Η ιστορία διαθέτει ναυτικό φυλλάδιο και ταξιδεύει επί μία εικοσαετία μεταφέροντας θαλασσοφαγωμένους άντρες και θαλασσοφαγωμένες γυναίκες στους μεγάλους ή ασήμαντους πλόες της ζωής, από τη Σουραμπάγια στα βυσσινοχώραφα της Άνδρου, από ένα ντοματοπίλαφο στο Μπουένος Άιρες κι από τις συμμαχικές νηοπομπές κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου στη Ρίβα και στο λευκό διώροφο των Σαλταφέρων με το τσιγκούνικο ταβάνι, που σαν απλωμένο τουλπάνι έσταζε τους ήχους του απάνω σπιτιού και μαζί τους ήχους του έρωτα στο πανομοιότυπο κάτω σπίτι, είκοσι τέσσερις λεπτές κυπαρισσοσανίδες που ρήμαξαν ζωές.

Σημείωση: Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος, 1998.

Εντάξει, οφείλω να ομολογήσω ότι αυτό το βιβλίο το διάβασα με απώτερο σκοπό. Είναι στα υποψήφια για το 8ο "Θαλασσινό" Συνέδριο Bookcrossing ατη Σκύρο που θα συνδιοργανώσουμε με φίλους Bookcrossers. Και μακάρι να έχουμε την τιμή να έχουμε καλεσμένη τη συγγραφέα.

Είναι από το πιο όμορφα και ελληνικά "θαλασσινά" βιβλία που έχουν γραφεί. Μυρίζει νησί από χιλιόμετρα. Και τι νησί! Την Άνδρο, το νησί των εφοπλιστών, το νησί των ναυτικών. Να περιγράφει την ιδιαίτερη σχέση με το υγρό στοιχείο που έχουν όλοι οι ναυτικοί που συνήθως φεύγανε μικροί για το πρώτο τους μπάρκο, αφού μεγάλωναν με αυτό το όνειρο επηρεασμένοι από τις χιλιάδες ιστορίες των μεγαλύτερων. Να κλείνει το μάτι στις δεύτερες ζωές, τις παράλληλες, σε μακρινά κι εξωτικά λιμάνια σαν το Βαλπαραίσο, όπου άλλες οικογένειες, αγαπητικές, ερωμένες, τους περίμεναν για να μοιραστούν διαλείμματα ζωής απ' τα ταξίδια. Που χύνονταν σε φορτηγά και επιβατηγά, που πάλευαν με τα κύματα, που φοβούνταν πιο πολλοί τις νάρκες και τα υποβρύχια των ανθρώπων από τους υφάλους και τα καπρίτσια της θάλασσας που ήξεραν πως να τα αντιμετωπίσουν.

Και πίσω στην πατρίδα, γυναίκες αναμένουσες και παιδιά με ηλικίες ανάλογες κάθε ξεμπαρκαρίσματος. Γυναίκες που λόγω χαρακτήρα έχουν γίνει απλώς αντιπρόσωποι και πληρεξούσιοι, που χειρίζονται βιος και περιουσία, που κάνουν επενδύσεις φροντίζοντας σπίτια και παιδιά και τρέμουν στην ιδέα ότι θα πρέπει να συνυπάρξουν με το συνταξιούχο ναυτικό άντρα τους, που ποτέ δεν αγάπησαν αλλά και ποτέ δε συνήθισαν. Άλλες πάλι περήφανες για τον άντρα που παντρεύτηκαν να προσπαθούν να μείνουν στο ύψος της θέσης και σειράς τους με υπομονή και προσμονή και τάματα σε όλους τους αγίους της θάλασσας. Και άλλες να ζούν μια ζωή που τους έδωσαν με άντρες που τις αγάπησαν αλλά δεν αγάπησαν αυτές, να τρέμουν κρυφά από φόβο για την τύχη στη θάλασσα του άγνωστου έρωτα παρά του νόμιμου συζύγου, να αφουγκράζονται τα βήματα, τα λόγια και τα βογκητά του έρωτα κάτω από ένα μεσοπάτωμα με λιανές σανίδες και κακή μόνωση. Μια μονοπατωσιά που κρύβει την αλήθεια, τα αισθήματα και τις σχέσεις.

Η Μίνα, η Μόσχα και η Ορσούλα οι τρεις πρωταγωνίστριες του βιβλίου αλλά για τους άντρες τους, το Σαλτάφερο, το Σπύρο Μαλταμπέ και το Νίκο πάντα μετά την πρώτη αγάπη, τη θάλασσα. Σε φόντο από κεντήματα που απεικονίζουν όλα τα αμέτρητα ναυάγια που χτύπησαν τις οικογένειες του νησιού και έναν χορό από χήρες ναυτικών που με τη συνοδεία πιάνου της γεροντοκόρης και τα λεκτικά παιχνίδια της συνταξιούχου δασκάλας σχολιάζουν στο απογευματινό τσάι, τα νέα του νησιού και τα παλιά των ανθρώπων.

Υπέροχο βιβλίο που νομίζεις ότι δε γράφτηκε αλλά τραγουδήθηκε, έτσι ακούγονται οι λέξεις του. Και μέσα στη γενικότερη ιστορία, η πρώτη γυναίκα ηρωίδα που διάβασα ποτέ σε βιβλίο που αρρώστησε και πέθανε από έρωτα. Αυτή υπήρξε και η μοναδική αρρώστια της ζωής της.

Στην dreamy 24 που μου το ζήτησε! (Θα το επιστρέψεις μετά ε;)