
17
Registered by
Kafka1954
of Turnhout, Antwerpen / Anvers Belgium on 9/10/2016
This Book is Currently in the Wild!



1 journaler for this copy...

Journal Entry 1 by
Kafka1954
from Turnhout, Antwerpen / Anvers Belgium on Saturday, September 10, 2016


Zoals we reeds gewend zijn van Per Nilsson is ook ‘17’ een verrassend en meeslepend boek over twee zeventienjarigen die elkaar ontmoeten; de één is de vader van de ander. Hij vertelt ook deze keer weer zijn verhaal in een welbepaalde, goed doordachte en heldere structuur.
Jonathan ligt in het ziekenhuis, bewusteloos als gevolg van een drankvergiftiging. Naast hem zit Göran, zijn vader. Hij begint tegen zijn slapende zoon te praten over de tijd dat hij zelf zeventien was in de jaren zeventig. Hij vertelt hoe hij de wereld wilde verbeteren en hoe hij Karen ontmoette, Jonathans moeder en hoe ze besloten om samen een kind te krijgen. Hij vertelt ook hoe het misging, hoe hij zijn jonge vrouw en kind op 5-jarige leeftijd verliet en welke vreselijke dingen hij daarna heeft gedaan.
De vader doet zijn ‘slapende’ zoon op eerlijke wijze verslag van zijn misstappen. Hij wil niets rechtvaardigen en vraagt niet om vergeving, hij wil zijn zoon alleen duidelijk maken waarom de dingen gegaan zijn zoals ze zijn gegaan en hij spreekt de wens uit om elkaar opnieuw te leren kennen.
Na een hele tijd verschijnt een jong meisje in de kamer: Josefine, de eveneens zeventienjarige vriendin van Jonathan. Göran vertelt verder en betrekt haar als luisteraar in zijn onthutsende levensverhaal.
Als later ook Karen opduikt verlaat Göran de kamer. Zij vertelt zo goed als hetzelfde verhaal vanuit haar gezichtspunt.
Uiteindelijk verschijnen ook nog Claes en Hanna op het toneel. Claes is de man met wie Karen ooit een relatie had voor ze Göran kende en met wie zij nu terug samenleeft. En Hanna is hun dochter.
Zo eindigt het boek erg filmisch als een soort dynamische groepsfoto met de betreffende, al dan niet openlijke, emoties.
Net als in zijn andere boeken vertelt Per Nilsson zijn verhaal niet lineair. Hij springt heen en weer in de tijd vanuit verschillende vertelstandpunten. Hij is ook nu weer een meester in het creëren van geheimen die slechts langzaam aan ontsluierd worden vanuit verschillende hoeken zodat je als lezer meegezogen wordt in een bizar, maar uiterst realistisch verhaal. En doordat hij net niet alle geheimen prijsgeeft, blijf je ook na de laatste pagina geboeid achter.
Zijn stijl is direct en zuinig. Hij vermijdt ellenlange beschrijvingen, maar laat eerder de verschillende personages aan het woord.
Jonathan ligt in het ziekenhuis, bewusteloos als gevolg van een drankvergiftiging. Naast hem zit Göran, zijn vader. Hij begint tegen zijn slapende zoon te praten over de tijd dat hij zelf zeventien was in de jaren zeventig. Hij vertelt hoe hij de wereld wilde verbeteren en hoe hij Karen ontmoette, Jonathans moeder en hoe ze besloten om samen een kind te krijgen. Hij vertelt ook hoe het misging, hoe hij zijn jonge vrouw en kind op 5-jarige leeftijd verliet en welke vreselijke dingen hij daarna heeft gedaan.
De vader doet zijn ‘slapende’ zoon op eerlijke wijze verslag van zijn misstappen. Hij wil niets rechtvaardigen en vraagt niet om vergeving, hij wil zijn zoon alleen duidelijk maken waarom de dingen gegaan zijn zoals ze zijn gegaan en hij spreekt de wens uit om elkaar opnieuw te leren kennen.
Na een hele tijd verschijnt een jong meisje in de kamer: Josefine, de eveneens zeventienjarige vriendin van Jonathan. Göran vertelt verder en betrekt haar als luisteraar in zijn onthutsende levensverhaal.
Als later ook Karen opduikt verlaat Göran de kamer. Zij vertelt zo goed als hetzelfde verhaal vanuit haar gezichtspunt.
Uiteindelijk verschijnen ook nog Claes en Hanna op het toneel. Claes is de man met wie Karen ooit een relatie had voor ze Göran kende en met wie zij nu terug samenleeft. En Hanna is hun dochter.
Zo eindigt het boek erg filmisch als een soort dynamische groepsfoto met de betreffende, al dan niet openlijke, emoties.
Net als in zijn andere boeken vertelt Per Nilsson zijn verhaal niet lineair. Hij springt heen en weer in de tijd vanuit verschillende vertelstandpunten. Hij is ook nu weer een meester in het creëren van geheimen die slechts langzaam aan ontsluierd worden vanuit verschillende hoeken zodat je als lezer meegezogen wordt in een bizar, maar uiterst realistisch verhaal. En doordat hij net niet alle geheimen prijsgeeft, blijf je ook na de laatste pagina geboeid achter.
Zijn stijl is direct en zuinig. Hij vermijdt ellenlange beschrijvingen, maar laat eerder de verschillende personages aan het woord.

Journal Entry 2 by
Kafka1954
at Zwerfboekenrek station Mol in Mol, Antwerpen / Anvers Belgium on Tuesday, December 6, 2016


Released 8 yrs ago (12/10/2016 UTC) at Zwerfboekenrek station Mol in Mol, Antwerpen / Anvers Belgium
WILD RELEASE NOTES:
Goede reis, boek!
Laat je nog wat van je horen?
Laat je nog wat van je horen?