Indrukwekkend, maar ongelooflijk triest boek.

Recensie(s)
In 1996 is Elisabeth Gille op 59-jarige leeftijd overleden. Zij was een bekende vertaalster (Patricia Highsmith, Mary Gordon). De drie boeken die zij heeft geschreven zijn autobiografisch. Vlak voor haar dood verscheen dit boek. Zij beschrijft het lot van een joods meisje, Lea Lévy, dat door haar ouders bij een klooster in Bordeaux wordt achtergelaten aan het begin van de oorlog. Ze is onhandelbaar en weigert zich te onderwerpen aan de strakke regels op het pensionaat. Ze sluit een intense vriendschap met Bénédicte Gaillac, wier ouders in het verzet actief zijn. Na de oorlog wordt haar duidelijk dat haar ouders vergast zijn en wordt zij opgenomen in het gezin van Bénédicte. Zij spreekt nauwelijks meer, ze was slechts een landschap van as. Zij gaat met Bénédicte in Parijs wonen waar het verhaal dramatisch eindigt. Een prachtig documentaire-achtig verhaal. Aangrijpend en eenvoudig geschreven; goed verzorgde uitgave. Uitstekende vertaling van Marianne Gossye. Geschikt voor examen havo/vwo.
(Biblion recensie, M.C. Engelman-Pietersen.)

Mooi geschreven, maar wat een triestheid en ellende. Niet goed om te lezen als je wat somberig bent.

Hallo daar, vinder! Als je dit leest, heb je een boek gevonden. Gefeliciteerd! Hopelijk is het iets dat je leuk vindt; zo niet, dan heeft het je toch tenminste hier gebracht en dat is ook wat waard. Je mag het boek gerust doorgeven aan iemand anders, of zomaar ergens achterlaten. Ondertussen was je toch maar mooi nieuwsgierig genoeg om op deze site te komen kijken. Kijk gerust wat rond. Veel plezier! Als je het boek ook wilt volgen dan kun je je het beste aanmelden als nieuwe bookcrosser (Engelse pagina). Ik zou het erg leuk vinden als je mijn naam (janna2) wilt invullen als Referring Member, dan kan ik zien dat je ook een geregistreerde bookcrosser bent geworden.Oh ja, er is ook een Nederlandse website voor als je nog meer wilt weten over bookcrossing: www.bookcrossing.nl.

meegenomen van 'de' meeting in castricum. Op de één of andere manier verdwijnen dit soort boeken altijd in mijn tas. En meestal geniet ik ook van het lezen (ondanks de ellende die ongetwijfeld ook nu weer te lezen zal zijn).

wat een prachtig, maar ongelooflijk triest boek. Ik heb het achter elkaar doorgelezen en ga op zoek naar een geschikte plek, of iemand waarvan ik denk dat die het ook zal waarderen. Ik wil dit boek niet zomaar ergens achterlaten.

meegenomen naar de meeting voor op de boekentafel. Het 4e themaboek van de 52/52 release en de 11e release in dit kader.

Tja, dit boek kwam dus ook in mijn tas terecht omdat dit soort boeken mij als het ware "uitzoeken".
Ik weet niet of ik het ga lezen of het alleen wat diagonaal ga bekijken...

Zo in- en in-triest...
Triest en woedend, om het onomkeerbare en onafwendbare.

Ik ga dit boek in de boekenkast van de Meerloop (een ontmoetingscentrum voor senioren) zetten.

Voor de boekenkast in de Meerloop

Dankjewel!

Niet meer in de kast, dus de wijde wereld in!