Χαιρετίσματα στο θείο
7 journalers for this copy...
Ο Αμαζόνιος και τα μυστικά που κρύβει είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο πλέκεται το μυθιστόρημα. Καθώς οι ήρωες αναζητούν, με όλα τα μέσα, τα φύλλα ενός δέντρου που έχει μαγικές ιδιότητες, στον αναγνώστη φανερώνεται η αστείρευτη φαντασία του συγγραφέα και η βαθιά αγάπη του για τη ζωή.
Τον Ντανιέλ Τσαβαρία τον ανακάλυψα χάρη στο bookcrossing και το bookring του aris1 "Το κόκκινο στο φτερό του παπαγάλου". Με είχε ενθουσιάσει εκείνο το βιβλίο κι έτσι αγόρασα αυτό στην έκθεση βιβλίου που από κάποιους θεωρείται και το καλύτερό του. Σ' αυτό θα διαφωνήσω.
Ο Τσαβαρία είναι ένας καταιγιστικής πλοκής και αστείρευτης φαντασίας συγγραφέας με άκρατο κοσμοπολιτισμό Λατινικής Αμερικής. Όπως ακριβώς και η ζωή του. Γεννήθηκε στην Παραγουάη αλλά έφυγε στα καράβια από μικρός και ήρθε στην Ισπανία, την Ιταλία, την Ελλάδα και γύρισε σχεδόν όλον τον κόσμο. Γύρισε στο Μοντεβιδέο, από εκεί στη Βραζιλία και τελικά αυτομόλησε διαπράττωντας αεροπειρατεία στην Κούβα, όπου ζει πλέον μόνιμα, χαλαρός σαν αριστερός στο περιβάλλον Κάστρο. Όλη αυτή η πολυτάραχη ζωή απεικονίζεται κατά κάποιο τρόπο στα βιβλία του. Με σαφή αριστερή κατεύθυνση και έναν εσωτερικό, υποδόριο αλλά παρόντα θαυμασμό στον Κάστρο και το καθεστώς του, χωρίς ιδιαίτερες ωραιοποιήσεις αλλά με σαφή θαυμασμό στο πρόσωπό του.
Το βιβλίο αυτό χωρίζεται σε τρία μέρη με ημερομηνίες 1970- 1972, 1973-1974 και 1977. Οι ημερομηνίες δε λένε πολλά πράγματα γιατί το ένα τρίτο περίπου των κεφαλαίων αναφέρεται σε πολύ προγενέστερες ημερομηνίες, στη δεκαετία του 1930 και του 1940, στο 1950, στο 1960 και τον ψυχρό πόλεμο αλλά ακόμα και στο τέλος του 19ου αιώνα πηγαίνοντας τις επιμέρους ιστορίες του πίσω και πάλι εμπρός, ή ακόμα μπρος για να πάμε πίσω. Το απίστευτο στο βιβλίο αυτό είναι ότι έχει 92 κεφάλαια σε 570 σελίδες εκ των οποίων περίπου στα μισά η εξιστόρηση αφορά καινούργια πρόσωπα που πολλά από αυτά δεν τα ξανασυναντάμε ποτέ στο βιβλίο ή τα συναντάμε για λίγο ακόμα. Το ύφος μάλιστα της εξιστόρησης αλλάζει σχεδόν από κεφάλαιο σε κεφάλαιο, κάποτε σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, κάποτε σε δευτεροπρόσωπη (με ύφος Σαραμάγκου) ενώ πάρα πολλά κεφάλαια είναι επίσημη κωδικοποιημένη ηλεκτρονική αλληλογραφία (τη δεκαετία του 1970- για φαντάσου!) με μηνύματα, αναφορές και εντολές. Γιατί ξέχασα να σας πω - και εκεί ήταν το μόνο μου πρόβλημα με το βιβλίο - ότι στην ουσία είναι ένα μυθιστόρημα κατασκοπείας. Με πολύ δουελιά από πίσω του, αλλά μυθιστόρημα κατασκοπείας.
