Για τον Νέβιλ ("Μπαντ") Μάλαρντ και τη μητέρα του Μπέτι, το Χονγκ Κονγκ είναι ένα κομμάτι της Βρετανίας. Χονγκ Κονγκ σημαίνει πλούσια γεύματα, τσάι σε ξενοδοχεία πολυτελείας, άσχημο καιρό, ιπποδρομίες στο Χάπι Βάλεϊ και, για τον Μπαντ, κακόφημα ξενοδοχεία στο Καουλούν Τον, όπου τρώει το μεσημεριανό του και, καμιά φορά, νοικιάζει κανένα δωμάτιο, με την ώρα, για να κάνει σεξ με κάποιο κορίτσι. Αλλά τώρα, ενενήντα εννέα χρόνια αποικιοκρατίας φτάνουν στο τέλος τους και η βρετανική κυβέρνηση ετοιμάζεται να παραδώσει το Χονγκ Κονγκ στην Κίνα. Μολονότι η Μπέτι και ο Μπαντ μπορούν να δουν την Κίνα από το σπίτι τους, δεν έχουν πάει ποτέ εκεί, και η "Κινέζικη Αρπαγή", όπως την αποκαλούν, δεν τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα.
Όταν ο Μπαντ συναντάει για πρώτη φορά τον κύριο Χον, έναν Κινέζο αξιωματούχο με τρόπους 'Αγγλου ευγενή, δεν του δίνει καμιά προσοχή. Κι όταν ο κύριος Χον προσφέρει στους Μάλαρντ ένα σημαντικότατο ποσό για την αγορά της οικογενειακής τους επιχείρησης -της Αυτοκρατορικής Βιομηχανίας Ειδών Ρουχισμού, που είχε ιδρύσει ο συχωρεμένος ο πατέρας του-, ο Μπαντ αρνείται ακόμη και να το συζητήσει. Σύντομα, όμως, αποδεικνύεται ότι ο κύριος Χον δε μοιάζει με τους Κινέζους του Χονγκ Κονγκ, με τους οποίους οι Μάλαρντ συμβιώνουν εδώ και τόσα χρόνια. Γιατί ο κύριος Χον δε δέχεται την άρνηση.
Και τότε, μια νεαρή εργάτρια εξαφανίζεται - μια από τις πολλές και μυστηριώδεις εξαφανίσεις. Το παράξενο είναι ότι την τελευταία φορά που την είδαν ήταν μαζί με τον κύριο Χον. Τι κρύβεται πίσω απ' αυτό τον Κινέζο που εισέβαλε τόσο αναπάντεχα στη ζωή τους; Στα σαράντα τρία του χρόνια, ο Μπαντ καλείται να αντιμετωπίσει -για πρώτη φορά- μια πραγματικότητα που τον ξεπερνάει. Και ν' ανακαλύψει -έστω και αργά- τη ζωή, τον έρωτα και την προδοσία.

Είχα πάρα πολλά χρόνια να διαβάσω βιβλίο από τις εκδόσεις Λιβάνη. Δεν είμαι σίγουρος γιατί διάλεξα να διαβάσω και αυτό. Δεν ήταν τόσο απογοητευτικά τα πράγματα. Ο Θέροου - τον οποίο δεν είχα ξαναδιαβάσει είναι καλός συγγραφέας.

Το φόντο της ιστορίας, ο χωροχρόνος δηλαδή, είναι το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του βιβλίου. Το Χονγκ Κονγκ μετά από 99 χρόνια αποικιοκρατίας ετοιμάζεται να επιστραφεί στην Κίνα. Επικοινωνιακή υστερία, ανακατατάξεις και μαζική φυγή των Άγγλων είναι οι συνθήκες στις οποίες εξελίσσεται η ιστορία. Η Κίνα ετοιμάζεται να εισέλθει και να αρπάξει την πλούσια αποικία, ενώ οι Άγγλοι ψάχνουν τρόπους να φύγουν.
Ο Μπαντ είναι ένας Άγγλος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Χονγκ Κονγκ και κληρονόμησε τη μισή μίας επιχείρησης υφαντουργίας. Η άλλη μισή ανήκε σε ένα ήρεμο, αξιοπρεπή Κινέζο που πεθαίνει στην αρχή του βιβλίου, αφήνοντας σε εκείνον ως κληρονομιά και το δικό του μερίδιο. Ένας επικίνδυνος, άξεστος, αδίστακτος αμόρφωτος αξιωματικός του Κινεζικού Στρατού έρχεται και στην ουσία εκβιάζει με όλα τα μέσα την πώληση σε αυτόν της επιχείρησης πριν την παράδοση του Χονγκ Κονγκ.

