ΓΥΑΛΙΝΗ ΠΟΛΗ // Ένα λάθος τηλεφώνημα μέσα στη νύχτα θα σταθεί η αφορμή ο συγγραφέας ιστοριών μυστηρίου Ντανιέλ Κουίν να υιοθετήσει μια άλλη ταυτότητα και να εμπλακεί σε μια ιστορία που τον υπερβαίνει.
ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ // Ο Μπλου προσλαμβάνεται από έναν άντρα ονόματι Γουάιτ για να παρακολουθήσει έναν τρίτο άντρα, τον Μπλοκ.
ΤΟ ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΟ ΔΩΜΑΤΙΟ // Ο ήρωας αναλαμβάνει να επιμεληθεί την έκδοση των έργων του καλύτερού του φίλου, Φάνσοου, που εξαφανίζεται δίχως ίχνη και όλοι τον νομίζουν νεκρό. Μόνο που ο Φάνσοου στην πραγματικότητα δεν πέθανε...
Η Τριλογία της Νέας Υόρκης είναι ένα εκπληκτικό και πρωτότυπο Βιβλίο που αποτελείται από τρεις ιστορίες οι οποίες διαπλέκονται αριστοτεχνικά μεταξύ τους. Σε καθεμιά από τις ιστορίες η αναζήτηση στοιχείων από έναν ντετέκτιβ οδηγεί σε εξαιρετικές συμπτώσεις, που ανάγουν τελικά την απλή παρακολούθηση ενός "υπόπτου" σε μια σπουδή της ανθρώπινης συνθήκης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μου συμβαίνει καμιά φορά να βλέπω μια πολύ όμορφη κοπέλα στο δρόμο και να λέω σ΄αυτόν που σέρνουμε μαζί το αλέτρι "μα κοίτα τι ωραία κοπέλα..." κι εκείνος να απαντάει "αυτή ωραία; ώρες ώρες αμφιβάλλω για το γούστο σου...". Άλλες φορές επαναλαμβάνεται το ανάποδο. Βλέπει εκείνος μια κοπέλα και τη θαυμάζει ενώ εγώ τη βρίσκω μέτρια. Το σενάριο επαναλαμβάνεται κατά καιρούς με εναλλασσόμενα πρόσωπα ή πράγματα.

Κάπως έτσι συνέβη και με την τριλογία. Μεταμοντέρνο αριστούργημα αλλά εμένα δεν μου άρεσε.
Μπορώ να πω ότι βαρέθηκα και ότι σκέφτηκα να το παρατήσω στο ράφι των abandon.
Ενδιαφέρουσα γραφή, υψηλά υπαρξιακά νοήματα αλλά ... πώς να το πω;; με άφησαν αδιάφορη.
Οι αναζητήσεις του εαυτού μου έχουν τελειώσει προ πολλού (αν υποθέσουμε ότι το κείμενο αντικατοπτρίζει ένα κομμάτι του αναγνώστη) και πραγματικά οι περιπλανήσεις των ηρώων και οι προβληματισμοί τους με κούρασαν. Δεν μπόρεσα να εισέλθω στον κόσμο του Auster, δυστυχώς για μένα, διότι φαίνεται ότι κάτι σπουδαίο χάνω.
Η ιδέα του "ρουφήγματος" της προσωπικότητας των τριών κύριων προσώπων των ιστοριών (που εμπλέκονται από ιστορία σε ιστορία) από ένα άλλο πρόσωπο και η αποδόμηση τους ήταν πολύ γοητευτική ως ιδέα. Αλλά δεν κατάφερε να προχωρήσει σε ένα εξίσου γοητευτικό αποτέλεσμα.
Η τρίτη ιστορία ήταν κάπως καλύτερη, με μια συνοχή αρχικά αλλά στο τέλος εξομοιώθηκε με τις άλλες.
Το σίγουρο είναι ότι θα διαβάσω και κάτι άλλο του συγγραφέα. Πιθανόν η εποχή, αυτή η μετά - θερινής - ραστώνης - εποχή, μίγμα κατάθλιψης/τρόμου για τη νέα σεζόν και το χειμώνα που έρχεται, να συνέβαλε στον παρόντα αρνητισμό. 'Ιδωμεν...