Για να δούμε την υπόθεση:( Ό,τι μπόρεσα να καταλάβω)Το μυθιστόρημα ξεκινάει από τον ποταμό Ταπαζός (παραπόταμος του Αμαζονίου) στη Βραζιλία, όπου ένας γκρίνγκο ανακαλύπτει από έναν υπάλληλό του γηγενή ένα μυστηριώδες φάρμακο που παράγεται από τα φύλλα ενός σπάνιου δέντρου και το οποίο προκαλεί ύπνωση στον ασθενή και εξαφανίζει τον πόνο εφόσον του υποδειχθεί όταν είναι σε νάρκωση να μην πονάει. Το δέντρο και το παρασκεύασμά του αρχίζουν να το ερευνούν φαρμακευτικές, φυτοχημικοί, ανθρωπολόγοι και εθνολόγοι που ανακαλύπτουν μία φυλή πολεμιστών βαθιά στη ζούγκλα που το χρησιμοποιούν, αλλά πριν από όλους πάφτει στην αντίληψη της NSA και της CIA, που θέλουν να το κρατήσουν κρυφό και να το χρησιμοποιήσουν. έτσι σχεδόν σε ολόκληρο το πρώτο μέρος παρακολουθούμε τις εντολές εξόντωσης αλλά και την εκτέλεσή τους για όλα τα πρόσωπα που με κάποιο τρόπο έμαθαν, ερεύνησαν, έψαξαν, βρήκαν το δέντρο, τα φύλλα του, τη φυλή που το χρησιμοποιούσε, τις ιδιότητές του κλπ. Το φυτό το ονόμασαν TAP TEA και το αλκαλοειδές που περιείχε ταπαχίνη. Μιλάμε για τρελές σφαγές και φυσικά άπειρες πληροφορίες εθνολογικού, βοτανολογικού, γεωγραφικού και ανθρωπολογικού χαρακτήρα. Παράλληλα σε ένα παρά ένα κεφάλαιο ο συγγραφέας μας παρουσιάζει την προϊστορία και την οικογενειακή ιστορία των δύο ηρώων που θα εξελιχθούν στους κεντρικούς ήρωες του τρίτου μέρους, τον Ισπανού Χάιμε Αρνάιθ έναν φασίστα (επί Φράνκο) στρατόκαυλο αξιωματικό, απίστευτο σκληρό, αμοραλιστή και ελιτιστή και της πολλά χρόνια αργότερα γεννημένης ανηψιάς του Χιμένας, της περίπου θηλυκής εκδοχής του θείου της που εκτός από τα παραπάνω χαρακτηριστικά είχε και τη θεωρητική υποδομή της ιδεολογικής ανωτερότητας απέναντι στους περιττούς τιποτένιους του κόσμου καθώς και μία απίστευτη σεξουαλικότητα που εκδηλωνόταν κυρίως προς το πρότυπο ανδρείας και ανωτερότητας του θείου της.
Δε θα πω άλλα για τους ήρωες αυτούς για να μη χαλάσω πολλές εκπλήξεις, θα πω όμως ότι από τη μέση και μετά το βιβλίο γίνεται κανονικό κατασκοπευτικό εμπλέκοντας κατασκοπους και υπηρεσίες αντικατασκοπείας πάνω στην εξής ιδέα που αποτελεί και την αντίληψη περίπου για τον κόσμο του συγγραφέα. Ο δυτικός καπιταλισμός με ηγέτιδα δύναμη τις Ηνωμένες Πολιτείες και εν καιρώ ψυχρού πολέμου (1971-1977) προσπαθεί να τελειώσει μια και καλή με τον κομμουνισμό σαν αντίπαλο ιδεολογικό και πολιτικό σύστημα των φτωχών και αδυνάτων - δηλαδή των αναλώσιμων- επειδή όπως λέει ο ήρωας οι ΗΠΑ έκαναν τη λάθος επιλογή στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου να ρίξουν την ατομική βόμβα στην Ιαπωνία και όχι στη ΕΣΣΔ όπως έπρεπε. Έπρεπε λοιπόν να πλήξουν παγκοσμίως τα κομμουνιστικά καθεστώτα με αιχμή την ΕΣΣΔ και τον Κάστρο στην Κούβα (και κυρίως τον τελευταίο ο οποίος είχε ένα σύστημα που δεν είχε ρημάξει από τη διαπλοκή και τη διαφθορά) με ένα επί χρόνια προετοιμαζόμενο σύστημα χειραγώγησης μεσαίων και ανώτερων στελεχών που θα προκαλούσαν ρωγμές στο σύστημα από τα μέσα λόγω των εντολών που θα λάβαιναν με την Ταπαχίνη και θα τους οδηγούσαν σε ενέργειες σύμφωνες με το χαρακτήρα τους αλλά αποσταθεροποιητικές για το σύνολο. Όπως λέει ο συγγραφέας θα έριχναν στον Κάστρο όχι βόμβα νετρονίου αλλά βόμβα από σκατά (και μάλιστα δικά του). Το σχέδιο αυτό είχε τον κωδικό USHER εμπνευσμένο από το έργο του Πόε "η πτώση του σπιτιού των Usher" όπου όλο το οικοδόμημα καταρρέει από μία μικρή ασήμαντη εξωτερική ρωγμή.
