Edit December 11 2017 ->

The book was last seen en route to The Netherlands.
If you have found this book you are welcome to keep it, read it, and allow it to continue its journey as a traveling book.
Otherwise please click on my username "okyrhoe" above to find my contact details. Thank you.

-------------------------------

Νορβηγικό δάσος
Χαρούκι Μουρακάμι

μετάφραση: Μαρία Αγγελίδου
Ωκεανίδα, 2007. ISBN 978-960-410-455-0 [Έχει αποσυρθεί από την κυκλοφορία]


Όταν ακούει το "Norwegian Wood" των Beatles, ο Tόρου Bατανάμπε θυμάται την πρώτη του αγάπη, τη Nαόκο, το κορίτσι του καλύτερού του φίλου. Ήταν το αγαπημένο της. Αμέσως μεταφέρεται σχεδόν είκοσι χρόνια πίσω, στην εποχή που ήταν φοιτητής στο Tόκιο, χαμένος σ' έναν κόσμο πάθους, περιστασιακού σεξ, απώλειας, επιθυμιών και ταραγμένων σχέσεων, στην εποχή που εισέβαλε στη ζωή του μια αυθόρμητη γυναίκα, η Mιντόρι, κι αυτός έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα στο μέλλον και στο παρελθόν.

bookring συμμετοχές:
- karry
- TIFFANY1972
- taxidiarikopoul
- elenaiah
- sismografos (δεν συμμετείχε)
- Merolia
- mauvesirene
- elenimix
- πίσω στην okyrhoe<-- Το βιβλίο είναι εδώ

Το bookring τελείωσε. Ευχαριστώ πολύ για την συμμετοχή σας!


Σημειώσεις:
Θα προτιμήσω να οργανώσω την λίστα βάσει την γεωγραφική τοποθεσία των αναγνώστων (όπως έχω κάνει και με τα προηγούμενα Bookrings μου).

Οι γενικοί κανόνες που ισχύουν:
-- Ενημερώστε την σελίδα του βιβλίου **μόλις** παραλάβατε το βιβλίο, και επίσης πριν το παραδώσετε/στείλετε στον επόμενο αναγνώστη.
Ελπίζω ότι θα αφήστε και κάποιο σχόλιο για το πως σας φάνηκε το βιβλίο. Αυτό μπορείτε να το κάνετε οποιαδήποτε στιγμή, ακόμα και όταν έχει φύγει το βιβλίο από τα χέρια σας (μέσω της δυνατότητας "edit journal entry", προσθέτοντας σε προηγούμενη σας καταχώρηση).
-- Προσπαθήστε να διαβάσετε το βιβλίο εντός 2 μηνών, για να μην 'κολλήσει' η σειρά. Εάν το κρατήστε το βιβλίο περισσότερο από 3 μήνες θα σας σκουντήξω!
-- Εάν θα χρησιμοποιήστε τα Ελ-Τα προτιμώ να στείλετε το βιβλίο συστημένο.
(Δεν μπορώ να εξηγήσω το φαινόμενο, από την εμπειρία μου φαίνεται ότι τα βιβλία χάνονται *πολύ* εύκολα μέσω των τοπικών ταχυδρομικών υπηρεσιών. Ελπίζω να καταλήγουν τα βιβλία σε βιβλιόφιλους, τουλάχιστον.)

Η συζήτηση για το bookring στο forum.

Edit 30/9/2013 - έβγαλα από την λίστα - Mirana_Neko

Είναι στα χέρια μου και έχω αρχίσει να το διαβάζω...

EDIT (13/1/2013):
Αχ από που να αρχίσω... λοιπόν... είναι μια απλή ιστορία γραμμένη με λιτό και απλό τρόπο που ρέει υπέροχα ομαλά και γλιστράει απαλά.... Αλλά όσο απαλά κυλάει τόσο πιο εσωτερική και ουσίας γίνεται προχωρώντας, μέχρι τις τελευταίες σελίδες που έρχεται η κάθαρση και σε αφήνει σε μια υπέροχη ηρεμία και γλυκύτητα.

