Dit boek heb ik een tijd geleden gekregen van mijn baas om te bookcrossen. Het is een speciale uitgave bij het feministisch tijdschrift Opzij en bevat een tiental gesprekken met bekende Nederlandse mannen (te weten: Bisschop Hubertus Ernst, René Diekstra, Midas Dekkers, Henk van der Meyden, Gerard Spong, Gerrit Zalm, Paul Haenen, Wim Kok, Harry Mulisch en Theo van Gogh). Ik wilde het eerst niet lezen, maar heb de eerste bladzijde bekeken en het is misschien toch wel interessant genoeg om er vluchtig door heen te bladeren...

Toch een aantal interviews gelezen (behalve die van Bisschop Hubertus Ernst, René Diekstra en Henk van der Meyden, want die zeiden me echt niets) en ik vind het maar een rare puntentelling. Aan het eind van het interview krijgt elke man een aantal punten (plus of min) al naar gelang hun feministische inslag denk ik, maar ik vond het maar een vaag gebeuren. Dat Midas Dekkers en Harry Mulisch weinig punten krijgen, vind ik niet zo verbazingwekkend (vooral Midas Dekkers vind ik erg kort door de bocht met zijn vergelijking dat kinderen krijgen een hobby is), maar waarom bijvoorbeeld Gerard Spong -2 krijgt?? Misschien omdat hij beweert dat vrouwen net zo crimineel (kunnen) zijn als mannen en dat sommige vrouwen incest verzinnen wegens wraak?

Heel vreemd is om het volgende te lezen in het interview met Theo van Gogh, over de opmars van moslimfundamentalisten: "Mijn zoon zal het meemaken dat de wereld onvrij wordt. Vraag: En jij ook? Antwoord: Ik denk het wel, binnen tien, misschien wel vijf jaar is het zover. Dan zal het voor mij steeds lastiger worden om nog een stukje te schrijven of op televisie te komen met mijn openlijke anti-Allah-gedrag, dat ik altijd tentoongespreid heb. Dat zal genadeloos afgestraft worden, ik maar me daar geen enkele illusie over." Brrr, 3 jaar later wordt hij inderdaad genadeloos "afgestraft" voor het maken van Submission...

RELEASE NOTES:

Op één van de bankjes rond de boombakken.

Heb het boek in de binnentuin gevonden en meegenomen.
Ik had geen idee wat voor soort boek het was, maar heb met plezier dit verschillende interviews gelezen.
In het voorwoord waarin de schrijfster zegt ze iedereen uiteindelijk aardig vond, kan ik goed begrijpen. De femonistische meetlat vind ik naar aanleiding van de punten telling wat verouderd en soms nioet te begrijpen. Ik vonde de vragen goed en de ruimte voor de antwoorden ook. Het stimuleert tot nadenken over femeinisten en de antwoorden van de ondervraagden ook,op een enkeling na waarbij ik totaal geen affinatie mee had.
Ik zal het boek vanavond meenemen en liggen bij De Groenepassage in Rotterdam.

RELEASE NOTES: