Rinkeldekink
9 journalers for this copy...
Hallo vinder, welkom bij Bookcrossing.
Gefeliciteerd je hebt een zwerfboek gevonden !
Ik hoop dat je het een leuk boek vindt en dat je het boek weer verder laat reizen. Als je het weer loslaat, maak dan release notes zodat ik het boek kan volgen op zijn reis.
Meer tips en informatie vind je op www.bookcrossing.nl
Gefeliciteerd je hebt een zwerfboek gevonden !
Ik hoop dat je het een leuk boek vindt en dat je het boek weer verder laat reizen. Als je het weer loslaat, maak dan release notes zodat ik het boek kan volgen op zijn reis.
Meer tips en informatie vind je op www.bookcrossing.nl
Van Arjan voor BC, waarvoor dank.
Dit boek doet mee aan de november uitdaging van creativeChaos.In september 2015 kreeg Martine Bijl een hersenbloeding. Na haar langdurige herstel in een revalidatiecentrum waar zij vrijwel alles opnieuw moest leren, bracht ze nog enkele maanden door in een ziekenhuis. Haar taalvermogen bleef onaangetast. Over partners en therapeuten, over welzijnstaal, over de valklas en de ergotherapie, over angsten en wanen, over hoe het voelt als iemand anders in je brein is gekropen en daar de boel dreigt over te nemen – schrijft ze indringend, eerlijk, met wrange humor, zonder opsmuk en daardoor indrukwekkend.
Journal Entry 4 by 
Camperfan
at Zuivelweg in Ruurlo, Gelderland Netherlands on Saturday, November 23, 2019
Camperfan at Zuivelweg in Ruurlo, Gelderland Netherlands on Saturday, November 23, 2019
Released 4 yrs ago (11/25/2019 UTC) at Zuivelweg in Ruurlo, Gelderland Netherlands
WILD RELEASE NOTES:
In de brievenbus naar creativeChaos, als begin van een RAY.
Journal Entry 5 by 
creativeChaos
at Groningen, Groningen Netherlands on Wednesday, November 27, 2019
creativeChaos at Groningen, Groningen Netherlands on Wednesday, November 27, 2019
Dank Camperfan, dat je van dit boek een RAY wilt maken, ik sta al maanden bij de bieb op de reserveerlijst, maar het komt maar niet. Nu dus zomaar in mijn brievenbus, met een heel lief en teder kaartje erbij. Ik ben nog even bezig in een ander boek, en dan gaat Martine alle aandacht krijgen....
Indrukwekkend boek, in weinig woorden veel zeggen. Verdrietig ook, nu we de afloop kennen. Wat is deze vrouw streng geweest voor zichzelf, en wat triest haar levenseinde...
Dit boek heb ik bij Violoncellix in de brievenbus gedeponeerd. Veel leesgenoegen...
Dankjewel creativechaos voor dit boekje in onze brievenbus, en Camperfan voor het starten van deze bookray!
Mrs violoncellix-guitarrix heeft het boekje al gelezen tijdens de vlucht naar Portugal en de eerste dag hier op ons vakantie-adres. Ik zal haar vragen of ze een journal entry zou willen schrijven.
Mrs violoncellix-guitarrix heeft het boekje al gelezen tijdens de vlucht naar Portugal en de eerste dag hier op ons vakantie-adres. Ik zal haar vragen of ze een journal entry zou willen schrijven.
Mrs. Violoncellix-Guitarrix: 'Dit boekje bestaat uit 29 korte columnachtige schetsen. Dat was wat Martine Bijl na haar hersenbloeding in ieder geval nog kon schrijven. Martine beschrijft hoe ze tijdens haar gewoonlijke yoga-oefeningen een aanval krijgt en nooit meer de oude wordt. Niets van wat gewoon was, voelt nog gewoon. Ze probeert uit alle macht te doen alsof er niets is gebeurd, maar dat lukt matig. Bovendien leiden de gevolgen van de hersenbloeding tot een zeer ernstige depressie, waarvoor ze op een psychiatrische afdeling moet worden opgenomen. Daar is ook een meisje met een hulphond. Het meisje is niet blind: de hond dient om
"haar rust te geven als ze bang of in de war was. Dan ging de hond op bed naast haar liggen, dicht tegen haar aan, om haar rustig te maken en te beschermen tegen nachtelijke angsten. Toen ik dat hoorde, kon ik wel huilen."
Alles raakt Martine diep en dat proces maak je met haar mee. Het boekje biedt geen hoop, het is vooral treurig. Je kunt in de stijl lezen dat Martine Bijl niet meer zo scherp was als ze ooit is geweest. En wie herinnert zich haar niet in haar gloriejaren? Voor mij is ze een baken uit mijn jeugd. Een grappige, rechtstreekse, spontane figuur van de televisie, die toen nog maar twee zenders telde: Nederland 1 en Nederland 2. Zo blond zou ik nooit worden, maar hopelijk wel zo geestig en direct. Martine Bijl is niet meer, ze is maar 71 geworden. Zo jammer. Maar in ieder geval is er dit boekje.
