Η υπόθεση –ή μήπως η πραγματικότητα;– ξεκινά στο Βερολίνο της δεκαετίας του '90. Στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου, ένας άνθρωπος σκυμμένος πάνω σε περιοδικά προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει ένα μήνυμα. Μπορεί να σημαίνει τη σωτηρία του, την ώρα που το Τείχος του Βερολίνου γκρεμίζεται στο κεφάλι του.
Την ίδια στιγμή ένας δημοσιογράφος χαζεύει τα συντρίμμια του Τείχους και μαζί μιας χώρας που δεν υπάρχει. Της Ανατολικής Γερμανίας. Προχωρώντας ανάμεσα στα σουβενίρ του παλιού υπαρκτού σοσιαλισμού, τους μεθυσμένους πρώην Ανατολικογερμανούς και την αβεβαιότητα, θα φτάσει ως το κτίριο της Στάζι. Της πιο ισχυρής μυστικής υπηρεσίας του κόσμου.
Ένα συμβατικό ρεπορτάζ μετατρέπεται σε εφιάλτη. Ο σκοτεινός δρόμος ανοίγει: πράκτορες που πουλάνε μυστικά, πολιτικοί που χρηματίζονται, εκδότες που εκβιάζουν, η απαρασάλευτη πραγματικότητα μια πλαστή εικόνα. Ανάμεσά τους ένας Έλληνας, υπεράνω υποψίας, από τους μεγαλύτερους πράκτορες της Στάζι, δίνει μάχη για να μην αποκαλυφθεί. Όσα εξελίσσονται δεν μοιάζουν καθόλου με ταινίες του Τζέιμς Μποντ.
Είναι η αλήθεια χωρίς έλεος.
Και στην αλήθεια το μέταλλο ενός όπλου είναι το ίδιο σκληρό με τον έρωτα.

Για τον επομενο αναγνωστη....ENJOY!

Πήρα το βιβλίο χθες από το (υπερφορτωμένο και ελαφρώς κρυμμένο) ράφι BookCrossing του Βανίλια+Κανέλα. Θα ταξιδέψει μαζί μου στους Δελφούς, όπου θα μείνει μέχρι να το διαβάσω : )

Ευχαριστώ athina5103, φαίνεται ενδιαφέρον!

Ο Κώστας Βαξεβάνης δεν είναι λογοτέχνης κι αυτό φαίνεται σε πολλά σημεία του βιβλίου όπου η γλώσσα ηχεί κάπως αφύσικη παρ΄όλο που καταλαβαίνεις τι θέλει να πει και σε κάποια σημεία όπου καταθέτει (υποθέτω) κάποιες σκέψεις του γενικότερα για την ζωή, τον έρωτα και την κοινωνία πέρα από το κύριο αντικείμενο του βιβλίου, όπου δεν υπάρχει στρωτή ροή του κειμένου ή ακόμα ακόμα και νόημα κάποιες φορές.

Επίσης, ενώ μάλλον υπάρχουν επίτηδες κάποιοι παραλληλισμοί στην ιστορία των δύο κεντρικών χαρακτήρων, ιδίως σε κάποια διαδοχικά κεφάλαια, συχνά οι δύο φέρονται να μιλούν σχεδόν με τον ίδιο τρόπο, κάτι που ενώ ίσως έχει την σημασία του, στερεί αληθοφάνεια από το βιβλίο.

Από εκεί και πέρα, αρκετά από τα πράγματα που αναφέρονται μέσα στο βιβλίο είναι γνωστά, κάποια άγνωστα στο ευρύ κοινό, πολλά μπορεί κανείς να τα ψυχανεμιστεί, σίγουρα πολλά συνέβησαν και άλλα ίσως και όχι ακριβώς. Όπως είναι φυσικό, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ο δημοσιογράφος προχωράει και κινείται μέσα στον βούρκο χωρίς να λερωθεί καθόλου τόσα χρόνια όπως παρουσιάζεται εδώ, μπορεί όμως και να ισχύει, ποιός ξέρει;

Σίγουρα η ίδια η ιστορία του βιβλίου είναι τρομερά ενδιαφέρουσα και άσχετα από το τι ισχύει και τι όχι, αξίζει να διαβαστεί. Σε βάζει ως ένα βαθμό μέσα σε αυτό το παράλληλο σύμπαν πρακτόρων, πολιτικής, πολιτικολογίας, διαφθοράς και κάθε είδους κυκλωμάτων που τελικά διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό την Ιστορία ολόκληρων κρατών και λαών. Δεν είναι και ιδιαίτερα ελπιδοφόρο για τον τρόπο που λειτουργεί ο κόσμος σήμερα, αλλά κάπως έτσι δεν λειτουργούσε πάντα;;;

Είναι καιρός το βιβλίο να συνεχίσει το ταξίδι του, για αυτό και το άφησα σε ένα παράθυρο του Βοτανικού Μουσείου του Εθνικού Κήπου στο κέντρο της Αθήνας...

Καλή Τύχη!