Het zure leven van Bart Zoet
1 journaler for this copy...
Gijs Zandbergen – Het zure leven van Bart Zoet
Volgens mij is dit een van de laatste boeken die ik kocht bij Kruimeltje, mijn destijds favoriete tweedehandszaak. Een paar jaar later was meer dan de helft van de boeken verdwenen en was er een koffiecounter. Het begin van het onvermijdelijke einde dat kort naar na natuurlijk kwam.
Eerlijk gezegd kende ik Bart Zoet niet. Gijs Zandbergen wel. Het levensverhaal van de hardrijder Zoet is interessant. Opgroeien tussen de kassen, vader gek van koers, zoon die hard kan fietsen. Zo hard dat hij veel won, gewoon door de kop te nemen en niet meer af te geven. Een nuttige kracht in de ploegentijdrit, in Tokio 1964 won hij dan ook Olympisch goud. Daar moest hij wel voor leren samenwerken, voordien reed hij zijn ploeggenoten naar de kloten, dat was niet goed voor het resultaat.
Als prof won hij minder, daar kon men hem volgen en profiteren. Dat was mentaal best lastig. Niet meer de beste zijn, niet meer winnen wanneer het uitkwam. Natuurlijk volgde er verval. Drank. Verwaarlozing. Een scheiding. Stoppen met wielrennen. Opkrabbelen. Succesvol café. Zelf je beste klant. Enzovoort. Ach ja, het verhaal is best voorspelbaar.
Zandbergen groeide op in de buurt van Zoet, tien jaar later. Ik gok dat hij als jochie een fascinatie heeft ontwikkeld voor de beste renner van de streek. Misschien hem wel gezien, langs de kant van een criterium. Later als journalist hem sprak, nog later besloot dat diens levensverhaal verteld moest worden. Dit boek was het resultaat.
Citaat: “Op 27-jarige leeftijd verdween Zoet geruisloos uit de actieve wielersport. Hij had in 1970 zo weinig van zich laten zien dat zijn naam niet eens werd vermeld in het rijtje van gestopte profrenners dat Wielersport aan het eind van elk seizoen publiceerde. Twaald maanden ervoor had hij daar nog mee gezeten. Nu niet meer.” (p.111)
Nummer: 22-028
Titel: Het zure leven van Bart Zoet
Auteur: Gijs Zandbergen
Taal: Nederlands
Jaar: 2002
# Pagina’s: 142 (6842)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 90-388-8753-1
Volgens mij is dit een van de laatste boeken die ik kocht bij Kruimeltje, mijn destijds favoriete tweedehandszaak. Een paar jaar later was meer dan de helft van de boeken verdwenen en was er een koffiecounter. Het begin van het onvermijdelijke einde dat kort naar na natuurlijk kwam.
Eerlijk gezegd kende ik Bart Zoet niet. Gijs Zandbergen wel. Het levensverhaal van de hardrijder Zoet is interessant. Opgroeien tussen de kassen, vader gek van koers, zoon die hard kan fietsen. Zo hard dat hij veel won, gewoon door de kop te nemen en niet meer af te geven. Een nuttige kracht in de ploegentijdrit, in Tokio 1964 won hij dan ook Olympisch goud. Daar moest hij wel voor leren samenwerken, voordien reed hij zijn ploeggenoten naar de kloten, dat was niet goed voor het resultaat.
Als prof won hij minder, daar kon men hem volgen en profiteren. Dat was mentaal best lastig. Niet meer de beste zijn, niet meer winnen wanneer het uitkwam. Natuurlijk volgde er verval. Drank. Verwaarlozing. Een scheiding. Stoppen met wielrennen. Opkrabbelen. Succesvol café. Zelf je beste klant. Enzovoort. Ach ja, het verhaal is best voorspelbaar.
Zandbergen groeide op in de buurt van Zoet, tien jaar later. Ik gok dat hij als jochie een fascinatie heeft ontwikkeld voor de beste renner van de streek. Misschien hem wel gezien, langs de kant van een criterium. Later als journalist hem sprak, nog later besloot dat diens levensverhaal verteld moest worden. Dit boek was het resultaat.
Citaat: “Op 27-jarige leeftijd verdween Zoet geruisloos uit de actieve wielersport. Hij had in 1970 zo weinig van zich laten zien dat zijn naam niet eens werd vermeld in het rijtje van gestopte profrenners dat Wielersport aan het eind van elk seizoen publiceerde. Twaald maanden ervoor had hij daar nog mee gezeten. Nu niet meer.” (p.111)
Nummer: 22-028
Titel: Het zure leven van Bart Zoet
Auteur: Gijs Zandbergen
Taal: Nederlands
Jaar: 2002
# Pagina’s: 142 (6842)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 90-388-8753-1
