So when you study history, you must always aks yourself, Who's story am I missing?

Ik heb dit boek gekocht toen ik het zag in een catalogus van Penguin over binnenkort uit te komen boeken. Het zijn eigenlijk veertien korte verhalen over de Afrikaans Amerikaanse geschiedenis, van eind 1700 tot nu, afwissleend speldn in Ghana en de VS. De veertien verhalen zijn zeven generaties van een familie. Twee zussen worden gescheiden, waarbij de ene als slaaf verkocht wordt en in de VS terechtkomt en de ander in Ghana als bruid verhandeld wordt aan een Engelse slavenhandelaar. Ieder hoofdstuk heeft een ander hoofdpersoon uit een nieuwe generatie van een van de twee families, volgend in de tijd. Door hun ogen zie je hoe slavernij de VS en in Ghana veranderen. Heel knap geconstrueerd en warm geschreven. Een volkomen black boek, met alleen Afrikaans Amerikaanse karakters, dat lees je niet zo vaak. Interessant hoe de geschiedenis, onze gedeelde geschiedenis, zo anders kan zijn door andere ogen.
The pratice of segregation meant that he had to feel his seperateness as inequality, and that was what he could no take.
Mooi vond ik dat veel van de discriminatie niet groots gemaakt wordt, maar in ruzies in de familie, schuld en jaloezie. In het eerste verhaal worden de zus verkocht als bruid door haar moeder, omdat, zo blijkt, zij niet haar kind is, maar het onechte kind van haar man met een andere vrouw. In een ander verhaal wil een zoon, die stamhoofd kan worden, niets met de praktijken van zijn vader te maken hebben, ook al omdat hij verliefd is geworden op een vrouw van een andere stam wiens broers als slaven verkocht zijn, en verlaat zijn leven en stam om met haar een eigen leven op te bouwen. Hun dochter voelt zich weer vreselijk buitengesloten en geeft haar ouders daar de schuld van, en voelt zich daardoor juist weer erg verbonden met de strijd van haar stamgenoten tegen de Engelsen.
De eerste verhalen zijn geschiedenis, interessant omdat er een andere kijk op geboden wordt, een Afrikaans Amerikaanse kijk. De latere verhalen komen steeds dichterbij, en kun je je er, ook als blanke man zoals ik, mee identificeren. Marjorie bijvoorbeeld, die zich nergens kan thuisvoelen, als meisje dat net vanuit Ghana in de VS is terechtgekomen. But I am not an African American, zoals ze zelf zegt. Ook bij haar gelijken is ze ongelijk. Ze is niet het juiste zwart. Ghana is haar thuis. Maar ook daar wordt ze gezien als buitenlandse, aangesproken als zwarte toerist.

Op een bankje bij het slavernijmonument. Het heeft wel erg geregend, ik hoop dat het goed gaat met het boek.