ο "Αιγαίο στις φλόγες" αποτελεί μέρος της γοητευτικής πολύπτυχης "Ιλιάδας" του Βερν. Εποικισμένο με πειρατές, φιλέλληνες, νησιώτες καπεταναίους και ηρωικές κόρες, αναδεικνύει το φλογερό φιλελληνισμό του συγγραφέα, που γνώρισε τη Μεσόγειο από τα ταξίδια του και επέλεξε τα γαλανά νερά της ως θέατρο μιας, μέχρις εσχάτων, σύγκρουσης για έναν ακόμη ευγενή σκοπό: την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού. Βέβαια, το "Ελληνικό Αρχιπέλαγος", η Κρήτη, η Σαντορίνη, η Κάρπαθος, δεν είναι η πρώτη φορά που εμφανίζονται στο έργο του συγγραφέα -αρκεί να θυμηθούμε ότι στις "Είκοσι χιλιάδες λεύγες υπό την θάλασσα" ο Βερν αναφέρεται στον Αριστοτέλη και τον Βιργίλιο και τον Πλίνιο, και μιλάει διά μακρών για την ηφαιστειακή δραστηριότητα του υποθαλάσσιου χώρου του νοτιοανατολικού Αιγαίου. Όμως εδώ ο "εκπληκτικός ταξιδευτής" Ιούλιος Βερν είναι ακόμη πιο συγκεκριμένος. Τη νησιωτική Ελλάδα τη γνωρίζει καλά, γι' αυτό και οι περιγραφές του τοπίου και της καθημερινότητας είναι ακριβέστατες. Ταυτόχρονα, φαίνεται να σαγηνεύεται ιδιαίτερα από τη μυθολογία και την αρχαία ιστορία: οι πυκνές αναφορές του σε πρόσωπα και σύμβολα μεταφέρουν κάτι από την έλξη που άσκησε στους ρομαντικούς το αρκαδικό ιδεώδες, και στους διαφωτιστές η ελληνική επινόηση της δημοκρατίας. Φορείς του αρχαιοελληνικού πνεύματος και συνεχιστές της εποποιΐας του είναι οι γενναίοι επαναστατημένοι Έλληνες για τον Βερν, ο οποίος θαυμάζει ειλικρινά την αυτοθυσία τους και πιστεύει βαθιά στον αγώνα του αλυτρωτισμού. Όμως στο βιβλίο του δεν επιφυλάσσει σημαντικό ρόλο μόνο στους άνδρες, αλλά και στις γυναίκες εξίσου, αποτινάσσοντας έτσι έναν ακόμη αβασάνιστο χαρακτηρισμό, αυτόν του μισογύνη: οι Ελληνίδες του βιβλίου, μητέρες και κόρες, είναι προικισμένες με χάρη αλλά και γενναιοφροσύνη η μάνα, μάλιστα, δεν διστάζει να καταραστεί το γιο που πολεμάει με το μέρος του Τούρκου, προδίδοντας την ελληνική υπόθεση, πριν ριχτεί στον αγώνα, εμπνευσμένη από το ηρωικό παράδειγμα μιας Μπουμπουλίνας και μιας Μαντώς Μαυρογένους.
Το "Αιγαίο στις φλόγες" είχε, εκτός από τη λογοτεχνική, και την πολιτική σημασία του. Καθώς σημειώνει ο μεταφραστής Δημήτρης Παντελοδήμος στο σύντομο, αλλά κατατοπιστικό σημείωμά του, "στην πιο κρίσιμη περίοδο του ΙΘ' αιώνα για την ελληνική εξωτερική πολιτική και τις αλυτρωτικές διεκδικήσεις, εξυμνώντας τη συμμετοχή των Φιλελλήνων στον Αγώνα του '21, ο Ιούλιος Βερν υπενθύμιζε στο αναγνωστικό κοινό το χρέος των Ευρωπαίων προς την κοιτίδα του δυτικού πολιτισμού. Ετσι η φωνή του ενώθηκε μαζί με εκείνες άλλων εκλεκτών εκπροσώπων της ευρωπαϊκής διανόησης που ανέστρεψαν το δυσμενές κλίμα και συνέβαλαν στην ανάκαμψη του Φιλελληνισμού με επίκεντρο τη διοργάνωση των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα το 1896". Δεν είναι δα και μικρή μια τέτοια συμβολή. (ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΧΙΝΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ, 26/5/2006)

JAMAIS, Nicolas Starkos, tu ne remettras le pied dans la maison du père !...Jamais ! "
Qui ose s'adresser, en ces termes, au plus sanguinaire pirate de la Méditerranée, Nicolas Starkos, qui sème la terreur et la mort sur toutes les côtes du continent et des îles de la Grèce ?
C'est sa propre mère, Andronika, qui lutte farouchement contre les Turcs pour libérer le sol grec.
Nicolas Starkos, protégé des occupants, grand pourvoyeur des marchés d'esclaves d'Orient et d'Afrique, recule et fuit devant la colère d'une femme.
Dans l'archipel ravagé par la guerre et le brigandage, cette malédiction poursuivra le pirate jusqu'au combat final...