Στα τέλη του 1953, μια παράξενη τελετή προς τιμήν του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα πραγματοποιήθηκε στην πόλη Σάλτο της Ουρουγουάης. Εκατοντάδες άνθρωποι, ομιλίες, απαγγελίες, και ένα μνημείο αφιερωμένο στον ποιητή από τη Γρανάδα. Με αφορμή τα αμφίσημα λόγια του βασικού ομιλητή εκείνης της τελετής αλλά και ένα μικρό κουτί που θάφτηκε στη βάση του μνημείου, ο περουβιανός συγγραφέας Σαντιάγο Ρονκαλιόλο διατυπώνει ένα ερώτημα -πού βρίσκεται, τελικά, θαμμένος ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα;- και ξεκινάει μια περιπλάνηση στην παράξενη και αντιφατική προσωπικότητα του Ενρίκε Αμορίμ, του ουρουγουανού συγγραφέα που η ζωή του σημαδεύτηκε από τη συνάντησή του με τον Λόρκα.

Σε αυτή την περιπλάνηση, περνάμε από το κοσμοπολίτικο Μπουένος Άιρες της δεκαετίας του ’30 στην ταραγμένη Ισπανία του Εμφυλίου Πολέμου και στη μεταπολεμική Ευρώπη, συναντώντας στον δρόμο μας προσωπικότητες όπως ο Μπόρχες, ο Νερούδα, ο Πικάσο, ο Αραγκόν, ο Τσάρλι Τσάπλιν.

Πάνω απ' όλα, όμως, είμαστε μάρτυρες μιας ερωτικής σχέσης γεμάτης μυστήρια που, μέσα από τις θύελλες του καιρού της, κατάφερε να αψηφήσει τις συμβάσεις αλλά και τον ίδιο τον θάνατο.

Το βιβλίο μου το έκανε δώρο στο πλαίσιο του Συνεδρίου Bookcrossing η φίλη συγγραφέας Φένια Θεοδώρου. Το διάβασα σχεδόν αμέσως. Δεν ενθουσιάστηκα. Να γιατί:

Κατ' αρχάς πρόκειται για αληθινή ιστορία. Είναι υποτίθεται η αληθινή ζωή και ιστορία ενός Ουρουγουανού συγγραφέα του Ενρίκε Αμορίμ. Ο οποίος υποτίθεται ότι ήταν ήταν ομοφυλόφιλος, αν και παντρεμένος και με παιδί και υπήρξε σφόδρα ερωτευμένος με τον Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα.

Το βιβλίο αποτελεί μία εκτενέστατη αναφορά στη διεθνή λογοτεχνική και ιντελεκτουέλ σκηνή των αρχών του 20ου αιώνα. Η αναφορά μέσα στο βιβλίο σε πολύ μεγάλο μάλιστα βαθμό των ονομάτων του Λόρκα, του Μπόρχες, του Νερούντα, του Αραγκόν , του Πικάσο ως και του Τσάρλι Τσάπλιν, δίνουν έναν κοσμοπολιτισμό σίγουρα. Όμως το βιβλίο αποτελεί ξεκάθαρα μία βιογραφία του Ενρίκε Αμορίμ ενός συγγραφέα που προσπάθησε κατά τον συγγραφέα πάρα πολύ στη ζωή του να γίνει κάτι, να κερδίσει δόξα και κύρος. Το βιβλίο τον παρουσιάζει ως έναν μυθιστορηματικό ήρωα αντιθέσεων, άξιο να μνημονευτεί κυρίως για τη ζωή και την προσωπικότητά του και όχι για τη λογοτεχνική του αξία. Ίσως έχει δίκιο . Όμως εμένα μου φάνηκε πάρα πολύ η ερευνητική δουλειά που φαίνεται σαν ιστορική έρευνα και υποχωρεί αρκετά η λογοτεχνικότητα του μυθιστορηματικού ήρωα ενώπιον των ντοκουμέντων. Οι κρίσεις για το πρόσωπο του κεντρικού ήρωα φαίνονται ως προσωπικό απόσταγμα έρευνας, τα γεγονότα αναπλάθονται βάσει αυτού που ο συγγραφέας έχει πειστεί ότι ήταν ο ήρωάς του.
Γενικά πολλή πληροφορία. Ενδιαφέρουσα βέβαια λόγω εποχής, συνθηκών, παγκόσμιου λογοτεχνικού κατεστημένου και πολύ γνωστών προσώπων, αλλά σαν ιστορική μελέτη πάντα. Λείπει από το βιβλίο η σπιρτάδα του Φρέντυ Γερμανού όταν έγραφε ιστορικές βιογραφίες.

Ευχαριστώ τη Φένια που μου του έδωσε και σύντομα θα ταξιδέψει.