"haar rust te geven als ze bang of in de war was. Dan ging de hond op bed naast haar liggen, dicht tegen haar aan, om haar rustig te maken en te beschermen tegen nachtelijke angsten. Toen ik dat hoorde, kon ik wel huilen."
Alles raakt Martine diep en dat proces maak je met haar mee. Het boekje biedt geen hoop, het is vooral treurig. Je kunt in de stijl lezen dat Martine Bijl niet meer zo scherp was als ze ooit is geweest. En wie herinnert zich haar niet in haar gloriejaren? Voor mij is ze een baken uit mijn jeugd. Een grappige, rechtstreekse, spontane figuur van de televisie, die toen nog maar twee zenders telde: Nederland 1 en Nederland 2. Zo blond zou ik nooit worden, maar hopelijk wel zo geestig en direct. Martine Bijl is niet meer, ze is maar 71 geworden. Zo jammer. Maar in ieder geval is er dit boekje.
Violoncellix: Nu heb ik dit boekje zelf ook gelezen. Ik ben dankbaar dat ik het gelezen heb. Maar wat een narigheid heeft Martine Bijl mee moeten maken na de hersenboeding.
Een citaat:
Er woont een vreemd wezen in mij. Toen ik een kale plek op mijn hoofd had en de deur openstond naar mijn brein, is hij erin gekropen. Sindsdien ben ik me bewust van wat zich in mijn kop bevindt. Ik ken mijn hersens niet, ik heb er nooit over nagedacht. Ik weet ook niet wie de bezoeker is, ik heb hem niet uitgenodigd. Hij betekent chaos, maar ik noem hem anders, omdat ik op die manier bang voor hem ben. Wie je een naam geeft, daar moet je vriendschap mee kunnen sluiten, als met een huisdier. Daarom heet hij nu E.T., naar de buitenaardse oudemannetjespuber in de film van Steven Spielberg.
En meteen weet ik hoe hij eruitziet. (...)
Hij trekt mijn lichaam aan als een jas. Hij steekt zijn lange armen diep in de mijne en krabbelt en schraapt in het vlees onder mijn huid, die dunner is dan papier. Ik voel zijn knokige vingers met het afgeplatte bovenste kootje. Het lukt me haast niet om iets op te pakken en als ik het eenmaal vast heb, dwingt hij mij om het vast te houden. Een stuk bestek, een tandenborstel, ik kom er niet vanaf.
Een citaat:
Er woont een vreemd wezen in mij. Toen ik een kale plek op mijn hoofd had en de deur openstond naar mijn brein, is hij erin gekropen. Sindsdien ben ik me bewust van wat zich in mijn kop bevindt. Ik ken mijn hersens niet, ik heb er nooit over nagedacht. Ik weet ook niet wie de bezoeker is, ik heb hem niet uitgenodigd. Hij betekent chaos, maar ik noem hem anders, omdat ik op die manier bang voor hem ben. Wie je een naam geeft, daar moet je vriendschap mee kunnen sluiten, als met een huisdier. Daarom heet hij nu E.T., naar de buitenaardse oudemannetjespuber in de film van Steven Spielberg.
En meteen weet ik hoe hij eruitziet. (...)
Hij trekt mijn lichaam aan als een jas. Hij steekt zijn lange armen diep in de mijne en krabbelt en schraapt in het vlees onder mijn huid, die dunner is dan papier. Ik voel zijn knokige vingers met het afgeplatte bovenste kootje. Het lukt me haast niet om iets op te pakken en als ik het eenmaal vast heb, dwingt hij mij om het vast te houden. Een stuk bestek, een tandenborstel, ik kom er niet vanaf.
dank voor het sturen violoncellix, en het rayen Camperfan. Ik ga het gauw lezen. Ik heb overigens geen flauw idee of het na mij nog naar iemand toe moet of dat ik de laatste in de 'ray' ben.
Journal Entry 12 by 
oehoeboeroe
at Amsterdam, Noord-Holland Netherlands on Wednesday, March 11, 2020
oehoeboeroe at Amsterdam, Noord-Holland Netherlands on Wednesday, March 11, 2020
wat een treurig boekje vond ik dit. Gelukkig was het niet zo dik, maar duidelijk is wel dat martine bijl zichzelf helemaal kwijt was na haar hersenbloeding. Droef........
ik zal het binnenkort doorgeven aan Hendrickje.
ik zal het binnenkort doorgeven aan Hendrickje.