Η πολιτική τοποθέτηση είναι εμφανής σε αυτό το βιβλίο. Υπάρχει ιδεολογικός προβληματισμός κυρίως πάνω στη φασιστική αντίληψη του διαχωρισμού των ανθρώπων, που αποτελεί ίδιον του καπιταλισμού και που ο καπιταλισμός έχει χρησιμοποιήσει και αναθρέψει ίσως. Όμως όλα αυτά γίνονται μέσα από μία καταιγιστική δράση - την οποία ενίοτε δυσκολεύεσαι να παρακολουθήσεις- και μέσα από ένα συνεχές ταξίδι από χώρα σε χώρα (Βραζιλία, Ισπανία, Γερμανία, Ινδοκίνα, Γαλλία, Κούβα, Κολομβία). Ο Τσαβαρία επιχειρεί πρωτίστως να σε συναρπάσει και ακολούθως να σε προβληματίσει. Και αυτό για μένα είναι ζητούμενο για έναν συγγραφέα. Μπράβο του!
Ο Τσαβαρία είναι ένας καταιγιστικής πλοκής και αστείρευτης φαντασίας συγγραφέας με άκρατο κοσμοπολιτισμό Λατινικής Αμερικής. Όπως ακριβώς και η ζωή του. Γεννήθηκε στην Παραγουάη αλλά έφυγε στα καράβια από μικρός και ήρθε στην Ισπανία, την Ιταλία, την Ελλάδα και γύρισε σχεδόν όλον τον κόσμο. Γύρισε στο Μοντεβιδέο, από εκεί στη Βραζιλία και τελικά αυτομόλησε διαπράττωντας αεροπειρατεία στην Κούβα, όπου ζει πλέον μόνιμα, χαλαρός σαν αριστερός στο περιβάλλον Κάστρο. Όλη αυτή η πολυτάραχη ζωή απεικονίζεται κατά κάποιο τρόπο στα βιβλία του. Με σαφή αριστερή κατεύθυνση και έναν εσωτερικό, υποδόριο αλλά παρόντα θαυμασμό στον Κάστρο και το καθεστώς του, χωρίς ιδιαίτερες ωραιοποιήσεις αλλά με σαφή θαυμασμό στο πρόσωπό του.
Το βιβλίο αυτό χωρίζεται σε τρία μέρη με ημερομηνίες 1970- 1972, 1973-1974 και 1977. Οι ημερομηνίες δε λένε πολλά πράγματα γιατί το ένα τρίτο περίπου των κεφαλαίων αναφέρεται σε πολύ προγενέστερες ημερομηνίες, στη δεκαετία του 1930 και του 1940, στο 1950, στο 1960 και τον ψυχρό πόλεμο αλλά ακόμα και στο τέλος του 19ου αιώνα πηγαίνοντας τις επιμέρους ιστορίες του πίσω και πάλι εμπρός, ή ακόμα μπρος για να πάμε πίσω. Το απίστευτο στο βιβλίο αυτό είναι ότι έχει 92 κεφάλαια σε 570 σελίδες εκ των οποίων περίπου στα μισά η εξιστόρηση αφορά καινούργια πρόσωπα που πολλά από αυτά δεν τα ξανασυναντάμε ποτέ στο βιβλίο ή τα συναντάμε για λίγο ακόμα. Το ύφος μάλιστα της εξιστόρησης αλλάζει σχεδόν από κεφάλαιο σε κεφάλαιο, κάποτε σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, κάποτε σε δευτεροπρόσωπη (με ύφος Σαραμάγκου) ενώ πάρα πολλά κεφάλαια είναι επίσημη κωδικοποιημένη ηλεκτρονική αλληλογραφία (τη δεκαετία του 1970- για φαντάσου!) με μηνύματα, αναφορές και εντολές. Γιατί ξέχασα να σας πω - και εκεί ήταν το μόνο μου πρόβλημα με το βιβλίο - ότι στην ουσία είναι ένα μυθιστόρημα κατασκοπείας. Με πολύ δουελιά από πίσω του, αλλά μυθιστόρημα κατασκοπείας.
