Μ' αυτό το βιβλίο ξεπληρώνω ένα χρέος στον εαυτό μου. Λέω πράγματα που χρόνια ήθελα να πω, αλλά δεν είπα. Δεν στέλνω τυχαία καμιά επιστολή. Όλες οι επιστολές περιέχουν τουλάχιστον έναν προσωπικό λόγο. Ι αυτό είναι ακριβώς το σημείο που κάνει τούτο το βιβλίο μοναδικό. Έγραψα γράμματα και τα στέλνω. Στον καθένα από τους παραλήπτες είχα και κάτι να του πω που ίσως δεν το' ξερε. Ή δεν το θυμόταν. Ή ήθελε να το ξεχάσει. Τα είκοσι έξι γράμματα απευθύνονται στους: Χαράλαμπο Τσιριμονάκη, Μαρία Ρεζάν, Μαλβίνα Κάραλη, Μελίνα Μερκούρη, Δημήτρη Παπαμιχαήλ, Αντώνη Σαμαράκη, Οδυσσέα Ελύτη, Άλκη Στέα, Έμιλ Ζάτοπεκ, Δημήτρη Χορν, Κώστα Πρετεντέρη, Έλλη Λαμπέτη, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Φρέντυ Γερμανό, Παναγιώτη Κανελλόπουλο, Ελένη Βλάχου, Μάνο Χατζιδάκι, Γεώργιο Κανδύλη, Κωνσταντίνο Καραμανλή, Αλέκο Σακελλάριο, Αντώνη Τρίτση, Λυκούργο Κομίνη, Σάββα Κωνσταντόπουλο, Μίτση Κωνσταντάρα και τέλος στον πατέρα μου και στη μάνα μου, ένα γράμμα που τελειώνει έτσι: «Σου στέλνω μηνύματα τακτικά. Τα παίρνεις, ε; τα παίρνεις. Σε φιλώ, αγαπημένη μου. Εμείς θα τα ξαναπούμε σύντομα. Στα όνειρά μας». (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Στα Κάλαντα.