Het was bijzonder dat een romanschrijver toestemming kreeg om het eeuwfeest van de geboorte van de grote Noord-Koreaanse roerganger Kim Il-Sung te bezoeken. En al helemaal dat hij de kans kreeg om er te reizen. Een schrijver met verbeelding in een land waar verbeelding verboden is, kan dat wel goed gaan?
Het leverde een uniek boek op: In Achter gesloten grenzen beschrijft José Luis Peixoto een wereld die geen westerling kent, waar mensen geloven dat de Grote Leider de zon kan laten schijnen, waar alle restaurants leeg zijn en waar hij geen stap kan zetten zonder zijn reisbegeleidster Kim. Niet alleen dankzij haar is het een spannende reis: mag hij zijn foto's houden? Wordt zijn exemplaar van Don Quichot ingenomen? Glimlacht hij wel op de juiste manier naar de grenswacht?
En dan, tijdens het grote feest, gebeurt er iets bijzonders en komt zijn reis tot een onverwacht slot. Een rijk boek.

Het is een imponerend verhaal.
De schrijfstijl is bijzonder, en vereist gewenning.

Uiteindellijk heeft het boek mij een duidelijke indruk van Noord-Korea gegeven.

Bijzonder om een nonfictie boek te lezn dat geschreven is door een romansschrijver.

Het boek wordt aan een goede vriend gegeven, die dit volgens mij dit boek zeker waardeert.

Meegenomen tijdens de gezellige meeting in Oss. Trouwens, de titel en auteur zijn hier omgewisseld, Keiveul. Ik heb laatst een documentaire van Michael Palin in Noord-Korea gezien. Bizarre, interessant, wel de moeite waard.