Για να δούμε την υπόθεση:( Ό,τι μπόρεσα να καταλάβω)Το μυθιστόρημα ξεκινάει από τον ποταμό Ταπαζός (παραπόταμος του Αμαζονίου) στη Βραζιλία, όπου ένας γκρίνγκο ανακαλύπτει από έναν υπάλληλό του γηγενή ένα μυστηριώδες φάρμακο που παράγεται από τα φύλλα ενός σπάνιου δέντρου και το οποίο προκαλεί ύπνωση στον ασθενή και εξαφανίζει τον πόνο εφόσον του υποδειχθεί όταν είναι σε νάρκωση να μην πονάει. Το δέντρο και το παρασκεύασμά του αρχίζουν να το ερευνούν φαρμακευτικές, φυτοχημικοί, ανθρωπολόγοι και εθνολόγοι που ανακαλύπτουν μία φυλή πολεμιστών βαθιά στη ζούγκλα που το χρησιμοποιούν, αλλά πριν από όλους πάφτει στην αντίληψη της NSA και της CIA, που θέλουν να το κρατήσουν κρυφό και να το χρησιμοποιήσουν. έτσι σχεδόν σε ολόκληρο το πρώτο μέρος παρακολουθούμε τις εντολές εξόντωσης αλλά και την εκτέλεσή τους για όλα τα πρόσωπα που με κάποιο τρόπο έμαθαν, ερεύνησαν, έψαξαν, βρήκαν το δέντρο, τα φύλλα του, τη φυλή που το χρησιμοποιούσε, τις ιδιότητές του κλπ. Το φυτό το ονόμασαν TAP TEA και το αλκαλοειδές που περιείχε ταπαχίνη. Μιλάμε για τρελές σφαγές και φυσικά άπειρες πληροφορίες εθνολογικού, βοτανολογικού, γεωγραφικού και ανθρωπολογικού χαρακτήρα. Παράλληλα σε ένα παρά ένα κεφάλαιο ο συγγραφέας μας παρουσιάζει την προϊστορία και την οικογενειακή ιστορία των δύο ηρώων που θα εξελιχθούν στους κεντρικούς ήρωες του τρίτου μέρους, τον Ισπανού Χάιμε Αρνάιθ έναν φασίστα (επί Φράνκο) στρατόκαυλο αξιωματικό, απίστευτο σκληρό, αμοραλιστή και ελιτιστή και της πολλά χρόνια αργότερα γεννημένης ανηψιάς του Χιμένας, της περίπου θηλυκής εκδοχής του θείου της που εκτός από τα παραπάνω χαρακτηριστικά είχε και τη θεωρητική υποδομή της ιδεολογικής ανωτερότητας απέναντι στους περιττούς τιποτένιους του κόσμου καθώς και μία απίστευτη σεξουαλικότητα που εκδηλωνόταν κυρίως προς το πρότυπο ανδρείας και ανωτερότητας του θείου της.