Είναι η εξιστόρηση μιας παρελθοντικής περιόδου από την ζωή ενός άνδρα, καθώς και των συναισθηματικών μεταπτώσεων και ψυχικών καταστάσεων που περνάει. Εξιστόρηση αναμνήσεων που έχουν μείνει ανεξίτηλες γιατί είναι συνδεδεμένες με τον πρώτο έρωτα, την ενηλικίωσή, την απώλεια, την μοναξιά, την σεξουαλικότητα.
Εκτυλίσσετε στην Ιαπωνία και παρ' ότι αναφέρονται αρκετές πόλεις και μέρη της Ιαπωνίας και αρκετά εδέσματά της, θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε αλλού. Το ιστορικό πλαίσιο π.χ. κάποιες αναταραχές που συμβαίνουν στο Τόκιο, βρίσκονται σε δεύτερο πλάνο και η διήγηση είναι τόσο γεμάτη με δυτικούς ήχους και βιβλία που με λίγες αλλαγές θα μπορούσε να εκτυλίσσετε στην Αμερική.

Μου άρεσε πάρα πολύ και μου άνοιξε την όρεξη για το Κουρδιστό πουλί.
Ψάχνοντας το τραγούδι των Beatles Norwegian woods, από το οποίο ξεκινά η ανάμνηση του άνδρα, ανακάλυψα ότι έχει γυριστεί ταινία βασισμένη στο βιβλίο.

Το πήρα χτες από τη μηνιαία συνάντηση και θα το διαβάσω σε... 3-4 εβδομάδες (ελπίζω)
https://www.bookfriends.gr/book.php?isbn=9789604966530

https://diastixo.gr/epikaira/eidiseis/18015-antipolemiko-minima

https://pandoxeio.com/2008/07/07/murakami2/

Είναι το δεύτερο βιβλίο του Μουρακάμι, μετά το "κουρδιστό πουλί", που διάβασα.
Μου αρέσει, τελικά, πολύ ο τρόπος γραφής του και όσα εξιστορεί στα βιβλία του.
Ίσως έχει πιο αμερικάνικο στυλ η γραφή του - πάντως δεν έχει τόσο γιαπωνέζικο (αν μπορώ να το πω αυτό), όσο άλλοι συγγραφείς που έχω διαβάσει (Μισίμα, Ινόουε).
Θα προσπαθήσω να διαβάσω κι άλλα βιβλία του.

Σήμερα θα δοθεί στην επόμενη του ρινγκ. Συγγνώμη για την καθυστέρηση :-(

Δια χειρός panost σε μένα.
Πολύ καιρό ήθελα να το διαβάσω ...
Μου αρέσει πολύ το εξώφυλλο!

Ο συγγραφέας από την αρχή του βιβλίου επανέρχεται στο γνώριμο από το "Κουρδιστό Πουλί" θέμα του που είναι το πηγάδι. Στη σημειολογία του για μένα σημαίνει κατάδυση στο εσώτερο του ψυχισμού. Και πραγματικά έτσι γίνεται. Αν και στο "κουρδιστό πουλί" η αναφορά είναι εκτενέστερη, εδώ σηματοδοτεί και προϊδεάζει για τα επερχόμενα.
Ο ώριμος πλέον ήρωας ταξιδεύει για το Αμβούργο με αεροπλάνο και καθώς αυτό προσγειώνεται ακούγεται μεταξύ άλλων και το "Norwegian Wood", τραγούδι που σηκώνει τη μπάρα των αναμνήσεων και αυτές πλημμυρίζουν τον ήρωα όπως το θαλασσινό νερό το αμπάρι του πλοίου.
Καταιγισμός λοιπόν αναμνήσεων και συναισθημάτων, ματαιώσεις, παράλογες ελπίδες, το άγχος της μετάβασης από την εφηβεία στην ενηλικίωση και ο ανεκπλήρωτος έρωτας. Ο ήρωας παλεύει με την αγάπη του για τον φίλο που χάθηκε, για το κορίτσι που αγάπησε και το χάνει μέσα από τα χέρια του, με το περιβάλλον του και τις σπουδές που δεν τον καλύπτουν, με έναν νέο έρωτα. Μάχεται να ξεκαθαρίσει όσα τον βασανίζουν επιλέγοντας τη φυγή και την περιπλάνηση, προσπαθώντας να δώσει και να πάρει απαντήσεις, να οριοθετήσει την ενήλικη ζωή.
Εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο ώριμοι για την ηλικία τους εμφανίζονται οι ήρωες του βιβλίου.
Πόσο ώριμος μπορεί να είναι ένας 17χρονος που αποφασίζει να αυτοκτονήσει και το πράττει; Πόσο πολύ σκέφτηκε, έκανε εσωτερική κριτική για τον κόσμο γύρω του και αποφάσισε ότι δεν τον μπορεί άλλο; Δεν τον καλύπτει. Παράδοξο φαίνεται. Μήπως δεν είναι ωριμότητα αλλά απλώς ασθένεια;
Το ότι ο συγγραφέας στο βιβλίο αυτό αναφέρεται σε 3 αυτοκτονίες νέων ανθρώπων ομολογώ ότι με ξένισε. Το θεώρησα υπερβολικό και σαφώς όχι μια πράξη ηρωισμού ή εξαιρετικής οξύνοιας. Η βόλτα του Τόρου στο δάσος παρέα με την εξιδανικευμένη αγάπη του, τη Ναόκο, μου έφερε στο μυαλό μόνο λύπη. Λύπη για μια κοπέλα χαμένη στην αρρώστια της, σε μια πορεία χωρίς επιστροφή και έναν περίγυρο που αδυνατεί να κατανοήσει το μέγεθος της καταστροφής.
Το αισιόδοξο τέλος αποτελεί προσόν του βιβλίου. Ο ήρωας απαγκιστρώνεται από τα φαντάσματα του παρελθόντος και στρέφει το πρόσωπο στον ήλιο.
Πολύ όμορφο βρήκα το εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης.
Τέλος, να πω ότι θεωρώ το βιβλίο υπερεκτιμημένο.

