Z okładki:
Drugi tom trylogii „Wspomnienie o przeszłości Ziemi”, największego w ostatnich latach wydarzenia w światowej fantastyce naukowej, porównywalnego z klasycznymi cyklami „Fundacja” i „Diuna”. Chiński bestseller, który zyskał ogromny rozgłos w USA – w 2015 roku tom pierwszy, Problem trzech ciał , otrzymał nagrodę Hugo dla najlepszej powieści.

Wyobraź sobie wszechświat jako las pełen nieznanych drapieżników. Żeby przetrwać, trzeba pozostać niezauważonym – każda cywilizacja, która się ujawni, zginie.

Ziemia właśnie się ujawniła. Drapieżcy nadciągają.

Mieszkańcy Ziemi nie mogą otrząsnąć się z szoku po odkryciu, że za czterysta lat czeka ich inwazja kosmitów. Ruch na rzecz Ziemskiej Trisolaris został pokonany, ale obcy dzięki sofonom mają dostęp do wszystkich gromadzonych przez ludzi informacji. Tylko to, co się dzieje w ludzkich umysłach, pozostaje przed nimi ukryte. Staje się to bodźcem dla stworzenia programu Wpatrujących się w Ścianę, opracowania tajnych strategii, niemożliwych do rozszyfrowania zarówno dla Trisolarian, jak i dla Ziemian.

Ode mnie:
Oceny dla poszczególnych tomów trylogii będą się różnić. Pierwszy i drugi trzymają poziom i na pewno są warte przeczytania, choćby po to, żeby spojrzeć na świat z innej niż amerykańska strony. Chińskiej propagandy dużo, ale raczej nie więcej niż amerykańskiej w przeciętnym hollywoodzkim blockbusterze.
Zachwytów nad tą powieścią, szczególnie ze strony politycznie poprawnych Amerykanów, jednak nie rozumiem. Autor ustami jednego z protagonistów stwierdza, że milczenie jest najwyższą formą pogardy. I bardzo konsekwentnie milczy np. na temat Indii. W ogóle ich nie ma. Afryka pojawia się, jeśli mnie pamięć nie myli, tylko w trzecim tomie, jako nazwa jednego ze statków (seria nazwana od kontynentów). Poza Chinami liczą się jakoś tam jedynie USA, Europa (zachodnia) i Rosja.
Ogólnie polecam, choćby po to, żeby być na bieżąco (sama z tego powodu przeczytałam).