Δε θα πω άλλα για τους ήρωες αυτούς για να μη χαλάσω πολλές εκπλήξεις, θα πω όμως ότι από τη μέση και μετά το βιβλίο γίνεται κανονικό κατασκοπευτικό εμπλέκοντας κατασκοπους και υπηρεσίες αντικατασκοπείας πάνω στην εξής ιδέα που αποτελεί και την αντίληψη περίπου για τον κόσμο του συγγραφέα. Ο δυτικός καπιταλισμός με ηγέτιδα δύναμη τις Ηνωμένες Πολιτείες και εν καιρώ ψυχρού πολέμου (1971-1977) προσπαθεί να τελειώσει μια και καλή με τον κομμουνισμό σαν αντίπαλο ιδεολογικό και πολιτικό σύστημα των φτωχών και αδυνάτων - δηλαδή των αναλώσιμων- επειδή όπως λέει ο ήρωας οι ΗΠΑ έκαναν τη λάθος επιλογή στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου να ρίξουν την ατομική βόμβα στην Ιαπωνία και όχι στη ΕΣΣΔ όπως έπρεπε. Έπρεπε λοιπόν να πλήξουν παγκοσμίως τα κομμουνιστικά καθεστώτα με αιχμή την ΕΣΣΔ και τον Κάστρο στην Κούβα (και κυρίως τον τελευταίο ο οποίος είχε ένα σύστημα που δεν είχε ρημάξει από τη διαπλοκή και τη διαφθορά) με ένα επί χρόνια προετοιμαζόμενο σύστημα χειραγώγησης μεσαίων και ανώτερων στελεχών που θα προκαλούσαν ρωγμές στο σύστημα από τα μέσα λόγω των εντολών που θα λάβαιναν με την Ταπαχίνη και θα τους οδηγούσαν σε ενέργειες σύμφωνες με το χαρακτήρα τους αλλά αποσταθεροποιητικές για το σύνολο. Όπως λέει ο συγγραφέας θα έριχναν στον Κάστρο όχι βόμβα νετρονίου αλλά βόμβα από σκατά (και μάλιστα δικά του). Το σχέδιο αυτό είχε τον κωδικό USHER εμπνευσμένο από το έργο του Πόε "η πτώση του σπιτιού των Usher" όπου όλο το οικοδόμημα καταρρέει από μία μικρή ασήμαντη εξωτερική ρωγμή.
Η πολιτική τοποθέτηση είναι εμφανής σε αυτό το βιβλίο. Υπάρχει ιδεολογικός προβληματισμός κυρίως πάνω στη φασιστική αντίληψη του διαχωρισμού των ανθρώπων, που αποτελεί ίδιον του καπιταλισμού και που ο καπιταλισμός έχει χρησιμοποιήσει και αναθρέψει ίσως. Όμως όλα αυτά γίνονται μέσα από μία καταιγιστική δράση - την οποία ενίοτε δυσκολεύεσαι να παρακολουθήσεις- και μέσα από ένα συνεχές ταξίδι από χώρα σε χώρα (Βραζιλία, Ισπανία, Γερμανία, Ινδοκίνα, Γαλλία, Κούβα, Κολομβία). Ο Τσαβαρία επιχειρεί πρωτίστως να σε συναρπάσει και ακολούθως να σε προβληματίσει. Και αυτό για μένα είναι ζητούμενο για έναν συγγραφέα. Μπράβο του!
Το πήρα από το ράφι του μπαμπά μου για να το δώσω στο ταίρι μου στο Ballyclaus 2012, το γλυκύτατο ~~~~~~~~~~~~~~~~panost~~~~~~~~~~~~~~~~~!
Καλές, υπέροχες γιορτές Πανούλη!
Καλές, υπέροχες γιορτές Πανούλη!
Σ' ευχαριστω κοριτσακι μου γλυκο νασαι παντα καλα και καλες γιορτες!
Παρελήφθει από τον panost, αρκετές μέρες πριν είναι η αλήθεια, αλλά τώρα κάνω την καταχώρηση.
Η επαφή μου με τους Λατινοαμερικανούς συγγραφείς έχει γίνει με τον Paulo Coehlo και τον Αλχημιστή του. Ο Chavarria, δε μπορώ να πω ότι μου άρεσε, το ακριβώς αντίθετο!
Ναι, παραθέτει πάρα πολλά στοιχεία σε διάφορους τομείς, ναι η πλοκή είναι αρκετά σύνθετη για ένα βιβλίο κατασκοπείας αλλά από την άλλη, αυτή ακριβώς η πλοκή είναι δομημένη με ένα τρόπο αρκετά χαώδη, πρέπει να κρατάς σημειώσεις σε κάποια σημεία για να μη χαθείς (!), με αποτέλεσμα να χάνεσαι και να κουράζεσαι από κεφάλαιο σε κεφάλαιο.