Το βιβλίο θυμίζει Άγγλο συγγραφέα αν και ο Θέροου είναι Αμερικανός. Η οπτική του πάνω στην Αγγλική αποικιοκρατία είναι καίρια και σφαιρική. Θεωρώ ότι είναι πολύ λογικό μία αμόρφωτη γυναίκα Αγγλίδα στο Χονγκ Κονγκ να μην έχει ποτέ σχέσεις με κανέναν Κινέζο πλην του υπηρέτη, να τρώει μόνο Αγγλικό φαγητό και ο ντόπιος πληθυσμός να της φαίνεται κατώτερος και περίεργος. Και φυσικά να αρπάξει την ευκαιρία να γυρίσει στην πατρίδα της πριν οι συνθήκες της ζωής της ανατραπούν με τρόπο που δε θέλει να γνωρίσει.

Αυτό που με χάλασε στην ουσία στο βιβλίο είναι ο κεντρικός ήρωας. Το να είναι ένα απόλυτο μαμόθρεφτο που συνδυάζει τη σεξουαλική επανάσταση με την επί χρήμασι εκμετάλλευση των οικονομικά ασθενέστερων δεν είναι περίεργο. Περίεργη είναι αυτή η μόνιμη επιρροή που φαίνεται να ασκεί πάνω του η αγράμματη μητέρα του μέχρι το τέλος του βιβλίου που τον καθιστά σχεδόν διανοητικά καθυστερημένο. Ο ήρωας δεν ενηλικιώνεται ποτέ, δεν αποκόβεται ποτέ από τη μαμά (πατρίδα;) που κατά βάθος σιχαίνεται και τον καταπιέζει. Ενώ βρίσκει την ευτυχία δίπλα σε μία νεαρή Κινέζα την αφήνει τελικά ηλιθίως για να ακολουθήσει τη μαμά του πίσω στην Αγγλία, ενώ με τα λεφτά του θα μπορούσε να την πάρει μαζί και να ζήσουν σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου.

Νομίζω ότι είναι το βιβλίο με το πιο εκνευριστικά unhappy end που έχω διαβάσει, ενώ το μυστήριο που περιβάλλει τον κύριο Χον - τον Κινέζο αγοραστή - δε λύνεται ούτε εξηγείται ποτέ επαρκώς. Το τέλος του βιβλίου είναι η απόλυτη παραίτηση.

~~~~~ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ~~~~~
Καλωσήρθες στο BookCrossing! Γράψε αν θες ένα μικρό σχόλιο για το πού και πώς βρήκες το βιβλίο. Δεν χρειάζεται να γραφτείς στο site για να γράψεις σχόλιο παρακάτω - μπορείς να παραμείνεις ανώνυμος!
Διάβασε το βιβλίο, αν θέλεις, και μετά βοήθησέ το να συνεχίσει το ταξίδι του αφήνοντάς το κάπου (σε ένα παγκάκι, σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο, στο προαύλιο του σχολείου, στο τραπεζάκι μιας καφετέριας, κλπ.) για να το βρει κάποιος όπως το βρήκες κι εσύ. Μπορείς ακόμη να το χαρίσεις σε κάποιον φίλο σου!
Μπορείς να συναντήσεις άλλους Έλληνες BookCrossers στο Ελληνικό Φόρουμ του site για να σου εξηγήσουν ό,τι χρειάζεσαι να ξέρεις. Επίσης μπορείς να ρίξεις μια ματιά στον Ταξιδιωτικό Οδηγό BookCrossing και στο Ελληνικό Bookrossing wiki που θα σου λύσουν κάποιες απορίες για τη λειτουργία του site.

Για να αφήσεις σχόλιο (αρχικά να με ενημερώσεις ότι βρήκες το βιβλίο!), γράψε (επάνω αριστερά στο "Enter a BCID") τον κωδικό αριθμό που βρίσκεται στην ετικέτα μέσα στο βιβλίο, και πάτα "Go".
Ευχαριστώ, και καλή ανάγνωση!
Καλό ταξίδι βιβλιαράκι!



~~~~~ FOR THE NEXT READER ~~~~~
Welcome to BookCrossing! Write if you want a short entry about how and where you found this book. You don’t have to register to this site to do so, you can remain anonymous.
Read the book if you wish and then help it continue its trip by leaving it in a public place (a bench, a coffee-shop table, a phone booth etc) for someone to find it the same way you did. You may even give it to a friend to read!