Journal Entry 13 by oehoeboeroe at Amsterdam, Noord-Holland Netherlands on Wednesday, March 18, 2020
oehoeboeroe at Amsterdam, Noord-Holland Netherlands on Wednesday, March 18, 2020
net bij een volgende lezer(es) van deze ring in de brievenbus gedaan. Gezien de corona-crisis maar geen persoonlijke overhandiging met een kopje thee ergens :-(
Dank je Camperfan, voor het ray-en en dank je Oehoe, voor het in de bus gooien. Na 24 uur in quarantaine heb ik het boek er nu bij gepakt.
Ik vond het zo vrolijk klinken: Rinkeldekink! Dat leek me wel iets voor mij. Maar na het lezen van alle sombere entry's in deze COVID-19-tijd heb ik al gegeten en gedronken.... Geen Rinkeldekink voor mij! Ik hoor graag , wat ik er nu mee mag doen. Zonder bericht cross ik het door op Castricum.
Ik vond het zo vrolijk klinken: Rinkeldekink! Dat leek me wel iets voor mij. Maar na het lezen van alle sombere entry's in deze COVID-19-tijd heb ik al gegeten en gedronken.... Geen Rinkeldekink voor mij! Ik hoor graag , wat ik er nu mee mag doen. Zonder bericht cross ik het door op Castricum.
Hoog tijd weer eens verder te reizen....
Ik ben begonnen alle boeken te versturen die in een soort van vergetelheid wachten op het inmiddels wat mythisch wordende "Castricum".....!
Ik ben begonnen alle boeken te versturen die in een soort van vergetelheid wachten op het inmiddels wat mythisch wordende "Castricum".....!
Dank je wel Hendrickje! Het boek (+ bonusboek, waarvoor ook dank) is vandaag ontvangen. Ik ga er gauw in beginnen.
Net als de vorige meelezers aan deze ray vond ik het voornamelijk een treurig boekje. De onmacht van Martine Bijl spat van elke bladzijde. Mijn moeder heeft ooit een hersenbloeding gehad maar ik kan me deze treurigheid van haar niet herinneren. Maar goed; de ene hersenbloeding is de andere niet, natuurlijk.
Wel goed om zo'n inkijkje te krijgen in wat de gevolgen zijn van een hersenbloeding. En Martine Bijl is superstreng voor zichzelf, vind ik. Ze had wel wat barmhartiger naar zichzelf mogen kijken. En dan vraag ik me af: was ze ook zo vóór die tijd?
Het boekje reist verder naar Fifna. Voorzover ik weet zijn er hierna geen meelezers meer.
Veel leesplezier Fifna!
Wel goed om zo'n inkijkje te krijgen in wat de gevolgen zijn van een hersenbloeding. En Martine Bijl is superstreng voor zichzelf, vind ik. Ze had wel wat barmhartiger naar zichzelf mogen kijken. En dan vraag ik me af: was ze ook zo vóór die tijd?
Het boekje reist verder naar Fifna. Voorzover ik weet zijn er hierna geen meelezers meer.
Veel leesplezier Fifna!
Ontvangen, dank je wel Joanazinha!
Dit boek stemt natuurlijk niet vrolijk, maar het wel goed om haar relaas re lezen: indringend, eerlijk en soms met een tikje wrange humor waarbij je de 'oude' Martine toch nog kunt zien.
Bedankt voor het delen, het boek mag nu naar:
Enitnaj
monalisaa
Bedankt voor het delen, het boek mag nu naar:
Enitnaj
monalisaa
Gaat mee naar Tilburg voor Enitnaj.
Van Fifna gekregen tijdens onze hamelastiekjes-vergadering! Gaat even op de te lezen stapel.
Wat een triest relaas, maar zo knap geschreven. Het geeft een indrukwekkende inkijk in iemand hoofd na een hersenbeschadiging. Ik kende wel de varianten waarbij mensen halfzijdig verlamd raken en/of afasie oplopen, dat lijkt me ook verschrikkelijk, maar dit is ook een lijdensweg. In- en intriest. En toch bijzonder om te lezen.
Monalisaa heeft inmiddels laten weten dat ze dit boek ook graag wil lezen, dus de ray gaat nog even verder!
Monalisaa heeft inmiddels laten weten dat ze dit boek ook graag wil lezen, dus de ray gaat nog even verder!
Boek vandaag in de brievenbus van postnl gedaan, op weg naar Monalisaa!
Journal Entry 24 by 
monalisaa
at Rijswijk (ZH), Zuid-Holland Netherlands on Wednesday, April 10, 2024
monalisaa at Rijswijk (ZH), Zuid-Holland Netherlands on Wednesday, April 10, 2024
Vandaag in de brievenbus gevonden.
Bedankt, Camperfan, voor het in omloop brengen van het boek, en bedankt, Enitnaj, voor het toesturen.
Ik ben benieuwd naar Martine's relaas, maar het moet nog even op de MTBR.
Bedankt, Camperfan, voor het in omloop brengen van het boek, en bedankt, Enitnaj, voor het toesturen.
Ik ben benieuwd naar Martine's relaas, maar het moet nog even op de MTBR.
