel twijfel bestaat op het zelfmoord was. Een ongeluk dat toevallig een andere renner uitschakelt.
Zo krijgen we twee verhalen. Moordaanslagen, verdenkingen, onderzoeken, veel wisselende coalities naast het verhaal van de Tour zelf. Ploegen die samenspannen, renners die lijken te profiteren van de gebeurtenissen om de Tour heen. Op een derde van het boek was alle geloofwaardigheid verdwenen. De Tour win je in bed beweerde Joop Zoetemelk. Onze hoofdpersoon praat alle avonden met politieagenten, vertrouwelingen, ploegleiders, pers en zijn vriendin. Alsof er niet de volgende dag weer een zware etappe op het spel staat. In no-time heeft hij een verdachte, zonder daarvoor enig concreet bewijs te vinden. Maar na een gesprek met een journalist denkt hij er weer heel anders over.
Ondertussen ontwikkelt de Tour zich ook nog eens onlogisch, met blokkades na demarrages, vreemde coalities, ook daar is de geloofwaardigheid weg. Al met al had ik allang de conclusie getrokken dat dit geen memorabel boek is. Toch las ik het uit. Ten eerste had ik geen ander boek bij me. Daarbij boeide me het toch. Ik wilde weten hoe het afliep. Wie de Tour zou winnen, wie de dader achter de aanslagen is. Vreemde paradox. Misschien niet te serieus nemen, gewoon lezen als tussendoortje, want dat was het ook.
Citaat: “De laatste dag in de Pyreneeën was de ergste van allemaal: twee zeer zware bergen van de eerste categorie en aan het einde de ongenadige beklimming naar het Plateau de Beille, een col van de buitencategorie. Volgens de overlevering werden de bergen in categorieën ingedeeld al naargelang de versnelling waarmee een Citroën 2CV ertegenop kon komen: cols van de vierde categorie, de gemakkelijkste, werden zo genoemd omdat de auto van weleer in zijn vierde versnelling een dergelijke berg op kon rijden. En zo verder tot de zwaarste, een berg van de eerste categorie, die alleen op kwam als je de auto in de eerste versnelling zette. Logischerwijs moest je voor een beklimming van de buitencategorie de motor van je Citroën afzetten en hem door een span ossen naar boven laten trekken; ik neem aan dat ik het span ossen was dat Steve naar boven sleepte.” (p.120)
Nummer: 22-039
Titel: Zwarte Trui (Muerte contrarreloj)
Auteur: Jorge Zepeda Patterson
Taal: Nederlands (Spaans)
Jaar: 2018
# Pagina’s: 344 (9301)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-90-452-1259-3
