De verrekijker
1 journaler for this copy...
Kees van Kooten – De verrekijker
In Coronatijd begon ik met een index van mijn boekverslagen. Gewoon, omdat het kan. Tot mijn eigen verbazing las ik in twintig jaar tijd maar twee boeken van Kees van Kooten. Ik weet zeker dat ik er veel meer heb gelezen, maar dat is dan blijkbaar vorige eeuw geweest, toen ik nog niet blogde.
Al een tijdje verheugde ik me op het Boekenweekgeschenk van Van Kooten. Zo veel zelfs, dat het jammer was om te lezen. Soms is de voorpret minstens zo leuk, zo niet leuker. Want eenmaal gelezen, kun je nooit meer verrast worden.
Toch las ik deze zomer ook deze titel, vrij snel zelfs. Niet gek, Boekenweekgeschenken zijn altijd net onder de 100 bladzijden. En gelukkig werd ik niet teleurgesteld, zoals vaak wel het geval is met deze gratis titels, waar ik er in de loop der jaren tientallen van moet hebben gelezen. De stijl van Kees van Kooten is herkenbaar, keert al snel terug in dit verhaal.
Tussen de papieren van zijn vader vindt hij een brief, waarin wordt gesproken over een ingevorderde verrekijker. Is dit de kijker die de schrijver nog steeds in zijn bezit heeft? En waarom heeft zijn vader die, weliswaar in oorlogstijd, maar tegen zijn persoonlijkheid in, gevorderd.
De vraag is kort, de zoektocht is lang. Niet alleen naar de nabestaanden van de bewuste eigenaar, de schrijver van de brief, maar ook naar hoe goed hij zijn vader eigenlijk kende. En door het zo persoonlijk te maken, is er een heel boek te schrijven over wat voor een ander een anekdote zou zijn geworden.
Daar schuilt de kracht van Kees van Kooten. Niet een verhaal melken, maar juist door zo gedetailleerd op vele punten in te gaan, door de conclusies over de tijd te tillen, door de vergelijking met zijn eigen huidige leven, is het een diep maar toch licht verhaal, natuurlijk in prachtige taal beschreven door de auteur. Waren alle Boekenweekgeschenken maar zo mooi en representatief voor het werk van de schrijver.
Citaat: “Wat dit laatste betreft heb ik nog een vriendelijk verzoekje: mogen grootouders in den vreemde alstublieft gewone onbewerkte foto’s van hun kleinkinderen krijgen toegezonden, liefst in zwart-wit, maar in elk geval niet vervreemdend gepimpt in zogenaamd nostalgische kleuren? (p.44)
Nummer: 20-096
Titel: De verrekijker
Auteur: Kees van Kooten
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 99 (19705)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-596-5191-3
Meer Verrekijker:
Scholieren
Hebban
Wikipedia
Meer van Kooten op gerbie.nl:
Letterlust
Hilaria
In Coronatijd begon ik met een index van mijn boekverslagen. Gewoon, omdat het kan. Tot mijn eigen verbazing las ik in twintig jaar tijd maar twee boeken van Kees van Kooten. Ik weet zeker dat ik er veel meer heb gelezen, maar dat is dan blijkbaar vorige eeuw geweest, toen ik nog niet blogde.
Al een tijdje verheugde ik me op het Boekenweekgeschenk van Van Kooten. Zo veel zelfs, dat het jammer was om te lezen. Soms is de voorpret minstens zo leuk, zo niet leuker. Want eenmaal gelezen, kun je nooit meer verrast worden.
Toch las ik deze zomer ook deze titel, vrij snel zelfs. Niet gek, Boekenweekgeschenken zijn altijd net onder de 100 bladzijden. En gelukkig werd ik niet teleurgesteld, zoals vaak wel het geval is met deze gratis titels, waar ik er in de loop der jaren tientallen van moet hebben gelezen. De stijl van Kees van Kooten is herkenbaar, keert al snel terug in dit verhaal.
Tussen de papieren van zijn vader vindt hij een brief, waarin wordt gesproken over een ingevorderde verrekijker. Is dit de kijker die de schrijver nog steeds in zijn bezit heeft? En waarom heeft zijn vader die, weliswaar in oorlogstijd, maar tegen zijn persoonlijkheid in, gevorderd.
De vraag is kort, de zoektocht is lang. Niet alleen naar de nabestaanden van de bewuste eigenaar, de schrijver van de brief, maar ook naar hoe goed hij zijn vader eigenlijk kende. En door het zo persoonlijk te maken, is er een heel boek te schrijven over wat voor een ander een anekdote zou zijn geworden.
Daar schuilt de kracht van Kees van Kooten. Niet een verhaal melken, maar juist door zo gedetailleerd op vele punten in te gaan, door de conclusies over de tijd te tillen, door de vergelijking met zijn eigen huidige leven, is het een diep maar toch licht verhaal, natuurlijk in prachtige taal beschreven door de auteur. Waren alle Boekenweekgeschenken maar zo mooi en representatief voor het werk van de schrijver.
Citaat: “Wat dit laatste betreft heb ik nog een vriendelijk verzoekje: mogen grootouders in den vreemde alstublieft gewone onbewerkte foto’s van hun kleinkinderen krijgen toegezonden, liefst in zwart-wit, maar in elk geval niet vervreemdend gepimpt in zogenaamd nostalgische kleuren? (p.44)
Nummer: 20-096
Titel: De verrekijker
Auteur: Kees van Kooten
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 99 (19705)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-596-5191-3
Meer Verrekijker:
Scholieren
Hebban
Wikipedia
Meer van Kooten op gerbie.nl:
Letterlust
Hilaria