Ήδη από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου, βλέπουμε αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία να μπαίνουν στην πλοκή του έργου. Ένας γηγενής του Αμαζονίου, οι εκφράσεις 'τύπου λιμανιού” (πολύ συχνές βωμολοχίες) δείχνουν έναν άνθρωπο πολυταξιδεμένο που έχει υπερβολικά πολλές άσχημες εμπειρίες και που αποφάσισε σε κάποια στιγμή της ζωής του, να τις μεταφέρει σε χαρτί, χωρίς όμως αυτό να τον κάνει και “εύπεπτο” για τους αναγνώστες του. (ίσως να μην τον ένοιαξε και ποτέ).
Ίσως αν αναδιοργάνωνε τα κεφάλαιά του, να ήταν πιο εύκολο για τον αναγνώστη να παρακολουθήσει την πλοκή και να ευχαριστηθεί το ταξίδι που του προσφέρει.
Αν θα το πρότεινα σε κάποιον να το διαβάσει, μάλλον όχι, εκτός ίσως αν θέλει να έχει μία άποψη για το έργο του συγκεκριμένου συγγραφέα.
Ναι, παραθέτει πάρα πολλά στοιχεία σε διάφορους τομείς, ναι η πλοκή είναι αρκετά σύνθετη για ένα βιβλίο κατασκοπείας αλλά από την άλλη, αυτή ακριβώς η πλοκή είναι δομημένη με ένα τρόπο αρκετά χαώδη, πρέπει να κρατάς σημειώσεις σε κάποια σημεία για να μη χαθείς (!), με αποτέλεσμα να χάνεσαι και να κουράζεσαι από κεφάλαιο σε κεφάλαιο.
Ήδη από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου, βλέπουμε αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία να μπαίνουν στην πλοκή του έργου. Ένας γηγενής του Αμαζονίου, οι εκφράσεις 'τύπου λιμανιού” (πολύ συχνές βωμολοχίες) δείχνουν έναν άνθρωπο πολυταξιδεμένο που έχει υπερβολικά πολλές άσχημες εμπειρίες και που αποφάσισε σε κάποια στιγμή της ζωής του, να τις μεταφέρει σε χαρτί, χωρίς όμως αυτό να τον κάνει και “εύπεπτο” για τους αναγνώστες του. (ίσως να μην τον ένοιαξε και ποτέ).
Ίσως αν αναδιοργάνωνε τα κεφάλαιά του, να ήταν πιο εύκολο για τον αναγνώστη να παρακολουθήσει την πλοκή και να ευχαριστηθεί το ταξίδι που του προσφέρει.
Αν θα το πρότεινα σε κάποιον να το διαβάσει, μάλλον όχι, εκτός ίσως αν θέλει να έχει μία άποψη για το έργο του συγκεκριμένου συγγραφέα.
Βρέθηκε στη συνάντηση του Μαρτίου.Απο τις συζητήσεις που έγιναν, μου δημιουργήθηκε η περιέργεια να το διαβάσω (ούτως ή άλλως έχω αδυναμία στους λατινο-αμερικάνους συγγραφείς {εκτός Κοέλιο φυσικά}). Ίδωμεν!
Συναρπαστικό,πολυεπίπεδο ασυνήθιστης πλοκής ανάγνωσμα.Αρχίζει ως μια εθνοφαρμακολογική περιπέτεια κατά τύχη,με αρκετές τεχνικές λεπτομέρειες,αναφορές απο ειδικούς,ενώ ταυτόχρονα αναπτύσσεται μια άλλη ιστορία σε άλλη χώρα και άλλη εποχή.Τα αφηγηματικά ρυάκια ενώνονται πολλά κεφάλαια μετά για να σχηματίσουν τον κύριο κορμό της υπόθεσης.Ο κεντρικός ήρωας που ενώνει την υπόθεση,περιγράφεται σαν ο απόλυτος στρατιώτης, άντρας ικανός να φτάσει στα άκρα με ότι τον αφορά.Παρά τα αποτρόπαια πεπραγμένα του, δημιουργείται ωστόσο η αίσθηση οτι ο συγγραφέας κατά βάθος θαυμάζει(ή μοιράζεται)πολλά χαρακτηριστικά του: την αρρενωπότητα,την ικανότητα οργάνωσης και εκτέλεσης των σχεδίων του χωρίς δισταγμούς και αδυναμίες,το σπάνιο ένστικτό του να διαβλέπει καταστάσεις πολύ πρίν το αντιληφθούν άνθρωποι που βρίσκονται σε πιό στρατηγικές θέσεις. Ο συγγραφέας δίνει στον ήρωά του το απόλυτο ταίρι του,η οποία σαν άλλη Γαλάτεια, τον συμπληρώνει και πάνε μαζί ένα βήμα παραπέρα, ενωμένοι όχι μόνο απο τον φλογερό έρωτά τους αλλά και για τα ιδανικά που μοιράζονται.Δεν υπάρχουν ρομαντισμοί και μικροαστικές ηθικότητες στους ήρωες του Chavarria. Οι ενδιάμεσοι συντελεστές του έργου,άνθρωποι που εμφανίζονται να παίξουν το ρόλο τους και να εξαφανιστούν λίγα κεφάλαια μετά,περιγράφονται ωστόσο εξίσου ζωντανά.Οι ιστορίες αυτές αποτελούν κάτι σαν μεμονωμένα ιντερλούδια στην ροή του έργου.