Δια χειρός μαμάς, στην αγκαλιά της elenaiah ...
Καλή ανάγνωση και με ένα πόνο η alikaiah!

Λοιπόν,έχω τις ενστάσεις μου για το βιβλίο.
Θα ήθελα να σταθεί ο συγγραφέας περισσότερο στο θάνατο της Ναόκο,ένιωσα πως απλά μας ενημέρωσε για την αυτοκτονία της και τέλος.Επίσης,θεώρησα άσκοπο να πηδηχτούν στο τέλος ο πρωταγωνιστής με τη συγκάτοικο της Ναόκο,δεν είχε νόημα,απλώς με εκνεύρισε.Και με προβλημάτισε που δεν κάθεται στη Μιντόρι που τον περιμένει πως και πως,αλλά με αυτήν πηγαίνει πολύ ευχαρίστως.Τη μία δείχνει αυτός πως είναι πολύ συγκρατημένο άτομο,την άλλη κάνει αρλούμπες.
Πάντως ήταν πολύ εύκολο στην ανάγνωση-άρα ήταν καλή η μετάφραση-και το ξεπέταξα σε 2 μέρες.Θα το δώσω στον επόμενο,στην επόμενη συνάντηση,με το κσλό.

Στα χέρια μου από τη συνάντηση του Σεπτεμβρίου, ευχαριστώ! Απ' ό,τι μου είπαν η sismagrafos έχει δικό της αντίτυπο πλέον.

Για μένα ήταν ένα όμορφο και πολύ ιδιαίτερο βιβλίο. Τρυφερό και παράδοξο ταυτόχρονα. Όσο το διάβαζα μου φάνηκε τόσο μπερδεμένο το ρεαλιστικό με το ονειρικό και το παράλογο, που μου είναι δύσκολο να το δω απολύτως κυριολεκτικά. Επίσης η ιστορία είχε πράγματι πολλές αυτοκτονίες, οι λόγοι για τις οποίες δίνονταν γενικά πολύ αόριστα. Κι ίσως έτσι αποδυναμώθηκαν κάπως οι καθοριστικές. Τελικά δεν ήξερα πώς να αισθανθώ, περισσότερο νομίζω το εξέλαβα ως ένα σύγχρονο παράξενο παραμύθι.

