Λίγα λόγια για το βιβλίο

Η οικογένεια του Λούις Χόλαντ είναι μια περίπτωση συνηθισμένα εξωφρενική. Ο πατέρας του, αριστεριστής ιστορικός μαγεμένος με το αντικείμενό του. Η μάνα του, μια αιωνίως αγχωμένη γυναίκα που ονειρεύεται την κοινωνική καταξίωση. Η αδελφή του, Αϊλίν, χαμένη σε έναν ιδιαίτερο εγωκεντρισμό, πάει στη Βοστόνη για οικονομικές σπουδές. Ο Λούις, νωθρός, κυνικός και με πρόωρη φαλάκρα, δουλεύει στο ραδιόφωνο.
Μια σειρά από απρόσμενα και άσχετα μεταξύ τους περιστατικά (ανάμεσα στα άλλα μια κληρονομιά 22 εκατομμυρίων για τη μητέρα του Λούις) θα οδηγήσουν ετούτη τη συνηθισμένη και μίζερη οικογένεια στο μάτι ενός κυκλώνα αλλεπάλληλων μεταμορφώσεων. Αυτές οι μεταμορφώσεις είναι, ίσως, οι κραδασμοί που συνταράσσουν τη ζωή των ηρώων.
Ταυτόχρονα, άλλοι, πραγματικοί κραδασμοί από ισχυρούς σεισμούς συγκλονίζουν τη Βοστόνη. Η Ρενέ, κοπέλα του Λούις και σεισμολόγος, υποπτεύεται ότι οι σεισμικές δονήσεις δεν οφείλονται σε φυσικά αίτια και αποφασίζει να ερευνήσει το θέμα ενώ, την ίδια στιγμή, έρχεται αντιμέτωπη με τον ηγέτη μιας ομάδας πιστών οι οποίοι καταδικάζουν με μένος τις εκτρώσεις.
Ένα ιδιόμορφο μυθιστόρημα διά χειρός ενός ιδιοφυούς συγγραφέα, το ΚΡΑΔΑΣΜΟΙ αποτελεί το δεύτερο δείγμα γραφής από τον Τζόναθαν Φράνζεν και τον φέρνει ακόμα πιο κοντά στο θέμα που τον καθιέρωσε, δηλαδή την οικογένεια, τις σχέσεις των μελών της αλλά και τη σχέση της ίδιας της οικογένειας με την κοινωνία και τον κόσμο.

...και δυο λόγια από τον συγγραφέα

Πώς ξεκινήσατε να γράφετε τους ΚΡΑΔΑΣΜΟΥΣ;

Είχαν συμβεί διάφορα πράγματα. Είχε εκδοθεί το πρώτο μου βιβλίο, και με τη σύζυγό μου είχαμε «δραπετεύσει» στην Ευρώπη∙ ο γάμος μας αντιμετώπιζε ήδη κάποια προβλήματα. Ίσως όχι συμπτωματικά, εκείνη την περίοδο είχα μαγευτεί από τους θρησκευτικούς συγγραφείς, ειδικά τη Φλάνερι Ο’Κόνορ και τον Ντοστογιέφσκι. […] Η Ο’Κόνορ και ο Ντοστογιέφσκι διερευνούν τις πιο ακραίες εκφάνσεις του ανθρώπινου ψυχισμού, πάντα όμως με ένα σοβαρό ηθικό κίνητρο. Λόγω των δυσκολιών στον γάμο μου, με έλκυε αυτή η διερεύνηση επιζητώντας το ηθικό κίνητρο πίσω από τη συναισθηματική ακρότητα. Φανταζόμουν ζωές στάσιμες να διαταράσσονται από εξωγενείς παράγοντες∙ κυριολεκτικά να συγκλονίζονται. Φανταζόμουν βίαιες σκηνές, στις οποίες τα προσωπεία έπεφταν και οι άνθρωποι φώναζαν θυμωμένες αλήθειες ο ένας στον άλλον. Είχα καταλήξει στον τίτλο ΚΡΑΔΑΣΜΟΙ σχεδόν από την αρχή.

Πώς αρχίσατε να ενδιαφέρεστε για τους σεισμούς;

Ήμουν βοηθός ερευνητή στη σεισμολογία, οπότε γνώριζα αρκετά για το θέμα. […] Το ΚΡΑΔΑΣΜΟΙ, όμως, είναι πρωτίστως ένα μυθιστόρημα για μια έντονη ερωτική σχέση. Εκκινώντας από αυτό, μιλά και για μια διαφορετική Βοστόνη στην οποία γίνονται σεισμοί. Σε εκείνη τη φάση της ζωής μου, οι σχέσεις, ελλείψει καταλληλότερης λέξης, φάνταζαν αδιαφιλονίκητης, πρωτεύουσας σημασίας. Δεν μπορούσα να αγνοώ άλλο τη σύγκρουση στον γάμο μου.

(Απόσπασμα από συνέντευξη του Τζόνοθαν Φράνζεν στο www.theparisreview.org)

Απελευθερώθηκε πριν από δύο ώρες περίπου πάνω στο παγκάκι της στάσης έξω από το εστιατόριο "Μαχαιροπίρουνο", στην Ελ. Βενιζέλου.