Ίσως ένα ανάγνωσμα όχι εύκολο,όχι προσιτό σε όλους. Δεν παύει ωστόσο να αντικατοπτρίζει την πολυπλοκότητα της Ιστορίας και τους κρυφούς παράγοντες που μπορεί να την διαμορφώνουν αφανώς.
Ίσως ένα ανάγνωσμα όχι εύκολο,όχι προσιτό σε όλους. Δεν παύει ωστόσο να αντικατοπτρίζει την πολυπλοκότητα της Ιστορίας και τους κρυφούς παράγοντες που μπορεί να την διαμορφώνουν αφανώς.
Θα επιστρεψει στον νόμιμο ιδιοκτήτη του : panost.
Back to me! Merci a toutes!
Journal Entry 11 by efikasidoni at Instituto Cervantes Atenas in Athens - Αθήνα, Attica Greece on Tuesday, May 31, 2016
Released 7 yrs ago (6/1/2016 UTC) at Instituto Cervantes Atenas in Athens - Αθήνα, Attica Greece
WILD RELEASE NOTES:
~~~~~~~Καλωσήρθες στο Bookcrossing!~~~~~~~
Γράψε αν θες ένα μικρό σχόλιο για το πού και πώς βρήκες το βιβλίο.
Δεν χρειάζεται να γραφτείς στο site για να γράψεις αυτό το σχόλιο -μπορείς να παραμείνεις ανώνυμος!
Διάβασε το βιβλίο, αν θέλεις, και μετά βοήθησέ το να συνεχίσει το ταξίδι του αφήνοντάς το κάπου
(σε ένα παγκάκι, σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο, στο τραπεζάκι μιας καφετέριας κλπ) για να το βρει κάποιος όπως το βρήκες κι εσύ.
Μπορείς να συναντήσεις άλλους Έλληνες BookCrossers στο Ελληνικό Φόρουμ
του site για να σου εξηγήσουν ότι χρειάζεσαι να ξέρεις για το BookCrossing. Επίσης, ρίξε και μια ματιά εδώ
για να σου λυθούν οι απορίες!
Γράψε αν θες ένα μικρό σχόλιο για το πού και πώς βρήκες το βιβλίο.
Δεν χρειάζεται να γραφτείς στο site για να γράψεις αυτό το σχόλιο -μπορείς να παραμείνεις ανώνυμος!
Διάβασε το βιβλίο, αν θέλεις, και μετά βοήθησέ το να συνεχίσει το ταξίδι του αφήνοντάς το κάπου
(σε ένα παγκάκι, σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο, στο τραπεζάκι μιας καφετέριας κλπ) για να το βρει κάποιος όπως το βρήκες κι εσύ.
Μπορείς να συναντήσεις άλλους Έλληνες BookCrossers στο Ελληνικό Φόρουμ
του site για να σου εξηγήσουν ότι χρειάζεσαι να ξέρεις για το BookCrossing. Επίσης, ρίξε και μια ματιά εδώ
για να σου λυθούν οι απορίες!
Το βρήκα στο Θερβάντες πηγαίνοντας να αφήσω 2 βιβλία.
Πρόλαβα και το άρπαξα γιατί εκεί δε μένει βιβλίο πάνω από 1 ώρα.
Πρόλαβα και το άρπαξα γιατί εκεί δε μένει βιβλίο πάνω από 1 ώρα.