Η ιστορία και οι σκέψεις κυλούσαν πάρα πολύ όμορφα και οι χαρακτήρες ήταν τρομερά ιδιαίτεροι, με τη δική του δόση τρέλας ο καθένας, λιγότερο έως περισσότερο ανώδινη. Από τον Ναγκασάβα και τη Μιντόρι ως τη Ναόκο και τη Ρέικο. Οι περισσότεροι έμοιαζαν λίγο σαν να υπνοβατούν μέσα στον λαβύρυνθο της ζωής, αβέβαιοι για το τι επιθυμούν τελικά από αυτήν, το ίδιο κι ο πρωταγωνιστής. Υπερβολικά ώριμος για την ηλικία του και κλειστός, πρόωρα απογοητευμένος, αλλά ειλικρινής και χωρίς κακία. Νομίζω ότι αυτοί οι τόσο παράδοξοι χαρακτήρες είναι που κάνουν το βιβλίο κάτι πολύ παραπάνω από μια ιστορία απώλειας και νεανικών απογοητεύσεων. Η σεξουαλικότητα και οι σχετικές αναζητήσεις του ήρωα ήταν σαφώς βασικό στοιχείο και τις βρήκα δοσμένες με αρκετά πιο ενδιαφέροντα τρόπο σε σχέση με άλλα βιβλία. Ωστόσο για μένα ο συγγραφέας τους έδωσε μάλλον υπερβολική έμφαση, οπότε πάλι ένιωσα ότι κάπως έχαναν τη δύναμή τους.

Η μετάφραση με προβλημάτισε αρκετά. Από τη μια, η γλώσσα και η ιστορία κυλούσαν γενικά αβίαστα και ωραία. Από την άλλη, αρκετές μεμονωμένες επιλογές με ξένισαν ή δεν τις θεώρησα πετυχημένες. Επίσης με ξένισαν τα πάρα πολλά πλάγια για λόγους έμφασης, μια επιλογή που δεν ξέρω ποια σχέση έχει με το πρωτότυπο, αφού δε γνωρίζω τίποτα για τη γιαπωνέζικη γλώσσα. Και το γεγονός ότι η ελληνική μετάφραση προέρχεται από την αντίστοιχη αγγλική με υποψιάζει ότι μπορεί να υπάρχει τελικά αρκετή απόκλιση απ’ το πρωτότυπο –μιλάμε άλλωστε για μια πολύ διαφορετική κουλτούρα, με την αντίστοιχη αποτύπωσή της στη γλώσσα. Το βιβλίο μου άρεσε γενικά πολύ, αλλά μου φαίνεται ότι κάτι «χάθηκε στη μετάφραση» – κυριολεκτικά ή μεταφορικά, δεν είμαι σίγουρη.

Θα με ενδιέφερε πολύ να διαβάσω κι άλλο βιβλίο του συγγραφέα. Ευχαριστώ πολύ, Okyrhoe.

Στη mauvesirene στη μηνιαία συνάντηση.

Από την μηνιαία συνάντηση στην Βύνη

Εντάξει η εφηβεία είναι δύσκολη και ζόρικη σε όλα τα μήκη και πλάτη της γής και σε όλες τις εποχές. Αυτό το ξέρουμε. Τι είναι όμως αυτό που οδηγεί τα παιδιά της Ιαπωνίας - τουλάχιστον αυτά που μας συστήνει ο συγγραφέας - να βάζουν πρόωρο τέλος στην ζωή τους? Ενα βιβλίο για μια χώρα που εγώ τουλάχιστον ξέρω πολύ λίγα με τοπωνύμια παντελώς άγνωστα .... Παρακολουθούσα στενάχωρα το προδιαγεγραμμένο τέλος της πρωταγωνίστριας με έντονη θλίψη.

Το τρυφερό και μελαγχολικό βιβλιαράκι είναι έτοιμο να φύγει για την Πάτρα για να συνεχίσει το ταξίδι του! Γλυκόπικρα συναισθήματα.....
"Ποσο πολύ μ'αγαπάς?"
"Τόσο που να λιώσουν όλες οι τίγρεις του κόσμου και να γίνουν βούτυρο!"

Βρίσκεται στα χέρια μου. Έχω ένα ρινγκ που προηγείται, το τελειώνω και θα το αρχισω αμέσως.

Το βιβλίο δεν με ενθουσίασε γι αυτό και το διάβαζα σιγά-σιγά. Δεν μου άρεσε που έτσι εύκολα 3 άτομα αυτοκτονούν. Με ξένισε που ο πρωταγωνιστής πήγε με τη Ρεικο, και δεν πολυκατάλαβα το τέλος.
Επιστρέφει στην κάτοχο του.

Χαίρομαι που άλλο ένα ρινγκ έκανε το κύκλο του και επιστρέφει σπίτι του :-)

Ελπίζω να σας ταξίδεψε, αν και δύσκολη η θεματολογία του. Ευχαριστώ και πάλι για την συμμετοχή σας !